Η έκτακτη Γενική Συνέλευση (16/12/2010) των μελών του συλλόγου μας, πραγματοποιήθηκε σε μια περίοδο που ανατρέπονται οι εργασιακές και οικονομικές συνθήκες άρδην και εις βάρος φυσικά των ευάλωτων κοινωνικών ομάδων. Οι κυρίαρχες οικονομικές ελίτ άδραξαν την ευκαιρία να αναδιαρθρώσουν το τοπίο οδηγώντας μας σε κινεζοποίηση της ζωής μας....
Χαμηλοί μισθοί, όροι εργασίας του προηγούμενου αιώνα, συγχωνεύσεις και κλείσιμο σχολικών μονάδων αποδόμηση του δημοσίου και δωρεάν χαρακτήρα της υγείας και της παιδείας.
Το δημόσιο σχολείο ενταγμένο στις Καλλικράτειες περιφέρειες μέσω του διευθυντή μάνατζερ – αποστασιοποιημένου – από τους συλλόγους διδασκόντων θα αναζητά πόρους από τους γονείς αν δεν βρίσκει χορηγούς τις εταιρείες. Αλλά γιατί μια εταιρεία να χορηγήσει ένα σχολείο χωρίς ανταλλάγματα;
Η πολυσυζητημένη άρση της μονιμότητας, η αξιολόγηση του εκπαιδευτικού και ο μέντορας του νέου συναδέλφου είναι συνιστώσες του ίδιου διακυβεύματος. Της ανασφάλειας, της υποταγής και της πολιτικής χειραγώγησης του εκπαιδευτικού.
Στην Γενική Συνέλευση συζητήθηκαν όλα τα παραπάνω καθώς και άλλα θέματα από εμάς και άλλους συναδέλφους της εκπαιδευτικής αριστεράς. Ως ΑΑΚ ενημερώσαμε τους παρευρισκόμενους για τις θέσεις μας και καταθέσαμε τις προτάσεις μας αλλά και τα παρακάτω ψηφίσματα:
1. Κείμενο απεύθυνσης προς τους γονείς των μαθητών μας, που να τους ενημερώνουμε για τις θέσεις της εκπαιδευτικής κοινότητας.
2. Καταγγελία για νομιμοποίηση απογευματινής απλήρωτης εργασίας από συνδικαλιστή- επιμορφωτή.
3. Ψήφισμα στήριξης των απεργών εργαζομένων στους ΟΤΑ
4. Πρόταση συνεχούς πολιτικής δράσης με στελέχωση επιτροπών αγώνα και παρουσία κάθε Τρίτη π.χ. στην πλατεία Γεωργάκη για ενημέρωση και ανάπτυξη μιας συλλογικής αγωνιστικής κουλτούρας που θα υποστηριχθεί και από νέα μέλη.
Επειδή δεν υπήρχε απαρτία, τις προτάσεις μας θα τις καταθέσουν τα μέλη μας στην επόμενη συνεδρίαση του Δ.Σ. του συλλόγου μας.
Είναι αλήθεια πως στην Γ.Σ. υπήρχαν στιγμές με ιδιαίτερη ένταση. Είναι αλήθεια όμως συνάδελφοι πως τα συνδικαλιστικά μας όργανα δεν είναι tea party, ιδιαίτερα σε συνθήκες εργασιακής σφαγής όπως αυτή που βιώνουμε κι εμείς ως μέλη της ελληνικής κοινωνίας. Είναι αλήθεια επίσης, πως υπήρξε προσπάθεια από τον πρόεδρο του ν.τμ. της ΑΔΕΔΥ να παρουσιαστούν πως οι ιδεολογικές τοποθετήσεις και πολιτικές αντιπαραθέσεις που υπήρξαν στην αίθουσα είχαν στοχευμένο προσωπικό χαρακτήρα εξαιτίας του ψηφίσματος για την καταγγελία της νομιμοποίησης εκ μέρους του στο καθεστώς της απογευματινής εκτός ωραρίου απλήρωτης εργασίας συναδέλφων μας. Το συνδύασε και με την ΕΔΕ που είχε εμπλακεί. Όταν του υπενθυμίσαμε πως το ζήτημα της ΕΔΕ το κράτησε όσο «χαμηλότερα» μπορούσε στους συναδέλφους και πως δεν υπήρξε ποτέ ανακοίνωση στήριξης ή συμπαράστασης του, από την ΠΑΣΚ ή τον αιρετό της στο συμβούλιο, μας αποκάλεσε ψεύτες και πως την επόμενη μέρα θα έστελνε τα κείμενα στήριξης και αλληλεγγύης σε όλα τα σχολεία. Ακόμα τα περιμένουμε!!!
Χθες η ΔΑΚΕ κυκλοφόρησε μια επιστολή όπου μας προκάλεσε κάποια ερωτήματα: Ποιοι «εξαπολύουν κατηγορίες και λάσπες προς όλες τις κατευθύνσεις» στις Γενικές Συνελεύσεις; Γιατί τόση βουβαμάρα στη Γ.Σ. και στο κείμενό σας (19/12/2010) για τα συνδικαλιστικά ατοπήματα που αναφέραμε; Γιατί η σιωπή απέναντι στους συκοφάντες συναδέλφων που τολμούν να θίξουν συνδικαλιστικές απρέπειες; Μήπως κι εσείς ενστερνίζεστε το «μήπως απαγορεύεται» που ακούστηκε στην αίθουσα, δηλαδή το είναι επιμορφωτής κάποιος συνδικαλιστής επαναφέροντας στην μνήμη μας το «είναι νόμιμο άρα ηθικό»; Μήπως για εσάς υπάρχουν απαγορευμένα πρόσωπα - taboo που φοβάστε να τα κρίνεται δημόσια; Οι προτάσεις μας όπως καταθέσαμε με κείμενο στην Γ.Σ. αποτελούν στείρα αντιπαράθεση; Η εναντίωσή μας σε κάθε «εργατοπατέρα» που χειραγωγεί συνειδήσεις –υποσχόμενος θέσεις και αξιώματα-είναι λαϊκισμός; Η σύγκρουσή με τους καιροσκόπους του δικομματισμού όπου πολιτεύονται με αποστολή sms πριν από κάθε εκλογική διαδικασία είναι φιέστα όπως την αποκαλείται;
Ελπίζουμε το ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ με τρία θαυμαστικά να αποτελεί μια καλή αυτοκριτική απάντηση για εσάς και μια αφετηρία ώστε να κατανοήσετε πως το συνδικαλιστικό κίνημα δεν είναι λέσχη πολιτιστική με «αγκαλίτσες και φιλάκια» και πως δεν χρειάζεται άλλα υποψήφια στελέχη εκπαίδευσης. Έχει αρκετά! Ούτε χρειάζεται άλλους «δικούς μας ανθρώπους» που τους ψηφίζουμε για να μας χαμογελούν παρουσιάζοντας ως εξυπηρέτηση τα δικαιώματά μας. Έχει αρκετούς!
Και ως επίλογο να χρησιμοποιήσουμε μια πρότασή σας. «Ο μοναδικός δρόμος για να αποτρέψουμε τα σχέδια που απεργάζονται σε βάρος μας είναι να συνθέσουμε και να συγκλίνουμε για βγούμε ενωμένοι στο δρόμο του αγώνα, ώστε να γίνουμε επικίνδυνος αντίπαλος».
Φίλοι και φίλες η προφανής αλήθεια της παραπάνω πρότασης κρύβει έντεχνα τις ευθύνες που υπάρχουν στις συνδικαλιστικές παρατάξεις που στήριζαν και στηρίζουν κυβερνητικές επιλογές. Σύγκλιση με αυτούς που ο Πάγκαλος τους ορίζει ως ομοτράπεζους και στήριγμα στις αντιεκπαιδευτικές πρακτικές; Σύγκλιση με αυτούς που φοβούνται να αντιπαρατεθούν με τις εδραιωμένες συνδικαλιστικές εξουσίες του χώρου μας, αποφεύγοντας να τοποθετηθούν στα προφανή; Σύγκλιση με αυτούς που βαφτίζουν τρομολαγνεία την αναφορά στην δυσχερή οικονομική θέση του άνεργου νεολαίου; Προφανώς αν η απάντηση είναι ναι, τότε δεν μπορούμε να είμαστε στην ίδια πλευρά σε αυτόν τον πόλεμο.
Συνάδελφοι/-σσες, όλοι κρινόμαστε στις ημέρες του αγώνα, κι εμείς θεωρούμε πως μόνο όσοι και όσες τολμούν, μπορούν να προτάξουν το ανάστημα τους. Η μάχη για την αξιοπρέπεια του βίου μας και του σχολείου που ονειρευόμαστε δεν είναι υπόθεση ή προνόμιο των κατεστημένων η εκκολαπτόμενων εργατοπατέρων, αλλά όλων μας.
Κέρκυρα 20 Δεκεμβρίου 2010
ΠΗΓΗ:http://www.alfavita.gr/
