Μετά από ομόφωνη απόφαση των Θεολόγων του Νομού Φθιώτιδας στη Λαμία στις 10-11-2010 αποφασίστηκε να αποσταλεί το ακόλουθο ψήφισμα για τη θέση του μαθήματος στο «νέο Λύκειο»:
Αξιότιμη κ. Υπουργέ,
Σε μια εποχή που η «πνευματική νέκρωση» της κοινωνίας μας τείνει να αποτελέσει βασικό δομικό στοιχείο της.
Σε μια εποχή που το «βασίλειο της ηθικής κατάπτωσης» προβάλλει ως ο μοναδικός χώρος έκφρασης και εκπλήρωσης των προσωπικών επιδιώξεων.
Σε μια εποχή που απαξιώνονται βασικοί θεσμοί που.....
άλλοτε αποτελούσαν τα ιερά και τα όσια του έθνους και της φυλής μας.
Σε μια εποχή όπου η αμφισβήτηση και η απαξίωση της δημόσιας εκπαίδευσης αποτελεί καθολικό φαινόμενο της ελληνικής πραγματικότητας.
Σε μια εποχή που το Λύκειο έχει μεταβληθεί αποκλειστικά και μόνο σε προπαρασκευαστικό στάδιο που απλά εκ-παιδεύει τους μαθητές για την εισαγωγή τους στην Τριτοβάθμια εκπαίδευση, χάνοντας τον παιδαγωγικό, μορφωτικό και κοινωνικοποιητικό του ρόλο στα κρισιμότερα στάδια της «έκρυθμης» εφηβικής ηλικίας.
Σε αυτή την εποχή της κρίσης του πνεύματος και της ψυχικής ισορροπίας και όχι της οικονομίας και του τρόπου απόκτησης της ύλης μόνο, κάποιοι θεωρούν τη διδασκαλία της ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΠΙΣΤΗΣ εμπόδιο στην πραγματοποίηση της λεγόμενης αναβάθμισης του εκπαιδευτικού συστήματος στο «νέο σχολείο».
Όμως όλοι αυτοί γίνονται:
Παραβάτες του «ευαγγελίου» της Ελληνικής Δημοκρατίας του Ιερού Ελληνικού Συντάγματος, άρθρο16 παρ. 2 σύμφωνα με το οποίο «Η παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του Κράτους και έχει σκοπό την ηθική, πνευματική επαγγελματική και φυσική αγωγή των Ελλήνων, την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και τη διάπλασή τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες».
Παραβάτες του νόμου 1566/85 άρθρο 1 παρ.1α) που στους σκοπούς της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης συμπεριλαμβάνεται η αναφορά ότι αυτή υποβοηθά τους μαθητές «Να γίνονται ελεύθεροι, υπεύθυνοι, δημοκρατικοί πολίτες, να υπερασπίζονται την εθνική ανεξαρτησία, την εδαφική ακεραιότητα της χώρας και τη δημοκρατία, να εμπνέονται από αγάπη προς τον άνθρωπο, τη ζωή και τη φύση και να διακατέχονται από πίστη προς την πατρίδα και τα γνήσια στοιχεία της ορθόδοξης χριστιανικής παράδοσης. Η ελευθερία της θρησκευτικής τους συνείδησης είναι απαραβίαστη» και του άρθρου 6 παρ.2β όπου γίνεται αναφορά στους σκοπούς του Λυκείου σύμφωνα με το οποίο «επιδιώκει την ολοκλήρωση των σκοπών της εκπαίδευσης. Να συνειδητοποιούν τη βαθύτερη σημασία του ορθόδοξου χριστιανικού ήθους και της σταθερής προσήλωσης στις πανανθρώπινες αξίες…».
Παραβάτες του άρθρου 9 παρ. 1 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου σύμφωνα με την οποία «Παv πρόσωπov δικαιoύται εις τηv ελευθερίαv σκέψεως, συvειδήσεως και θρησκείας, τo δικαίωμα τoύτo επάγεται τηv ελευθερίαv αλλαγής θρησκείας ή πεπoιθήσεωv, ως και τηv ελευθερίαv εκδηλώσεως της θρησκείας ή τωv πεπoιθήσεωv μεμovωμέvως, ή συλλoγικώς δημoσία ή κατ' ιδίαv, δια της λατρείας, της παιδείας, και της ασκήσεως τωv θρησκευτικώv καθηκόvτωv και τελετoυργιώv».
Παραβάτες του άρθρου 2 του πρώτου πρόσθετου πρωτοκόλλου της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου σύμφωνα με την οποίο «Ουδείς δύναται να στερηθή του δικαιώματος όπως εκπαιδευθή. Παν Κράτος εν τη ασκήσει των αναλαμβανομένων υπ' αυτού καθηκόντων επί του πεδίου της μορφώσεως και της εκπαιδεύσεως θα σέβεται το δικαίωμα των γονέων όπως εξασφαλίζωσι την μόρφωσιν και εκπαίδευσιν ταύτην συμφώνως προς τας ιδίας αυτών θρησκευτικάς και φιλοσοφικάς πεποιθήσεις».
Παραβάτες του άρθρου 14 της Σύμβασης του Ο.Η.Ε. για τα Δικαιώματα του παιδιού σύμφωνα με το οποίο: «1.Τα Συμβαλλόμενα Κράτη σέβονται το δικαίωμα του παιδιού για ελευθερία σκέψης, συνείδησης και θρησκείας. 2. Τα Συμβαλλόμενα Κράτη σέβονται το δικαίωμα και το καθήκον των γονέων ή, κατά περίπτωση, των νομίμων εκπροσώπων του παιδιού, να το καθοδηγούν στην άσκηση του παραπάνω δικαιώματος κατά τρόπο που να ανταποκρίνεται στην ανάπτυξη των ικανοτήτων του». Αλλά και του άρθρου 29 σύμφωνα με το οποίο «Τα Συμβαλλόμενα Κράτη συμφωνούν ότι η εκπαίδευση του παιδιού πρέπει να αποσκοπεί: Στην ανάπτυξη του σεβασμού για τους γονείς του παιδιού, την ταυτότητά του, τη γλώσσα του και τις πολιτιστικές του αξίες, καθώς και του σεβασμού του για τις εθνικές αξίες της χώρας στην οποία ζει, της χώρας από την οποία μπορεί να κατάγεται και για τους πολιτισμούς που διαφέρουν από το δικό του. Στην προετοιμασία του παιδιού για μια υπεύθυνη ζωή σε μια ελεύθερη κοινωνία μέσα σε πνεύμα κατανόησης, ειρήνης, ανοχής, ισότητας των φύλων και φιλίας ανάμεσα σε όλους τους λαούς και τις εθνικιστικές, εθνικές και θρησκευτικές ομάδες και στα πρόσωπα αυτόχθονης καταγωγής».
Όλοι αυτοί λοιπόν ξεχνούν πως ΟΦΕΙΛΟΥΝ να σέβονται και να εφαρμόζουν το Νόμο και όχι τις οποιεσδήποτε Συστάσεις και Αποφάσεις των δήθεν «Ανεξάρτητων Αρχών με σαφή όμως ιδεολογικό και αντιχριστιανικό προσανατολισμό» αφού δεν έχουν κανένα δεσμευτικό και υποχρεωτικό χαρακτήρα. Το άρθρο 120 παρ. 4 του Ελληνικού Συντάγματος προβλέπει με σαφήνεια άλλωστε πως «H τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία».
Όλοι αυτοί ξεχνούν πως το μάθημα των θρησκευτικών διδάσκεται στις 43 από τις 46 χώρες του Συμβουλίου της Ευρώπης. Μόνο στην Αλβανία, στη Γαλλία (με εξαίρεση την Αλσατία) και στη FYROM δεν διδάσκεται. Στα 25 μάλιστα από τα 46 κράτη μέλη τα Θρησκευτικά είναι υποχρεωτικό μάθημα.
Όλοι αυτοί ξεχνούν από την Ιστορία μας πως ακόμα και οι κατακτητές της πατρίδας μας δεν στέρησαν τη θρησκευτική διδασκαλία από τους ελληνόπαιδες σεβόμενοι έστω και υποκριτικά τους υπόδουλους.
Όλοι αυτοί ξεχνούν πως το μάθημα των θρησκευτικών αποτελεί σήμερα ΒΑΣΙΚΟ μάθημα με ΟΡΘΟΔΟΞΟ προσανατολισμό στις χώρες της Ευρώπης εκεί όπου ο ολοκληρωτικός αθεϊσμός επέβαλε την κατάργησή του.
Το Ορθόδοξο Θεολογικό Μάθημα κατά τον ευαγγελικό λόγο «έρχου και ίδε» μιλά στις ψυχές των μαθητών διδάσκοντας την ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΑΓΑΠΗ, την ΑΛΗΘΕΙΑ την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, ΤΗΝ ΑΝΟΧΗ ΚΑΙ ΤΟ ΣΕΒΑΣΜΟ ΣΤΗ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑ, που αποτελούν τα συστατικά στοιχεία της δομικής συγκρότησης μιας υγιούς ανθρώπινης προσωπικότητας που τόσο πολύ ανάγκη έχουμε σήμερα στην «ερημία» του κόσμου που ζούμε.
Μόνο όποιος θέλει να δημιουργηθούν θρησκευτικά αναλφάβητες γενεές νεοελλήνων που θα αδυνατούν να κατανοούν το κοινωνικοπολιτιστικό και θρησκευτικό περιβάλλον που διαβιούν, επιθυμεί την κατάργηση της υποχρεωτικότητας του μαθήματος των θρησκευτικών.
Μόνο όποιος θέλει να βλάψει την παιδική ψυχή των σύγχρονων νεοελλήνων επιθυμεί την κατάργηση της υποχρεωτικότητας του μαθήματος των θρησκευτικών.
Μόνο όποιος θέλει να αποτελέσουν τα παιδιά μας εύκολο θήραμα κάθε αιρετικής, παραθρησκευτικής, αντιχριστιανικής παραφυάδας που δρα ανενόχλητα στην πατρίδα μας με τραγικές συνέπειες για ολόκληρη την ανθρώπινη κοινωνία, επιθυμεί την κατάργηση της υποχρεωτικότητας του μαθήματος των θρησκευτικών.
Μόνο όποιος θέλει να απολεσθεί η Ελληνορθόδοξη ταυτότητά μας μέσα στο χωροχρόνο της παγκοσμιοποίησης απεργάζεται την κατάργηση της υποχρεωτικότητας του μαθήματος των θρησκευτικών.
Καλούμε:
την Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδας με επικεφαλή τον Μακαριότατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερώνυμο να αντισταθούν στις μεθοδεύσεις σε βάρος της θρησκευτικής παιδείας στην πατρίδα μας.
Ζητάμε από το Υπουργείο Παιδείας:
Τη διατήρηση και τη ποιοτική αναβάθμιση ενός υποχρεωτικού Ορθόδοξου Θεολογικού μαθήματος σε όλες τις τάξεις του Λυκείου σύμφωνα με τις επιταγές της Ελληνικής, Ευρωπαϊκής και Διεθνούς Νομοθεσίας. Ενός σύγχρονου μαθήματος θρησκευτικών που δε θα απομακρύνεται από το πνευματικό υπόβαθρο που χαρακτηρίζει διαχρονικά την κουλτούρα του τόπου μας. Ενός μαθήματος θρησκευτικών που δε θα απαξιώνει την Ελληνορθόδοξη παράδοση, αφού αυτή συνέβαλε καθοριστικά στη διατήρηση της οντότητάς μας μέσα στη μακραίωνη ιστορία. Ενός θρησκευτικού μαθήματος με θεολογικό, παιδαγωγικό και ηθοπλαστικό ρόλο που θα συμβάλει στην ολόπλευρη διαμόρφωση της προσωπικότητας του μαθητή.
Τη δυνατότητα εναλλακτικού υποχρεωτικού μαθήματος Ηθικής διδασκόμενου από τους Θεολόγους για όσους από τους αλλόδοξους, αλλόθρησκους και «άθεους» μαθητές επιθυμούν την απαλλαγή τους από το μάθημα των θρησκευτικών.
Την εφαρμογή του νόμου περί εκκλησιασμού από όλους τους διευθυντές των σχολείων ανά την επικράτεια ως «εργαστηριακή άσκηση» του μαθήματος. Μέσα από το βίωμα και την εμπειρία οι μαθητές θα κατανοήσουν σε βάθος την Ορθόδοξη λατρευτική και πολιτιστική μας Παράδοση.
Την άμεση συνεργασία του ΥΠΔΒΜΘ με την Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων η οποία εκπροσωπεί τον κλάδο μας. Δεν είναι δυνατόν σε τόσο καίρια για την εκπαίδευση ζητήματα να παραγκωνίζονται οι φυσικοί φορείς που εκπροσωπούν τους κλάδους των εκπαιδευτικών, όπως είναι οι επιστημονικές τους Ενώσεις.
Τη διδασκαλία του μαθήματος των θρησκευτικών στο Δημοτικό σχολείο από ειδικευμένους εκπαιδευτικούς, δασκάλους πτυχιούχους της θεολογίας και αδιόριστους θεολόγους.
Τη δυνατότητα συμμετοχής των θεολόγων σε κάθε διαγωνισμό του ΑΣΕΠ για τη δημόσια διοίκηση.
Ευθύνη όλων μας είναι:
Να συνειδητοποιήσουμε ότι ο σταδιακός αποχρωματισμός της ελληνικής εκπαίδευσης από κάθε χριστιανικό στοιχείο και η αποδυνάμωση της θρησκευτικής αγωγής στο ελληνικό σχολείο (μείωση των ωρών διδασκαλίας του Θρησκευτικού μαθήματος στις τάξεις του Λυκείου, απαγόρευση της εξομολόγησης στα σχολεία, περιφρόνηση του εκκλησιασμού, εγκύκλιοι για την απαλλαγή από το μάθημα, περιφρονητικά σχόλια για την Εκκλησία στα σχολικά εγχειρίδια, πρόταση για καθιέρωση του μαθήματος ως επιλεγόμενο στο Λύκειο,) μόνο αρνητικές επιπτώσεις μπορούν να επιφέρουν στην ψυχοσωματική διάπλαση των νέων μας.
Να περιφρουρήσουμε την Εθνική μας Παιδεία, δίνοντας πραγματικά προτεραιότητα στην ψυχή, στην καρδιά και στο πνεύμα του μαθητή με ανυπόκριτη αγάπη και χωρίς υποκριτικές συμπεριφορές, που θα υποβαθμίζουν τη νοημοσύνη του.
Να θεμελιώσουμε ένα εκπαιδευτικό σύστημα βασισμένο σε καθαρά παιδαγωγικά, μορφωτικά και εθνικά κριτήρια και όχι στις ιδεολογικές πεποιθήσεις των «εκάστοτε» εμπλεκόμενων προσώπων. Ένα εκπαιδευτικό σύστημα που θα σέβεται τον μαθητή και θα υπηρετεί τον «κατ΄ εικόνα» και «καθ’ ομοίωση» Θεού άνθρωπο ως μέλος μιας κοινωνίας προσώπων και όχι ως μέλος μιας κατευθυνόμενης «αγέλης» ά-λογων ατόμων.
Καθ’ εντολήν της Γενικής Συνέλευσης
Σπαλιώρας Κωνσταντίνος, Κραβαρίτη Ευαγγελία
Πρόεδρος και Γ. Γραμματέας του
Παραρτήματος Ν. Φθιώτιδας της
Πανελλήνιας Ένωσης Θεολόγων
