Το λόγο έχει ο κ. Χαραλάμπους.
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, όποιος έχει διαβάσει το νομοσχέδιο που συζητάμε σήμερα «Ηλεκτρονική Συνταγογράφηση», αντιλαμβάνεται, από την πρώτη κιόλας σελίδα της Εισηγητικής Έκθεσης, ότι αποτελεί υποχρέωση της Κυβέρνησης που απορρέει μέσα από το Μνημόνιο. Εμείς λέμε ότι Μνημόνιο κινείται από την πρώτη λέξη μέχρι την τελευταία του προς αντιλαϊκή κατεύθυνση και επομένως το νομοσχέδιο αυτό που συζητάμε δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση.
Με το νομοσχέδιο αυτό η Κυβέρνηση στοχεύει να περιορίσει δραστικά τις κρατικές...
και εργοδοτικές δαπάνες για το φάρμακο και να αυξήσει την συμμετοχή των εργαζομένων στην αγορά φαρμάκου. Το σύστημα ηλεκτρονικής συνταγογράφησης είναι το τεχνικό εργαλείο που αξιοποιεί η Κυβέρνηση για να περάσει την πολιτική της για το φάρμακο. Μείωση, δηλαδή, της κρατικής ασφαλιστικής δαπάνης και αύξηση της ιδιωτικής μέσω της λίστας και γενικά τον περιορισμό στη συνταγογράφηση φαρμάκων.
Σήμερα οι λαϊκές ανάγκες είναι αδύνατον να ικανοποιηθούν, εφόσον το φάρμακο θεωρείται εμπόρευμα και πηγή κέρδους, εφόσον η έρευνα, η παραγωγή, η διάθεση και ο καθορισμός των τιμών στο φάρμακο εξαρτώνται από τα μονοπώλια του φαρμάκου, τους μεγαλοεισαγωγείς και τους χονδρεμπόρους.
Βασικό επιχείρημα και θέση της Κυβέρνησης είναι το ζήτημα των δημοσίων οικονομικών, ότι, δηλαδή, τα 5 δις των Ασφαλιστικών Ταμείων του 2009 για φάρμακα, αντιστοιχούν στο 40% της ετήσιας κρατικής χρηματοδότησης προς αυτά, ότι το 20% - 25% της συνολικής κρατικής δαπάνης οφείλεται, κυρίως, σε φαινόμενα διαφθοράς και ότι το σχέδιο νόμου αυτό θα εξοικονομήσει 1 δις ευρώ.
Ένα πρώτο ζήτημα είναι «οι μελέτες» και τα στατιστικά που παρουσιάζουν και που αρκετές από αυτές είναι κατά παραγγελία, όπως π.χ. οι αναλογιστικές μελέτες για το συνταξιοδοτικό.
Δεν έχουμε, βέβαια, πρόβλημα να δεχθούμε τα φαινόμενα της διαφθοράς, τα οποία, όμως, είναι αποτέλεσμα και όχι αιτία του προβλήματος. Ακόμα και τα μέτρα διαχείρισης που έπαιρναν όλες οι Κυβερνήσεις από τη μια δεν αντιμετωπίζουν την πηγή της διαφθοράς που είναι η οικονομία της αγοράς, ο ανταγωνισμός, το κυνήγι του καπιταλιστικού κέρδους και της διεκδίκησης μεγαλύτερου μεριδίου από την πίτα και από την άλλη, βέβαια, όλα τα βάρη να φορτώνονται στις πλάτες των εργαζομένων.
Για παράδειγμα, η Κυβέρνηση μιλάει για ετήσια κρατική δαπάνη. Ξεχνάει όμως να πει ότι πρόκειται για μια κρατική δαπάνη που τα τελευταία 15 χρόνια, εκτός κρίσης, είναι συνεχώς μειούμενη και ανεπαρκής. Τα ποσά που εξοικονομούνται από τη μείωση αυτή διοχετεύονται στους επιχειρηματίες με παντός είδους κίνητρα, μεταξύ των οποίων και στους φαρμακοβιομηχάνους.
Το 1 δισεκατομμύριο ευρώ που λέει η Κυβέρνηση ότι θα εξοικονομηθεί, και αν ακόμα αυτό γίνει, θα πάει στο καλάθι της ανταγωνιστικότητας και της επιχειρηματικής δράσης, όπως γίνεται πάντοτε, και όχι βέβαια στους εργαζόμενους. Το κράτος και οι εργοδότες έχουν φέρει τα ασφαλιστικά ταμεία στην κρίσιμη κατάσταση που όλοι ξέρουμε. Η Κυβέρνηση προβάλει την μείωση της τιμής των φαρμάκων κατά 20%, όμως δεν την αφαιρεί από το 25% της συμμετοχής των ασφαλισμένων, αλλά την διοχετεύει στα ελλείμματα που η ίδια δημιούργησε, όπως και η Νέα Δημοκρατία πριν μαζί με τους επιχειρηματίες. Για παράδειγμα, πετάει έξω από την κάλυψη των ασφαλιστικών ταμείων 300 κατηγορίες φαρμάκων που αντιστοιχούν σε 1.000 συσκευασίες ευρείας χρήσης, σε συνέχεια του ίδιου μέτρου της Κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας το 2006, που βεβαίως δεν κατήργησε το ΠΑ.ΣΟ.Κ.. Άλλωστε, το ΠΑ.ΣΟ.Κ. θεσμοθέτησε το 2004 το πλαίσιο για τα μη συνταγογραφούμενα φάρμακα, με το οποίο «βάπτισε» φάρμακα που απαιτούνται για διάφορες ασθένειες, όπως βιταμίνες, κολλύρια και δερματολογικές αλοιφές ως life style προϊόντα που είναι για την ομορφιά. Η Νέα Δημοκρατία μπορεί να κατήργησε τη λίστα, αλλά όχι τα μη συνταγογραφούμενα φάρμακα και τώρα το ΠΑΣΟΚ σ’ αυτήν την βάση διευρύνει τα είδη των φαρμάκων που εντάσσονται σε αυτά, βάζοντας το χέρι ακόμα πιο βαθιά στην τσέπη των λαϊκών στρωμάτων, αφού θα πληρώνουν εξ ολοκλήρου και θα συνεχίσουν ακόμα να πληρώνουν και το 25% στα εντός λίστας και όλα μαζί με το ΦΠΑ, που κάθε τόσο βέβαια αυξάνει.
Γι’ αυτό το λόγο τα περί διαφθοράς είναι το προπέτασμα για να θολώσουν το τοπίο της αντιλαϊκής πολιτικής, της λεηλασίας του λαϊκού εισοδήματος και των αναγκών στην υγεία και στο φάρμακο. Η Κυβέρνηση όπως και η Νέα Δημοκρατία λέει πολλά, αλλά οι μόνοι που είχαν και έχουν ασυλία είναι οι βιομήχανοι του φαρμάκου, οι μεγαλέμποροι κλπ.. Για παράδειγμα, οι κυβερνήσεις της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ, στην περίοδο 2000-2007, από τα 3.773 φάρμακα από τα οποία έδωσαν άδεια ως νέα φάρμακα με αντίστοιχα φουσκωμένες τιμές, μόνο τα 256 ήταν νέα. Τα υπόλοιπα κυκλοφορούσαν και τα «βάπτισαν» νέα για να φουσκώσουν τις τιμές. Αυτό έγινε, βεβαίως, με τη συνειδητή αποδοχή των κυβερνήσεων και των θεσμών, όπως είναι ο ΕΟΦ.. Τα επιχειρήματα της Κυβέρνησης θέλουν να αποπροσανατολίσουν τη συζήτηση, όχι κυρίως για τις κρατικές ασφαλιστικές δαπάνες και τα κέρδη των βιομηχάνων, αλλά για το ποιος θα πληρώσει το «μάρμαρο», δηλαδή οι εργαζόμενοι. Τους ενδιαφέρει η μείωση των δαπανών στα ασφαλιστικά ταμεία και όλα θα τα πληρώνουν οι εργαζόμενοι.
Το σύστημα ηλεκτρονικής συνταγογράφησης παρουσιάζεται σαν πανάκεια στην ταλαιπωρία των ασφαλισμένων, στην ουρά για συνταγογράφηση, πολλαπλές επισκέψεις σε γιατρούς, έγκριση από ελεγκτές κλπ.. Αυτή η ταλαιπωρία μπορεί να μειωθεί, όμως ταυτόχρονα μπαίνουν άλλοι δραστικοί μηχανισμοί για την αγορά φαρμάκων. Αλλάζουν τους παλαιούς, γιατί είδαν ότι δεν επαρκούσαν για την άσκηση της πολιτικής τους και θέτουν άλλους πιο δραστικούς για περιορισμό της κρατικής φαρμακευτικής δαπάνης. Όμως, αυτό δεν ταυτίζεται εξ ορισμού με φιλολαϊκή πολιτική. Γενικώς, οι όποιοι εκσυγχρονισμοί στο σύστημα υγείας, από μόνοι τους, δεν δίνουν φιλολαϊκή λύση στα οξυμένα προβλήματα που βιώνουν οι ασθενείς και οι υγειονομικοί, αν δεν αλλάξει αυτή η πολιτική. Για παράδειγμα, δεν λύνουν τα προβλήματα ελλείψεων σε προσωπικό, ειδικότητες, εξοπλισμών του δημοσίου συστήματος υγείας, συνθήκες που επιδεινώνονται και οδηγούν τους ασθενείς να πληρώνουν στον ιδιωτικό τομέα, αλλά και με αύξηση των πληρωμών στο δημόσιο τομέα, με εισιτήρια, συμμετοχή ασφαλισμένων, όπως γίνεται και με την ολοήμερη λειτουργία των νοσοκομείων.
Οι κωδικοποιημένες διαγνώσεις από τις οποίες οι γιατροί θα επιλέγουν τα συνταγογραφούμενα φάρμακα, συμφωνούν με τις γενικές και ειδικές διατάξεις που ισχύουν για τους φορείς κοινωνικής ασφάλισης αποτελούν ένα σύνθετο και ενιαίο σύστημα φιλτραρίσματος περικοπών των αναγκών των ασθενών, στηριγμένων κυρίως σε οικονομικά κριτήρια, χωρίς όμως καμία επιστημονική βάση. Τελικά, σ’ αυτό το ηλεκτρονικό σύστημα, μέσα από την καταχώρηση και την εκτέλεση των συνταγών θα καταχωρείται η αντιλαϊκή φιλομονοπωλιακή της Κυβέρνησης. Θα εκτελείται ένα ακόμα δικαίωμα της λαϊκής οικογένειας που σχετίζεται με την υγεία.
Εμείς, ως ΚΚΕ, είναι αδύνατο να συνταχθούμε με αυτή την πολιτική και θεωρούμε ότι είναι ένα ακόμα χτύπημα στα λαϊκά στρώματα και μια ακόμα μέθοδος για να βάλουν οι Κυβέρνηση και η πλουτοκρατία το χέρι βαθύτερα στη τσέπη των ανθρώπων του μόχθου και γι’ αυτό θα καταψηφίσουμε το νομοσχέδιο, όταν έρθει για συζήτηση. Θα διεκδικήσουμε πλήρη δωρεάν χωρίς καμία συμμετοχή φαρμακευτική αγωγή, με επιστημονικά κριτήρια σε όλους, χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Κανείς να μην στερηθεί την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, ιδιαιτέρως σήμερα στην οικονομική κρίση, την οποία διογκώνει η ανεργία και η φτώχεια. Χρειάζεται χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό και το κεφάλαιο με τη φορολόγηση του 45%. Να καταργηθεί ο ΦΠΑ για τα φάρμακα. Όλα αυτά, με την πρόταση που έχουμε κάνει, χωρίς να είμαστε αιθεροβάμονες ότι η Κυβέρνηση θα θέλει, αλλά και να θέλει, δεν μπορεί να την εφαρμόσει, δεν θα ήταν καν αναγκαία να συζητηθούν, διότι θα μπορούσαν να λυθούν με έναν αποκλειστικά δημόσιο φορέα που θα διαχειρίζεται το φάρμακο σε όλες του τις φάσεις, από την εισαγωγή, από την παραγωγή, τη διάθεση και την δωρεά σε όσους έχουν ανάγκη.
