Η καλλιέργεια προσδοκιών για πακέτο κοινωνικών μέτρων για τα πιο φτωχά και εξαθλιωμένα λαϊκά νοικοκυριά, το οποίο προβάλλει η κυβέρνηση σαν φιλολαϊκό θα αποδειχθούν «φρούδες ελπίδες». Αποτελεί κοροϊδία να επαγγέλλεται η Κυβέρνηση την κοινωνική ευαισθησία για τους κοινωνικά και οικονομικά αδύνατους από τη στιγμή που η κυβερνητική πολιτική αποτελεί παράγοντα επιδείνωσης της θέσης τους.
Η ραγδαία επιδείνωση της θέσης των λαϊκών στρωμάτων, η καθημερινή όξυνση των....
προβλημάτων τους δεν προέρχονται από κάποια λάθη, ή κάποιες παραλείψεις των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, αλλά από τη συνειδητή πολιτική στήριξης και υπηρέτησης των μεγάλων συμφερόντων.
Μεγάλοι κίνδυνοι για το λαό και τη χώρα απορρέουν από τους μεγάλους ανταγωνισμούς μονοπωλιακών ομίλων και ιμπεριαλιστικών χωρών που συγκρούονται στην περιοχή μας. Την πολιτική ενεργητικής συμμετοχής σε αυτόν τον πόλεμο συμφερόντων ακολούθησαν και ακολουθούν όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις, και του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Η ανάπτυξη συνεργασίας με το κράτος του Ισραήλ, τα σχέδια ΝΑΤΟποίησης και συνεκμετάλλευσης του Αιγαίου, ανοίγουν νέο επικίνδυνο κεφάλαιο συμμετοχής και εμπλοκής της χώρας σε επιθετικούς ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και ανταγωνισμούς.
Το «επικαιροποιημένο» μνημόνιο σηματοδοτεί κλιμάκωση της επίθεσης κατά των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων. Επιδιώκει όχι μόνο να πληρώσει ο λαός τις συνέπειες της καπιταλιστικής κρίσης αλλά και να ενισχυθεί ακόμα περισσότερο η θέση των κεφαλαιοκρατών. Εξειδικεύει και προσθέτει νέες αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις στο γνωστό μνημόνιο που αποτελεί συγκεκριμενοποίηση και υλοποίηση μέτρων που εδώ και δεκαετίες επεδίωκε η πλουτοκρατία, προγραμμάτιζε η ΕΕ και τα είχαν στα προγράμματά τους το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ. Αποδεικνύει ότι η επιχείρηση εξολόθρευσης των εργατικών - λαϊκών κατακτήσεων που έχουν εξαπολύσει κεφάλαιο - κυβέρνηση - ΕΕ αποτελεί μονόδρομο για αυτούς για να θωρακίσουν την ανταγωνιστικότητα και την επιτάχυνση συγκέντρωσης του κεφαλαίου, δηλαδή την ενίσχυση παντού των επιχειρηματικών ομίλων, της κυριαρχίας και της κερδοφορίας τους.
Βασική επιδίωξη και τις νέας δέσμης μέτρων είναι η συνδυασμένη επίτευξη των στόχων:
1. Της διαχείρισης της κρίσης και του δημοσιονομικού προβλήματος σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων, μέσα από την κλιμάκωση της επιχείρησης αφαίμαξης του λαϊκού εισοδήματος.
• Με τη διεύρυνση της βάσης του ΦΠΑ και τη μεταφορά σε ανώτερο συντελεστή σημαντικού ποσοστού εμπορευμάτων και υπηρεσιών.
• Με την αύξηση της φορολογίας στο πετρέλαιο θέρμανσης.
• Με τη σταδιακή εισαγωγή «πράσινου φόρου» στις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα.
• Με τη μη χορήγηση τιμαριθμικής προσαρμογής στις συντάξεις. Με την αύξηση των τιμολογίων των πρώην ΔΕΚΟ κ.α.
• Με το εισιτήριο στα εξωτερικά ιατρεία των νοσοκομείων.
• Με την εκ νέου μείωση των αμοιβών των δημοσίων υπαλλήλων.
• Με τη μείωση του επιδόματος ανεργίας τη στιγμή που η ανεργία αυξάνεται.
2. Της αύξησης του βαθμού εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης της διαμόρφωσης φθηνότερης εργατικής δύναμης χωρίς δικαιώματα και κατακτήσεις.
• Με την κατάργηση στην πράξη των συλλογικών συμβάσεων.
• Με την επέκταση της προσωρινής μερικής απασχόλησης.
• Με τον περιορισμό της συνταξιοδοτικής δαπάνης – κύριας και επικουρικής ασφάλισης- στο 2,5% του ΑΕΠ μέχρι το 2060.
• Με τη μη παροχή από το κράτος καμιάς εγγύησης για τις επικουρικές συντάξεις.
• Με τη δραστική συρρίκνωση των βαρέων και ανθυγιεινών επαγγελμάτων.
3. Της κρατικής στήριξης και θωράκισης των μονοπωλιακών ομίλων, την επιτάχυνση της συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης του κεφαλαίου.
• Με την επιτάχυνση της «απελευθέρωσης» τομέων στρατηγικής σημασίας και την ιδιωτικοποίηση των πρώην ΔΕΚΟ.
• Με το άνοιγμα των λεγόμενων κλειστών επαγγελμάτων και τη διαμόρφωση του τομέα της λεγόμενης κοινωνικής οικονομίας, ανοίγει νέα πεδία κερδοφορίας για τη διοχέτευση των υπερσυσσωρευμένων κεφαλαίων.
• Με τα προνόμια του αναπτυξιακού νόμου και τις φοροαπαλλαγές των κερδών.
• Με τα μέτρα στήριξης των τραπεζικών ομίλων.
Τη στιγμή που το επικαιροποιημένο μνημόνιο αλλά και το συνολικό κυβερνητικό έργο κλιμακώνει την επίθεση, η κυβέρνηση με μια ενορχηστρωμένη επιχείρηση επιδιώκει να καλλιεργήσει αυταπάτες στον λαό προβάλλοντας ότι δήθεν «οι θυσίες πιάνουν τόπο» και «αποδίδουν καρπούς». Ο λαός δεν πρέπει να έχει καμία προσδοκία.
Αυτές οι θυσίες που ζητούν η κυβέρνηση και το κεφάλαιο από το λαό, δεν πρόκειται να οδηγήσουν σε καλύτερες μέρες, να φέρουν ανάπτυξη για το λαό. Ανάπτυξη με υψηλούς ρυθμούς είχαμε και με τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και με της ΝΔ. Ήταν ανάπτυξη που ωφέλησε τα μονοπώλια και γι' αυτό οδήγησε στη σημερινή οικονομική κρίση, στα ελλείμματα και στο διογκωμένο δημόσιο χρέος. Γι' αυτό και η επιδείνωση για το λαό είχε ξεκινήσει πριν εκδηλωθεί η κρίση.
Η επίθεση απέναντι στα λαϊκά δικαιώματα θα συνεχιστεί και όταν θα έχουμε ανάπτυξη στο όνομα της διατήρησης των ρυθμών ανάπτυξης και της ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας.
Η όποια ανάπτυξη, όπως δείχνει και η διεθνής εμπειρία, επιβεβαιώνοντας τις εκτιμήσεις του ΚΚΕ, θα είναι αναιμική, ασταθής, θα έχει προσωρινό χαρακτήρα και θα προετοιμάσει την επόμενη κρίση.
Είναι φανερό ότι καμιά από τις προτάσεις της αστικής πολιτικής δεν μπορεί να οδηγήσει σε φιλολαϊκή διέξοδο από την κρίση. Ούτε η «περιοριστική» πολιτική της κυβέρνησης που συμβάλλει στην παρατεταμένη, βαθύτερη ύφεση, ούτε η επεκτατική «αναπτυξιακή» διαχείριση που διογκώνει το κρατικό χρέος. Είναι επιτακτική ανάγκη τα λαϊκά στρώματα να συμπορευθούν στο δρόμο της πάλης για την προστασία και τα δικαιώματα της λαϊκής οικογένειας, για τις ώριμες και αναγκαίες ριζικές αλλαγές που πρέπει να γίνουν σε επίπεδο οικονομίας και εξουσίας.
Ο καπιταλισμός δεν γίνεται ανθρώπινος, ούτε μπορεί να γιατρευτεί από την κρίση και τις οξυμένες αντιφάσεις του, γιατί είναι ξεπερασμένος και παρασιτικός, εμποδίζει την κοινωνική εξέλιξη, γίνεται όλο και πιο επικίνδυνος για τους εργαζόμενους, το λαό, το περιβάλλον.
Για να ανακοπεί και πολύ περισσότερο να ανατραπεί η αντιλαϊκή θύελλα χρειάζονται συντονισμένοι, μαζικοί αγώνες. Για να έχουν αποτέλεσμα, χρειάζεται ανασύνταξη από τα κάτω του εργατικού λαϊκού κινήματος σε ένα ενιαίο λαϊκό μέτωπο πάλης ισχυρό και ικανό με τα αιτήματα και τις δράσεις του να απαντά στις άμεσες ζωτικές ανάγκες των λαϊκών στρωμάτων και ταυτόχρονα να επιδρά στην αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων, να συγκεντρώνει και να μαχητικοποιεί δυνάμεις υπέρ της μόνης εναλλακτικής διεξόδου που υπάρχει, της λαϊκής εξουσίας και οικονομίας. Αυτός είναι ο δρόμος της λαϊκής εξουσίας - οικονομίας, αναγκαίος, ώριμος και ρεαλιστικός όσο ποτέ.
Στα πλαίσια αυτά:
Ο λαός να αρνηθεί να πληρώσει τα βάρη της κρίσης και το χρέος που δημιούργησαν η υψηλή κερδοφορία των μονοπωλίων και ο πακτωλός της κρατικής χρηματοδότησης. Να διεκδικήσει να φορολογηθούν δραστικά τα κέρδη του μεγάλου κεφαλαίου με συντελεστή 45%. Να σταματήσουν οι δαπάνες για ΝΑΤΟϊκούς εξοπλισμούς, να επιστρέψουν όλες οι στρατιωτικές αποστολές.
Να εκφραστεί μαζική λαϊκή οργανωμένη δράση κατά της ακρίβειας, των φορολογικών μέτρων, της ληστείας από τις τράπεζες, που οδηγούν στη φτώχεια τις λαϊκές οικογένειες. Για να δοθεί επίδομα ανεργίας στους ανέργους και πλήρης και δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για αυτούς και τις οικογένειές τους. Να καταργηθεί ο ΦΠΑ στα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης. Να ματαιωθούν οι αυξήσεις στο ψωμί, στα τιμολόγια στο νερό, στο ρεύμα, στο τηλέφωνο. Να διαγραφούν τα χρέη των ανέργων και χαμηλά αμειβόμενων εργαζόμενων. Να απαγορευτούν με νόμο οι πλειστηριασμοί κύριας ή δευτερεύουσας κατοικίας και αγροτικής εκμετάλλευσης. Να γίνουν δεκτά στους παιδικούς σταθμούς όλα τα παιδιά χωρίς όρους και προϋποθέσεις και να καταργηθεί κάθε είδους πληρωμή από τους γονείς.
Ο λαός τώρα πρέπει να προτάξει την ικανοποίηση των σύγχρονων δικαιωμάτων και αναγκών του με βάση τις δυνατότητες της εποχής, της επιστήμης.
Η σταθερή εργασία για όλους, σε ανθρώπινες και ασφαλείς συνθήκες με διευρυμένο ελεύθερο χρόνο. Η κατάργηση κάθε είδους και μορφής ελαστικής - προσωρινής εργασίας. Η διασφάλιση του λαϊκού εισοδήματος. Η σύγχρονη Κοινωνική Ασφάλιση. Η δραστική μείωση των ορίων συνταξιοδότησης. Οι υψηλού επιπέδου δημόσιες δωρεάν παροχές στην Υγεία, την Παιδεία, την Πρόνοια με κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δραστηριότητας σ' αυτούς τους τομείς. Η μετατροπή του αθλητισμού και του πολιτισμού από εμπορεύματα σε δικαιώματα. Η διασφάλιση της διατροφικής επάρκειας. Η αξιοποίηση των πλουτοπαραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας, η ανάπτυξη των ζωτικών υποδομών που αφορούν στην αντισεισμική και αντιπλημμυρική θωράκιση, στην πυρο–προστασία, την προστασία του περιβάλλοντος. Απαιτούν ριζικές αλλαγές στο επίπεδο της οικονομίας και της εξουσίας, ανάπτυξη με κριτήριο τις λαϊκές ανάγκες και όχι τις ανάγκες των μονοπωλίων, άλλη κοινωνική οργάνωση: Για να διασφαλιστούν χρειάζεται επιστημονικός κεντρικός πανεθνικός σχεδιασμός, λαϊκή εξουσία, κοινωνικοποίηση των μεγάλων επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας, δηλαδή των μονοπωλίων, στην ενέργεια, στη βιομηχανία, στις τηλεπικοινωνίες, στις συγκοινωνίες, στις πρώτες ύλες, στο εξωτερι–κό εμπόριο και το χονδρεμπόριο, στις τράπεζες.
Διαμόρφωση και στήριξη παραγωγικών συνεταιρισμών των φτωχών και μεσαίων αγροτών και επαγγελματοβιοτεχνών.
Αποδέσμευση της χώρας από τους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς, ΕΕ και ΝΑΤΟ, απεμπλοκή απ' τους επιθετικούς σχεδιασμούς.
Λύση για τον λαό δεν μπορεί να έρθει από κινήσεις κορυφής και χωρίς να θιχτούν η οικονομική κυριαρχία και η εξουσία των μονοπωλίων, ο «ευρωμονόδρομος» και κάθε ιμπεριαλιστική ένωση - συμμαχία, χωρίς οργανωμένο εργατικό κίνημα και λαϊκή συμμαχία σε σύγκρουση με τα μονοπώλια, τα κόμματα, τις κυβερνήσεις τους. Το ζήτημα δεν είναι να αλλάζει η κυβέρνηση αλλά να αλλάξει η τάξη που βρίσκεται στην εξουσία.
ΕΠΕΡΩΤΑΤΑΙ η κυβέρνηση για την πολιτική της που συνεχίζει την επίθεση στα λαϊκά δικαιώματα για να στηρίξει την κερδοφορία του κεφαλαίου.
