O «σύγχρονος» κλασσικός συνθέτης όπερας Πιέτρο Μασκάνι (Pietro Antonio Stefano Mascagni) είναι ευρύτερα γνωστός για το μελόδραμά του: Cavalleria Rusticana (1890). Τόσο ο Mascagni, όσο και ο σύγχρονός του Leoncavallo (Παλιάτσοι), σημαδεύουν το κίνημα του βερισμού στην Οπερα. Και οι δύο ανήκουν στους.......
συνθέτες, που άδικα χαρακτηρίζονται ως συνθέτες της μιας Όπερας. Όσο και αν η Cavalleria Rusticana, μπορεί να χαρακτηρίζεται ως το πιο αντιπροσωπευτικό έργο του συνθέτη, που η ζωή του εφιππεύει δύο αιώνων (1863-1945), «ο φίλος Φρίτς» και η «Ίρις» γνώρισαν την επιτυχία από τις πρεμιέρες τους σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες. Ο Pietro Mascagni έγραψε συνολικά όπερες και οπερέττες καθώς και άλλη ορχηστρική μουσική ή έργα για πιάνο. Γνώρισε μεγάλη επιτυχία στην διάρκεια της καριέρας του σας συνθέτης αλλά και σαν διευθυντής ορχήστρας. Η εμφανώς ανώτερη αναγνωρισιμότητα της Cavalleria Rusticana, πιθανότατα είναι μία «παρενέργεια» της αρετής του συνθέτη να μην επαναλαμβάνεται. Στα «ανθρώπινα» ελαττώματά του καταγράφεται η ισχυρή ζήλια για τον σύγχρονό του και «ανταγωνιστή» του στην παγκόσμια πρωτοπορία της Ιταλικής όπερας Κερκυραίο συνθέτη διεθνούς αναγνώρισης Σπύρο Σαμάρα.
Η Όπερα Δωματίου Κέρκυρας σε συνεργασία με το Δημοτικό Περιφερειακό Θέατρο Κέρκυρας ανέλαβαν την πρωτοβουλία για την πρώτη πανελλήνια παρουσίαση της όπερας του συνθέτη: Silvano. Πρόκειται ουσιαστικά για μία τριεθνή συνεργασία με τους οργανισμούς: Apollonia International Festival (Αλβανία) και Settembre Mascagnano (Ιταλία). Το έργο θα παρουσιαστεί στο Αρχαίο Θέατρο Απολλωνίας (2/7/2010) και στην Piazza Duomo της Cerignola (5/7/2010) ενώ η πρώτη πανελλήνια θα πραγματοποιηθεί στο Δημοτικό Θέατρο της Κέρκυρας την Τρίτη 7 Σεπτέμβρη 2010.
Το έργο πρωτοανέβηκε στις 25 Μαρτίου 1895 στην Σκάλα του Μιλάνο σε λιμπρέτο του Giovanni Targioni-Tozzetti, συνομήλικου του Mascagni και λιμπρετίστα επίσης της Cavalleria, αλλά και του Rantzau, της Pinotta και του Nerone. Το έργο συνοδεύεται από τον επεξηγηματικό υπότιτλο: drama Marinaresco (ναυτικό ή θαλασσινό δράμα). Θέμα με γνήσια λαϊκά στοιχεία της εποχής -λαθρεμπόριο, έρωτες, αντιζηλίες, όνειρα καλύτερης ζωής- συγκροτούν την υπόθεση της όπερας, που βρίσκεται σταθερά στην ατμόσφαιρα του βερισμού, όπως και 5 χρόνια ενωρίτερα η Cavalleria Rusticana.
Με το ανέβασμα του Silvano, η Οπερα Δωματίου Κέρκυρας και το Δημοτικό Περιφερειακό Θέατρο Κέρκυρας εγκαινιάζουν ένα προφανώς χρήσιμο συντονισμό δυνάμεων, προωθούν μία γόνιμη συνεργασία με αντίστοιχες δυνάμεις γειτονικών χωρών και επιχειρούν να ξαναδώσουν στην Κέρκυρα τη λάμψη αλλά και την ουσία της πρωτοπορίας στο μελόδραμα, που πριν από αρκετά χρόνια διέθετε στον Ελληνικό χώρο .
