Η Κοινωνική Ασφάλιση πάντα ήταν στο στόχαστρο του κεφαλαίου και των κομμάτων του. Ιδιαίτερα σε περιόδους οικονομικής κρίσης το κεφάλαιο και τα κόμματά του επιτίθενται, στη λογική της μείωσης του κόστους εργασίας, με μεγαλύτερη σφοδρότητα, γιατί θεωρούν ότι τα αντιασφαλιστικά μέτρα θα γίνουν αποδεκτά από τους εργαζόμενους, λόγω ανεργίας και αβεβαιότητας για το αύριο.
Στο πλαίσιο αυτό τα μέτρα, τα οποία
ανακοινώθηκαν για την Κοινωνική Ασφάλιση, αν και προετοιμάστηκαν από τους αντιασφαλιστικούς νόμους Σιούφα - Ρέππα - Πετραλιά, συνιστούν σαρωτικές αλλαγές εκ βάθρων σε ό,τι έχει απομείνει από τον κοινωνικό χαρακτήρα της Ασφάλισης. Είναι μέτρα που ισοπεδώνουν όλες τις ασφαλιστικές κατακτήσεις προηγούμενων δεκαετιών. Οι σαρωτικές αυτές αλλαγές δεν είναι προσωρινές αλλά θα εφαρμοστούν με την ίδια ένταση και στη φάση ανάκαμψης της οικονομίας.
Κανένας εργαζόμενος δε θα βγει αλώβητος από αυτήν την επίθεση. Θύμα θα είναι το σύνολο της εργατικής τάξης, ιδιαίτερα οι νέοι εργαζόμενοι και οι γυναίκες. Ολέθριες θα είναι οι συνέπειες της νέας επίθεσης στους ανέργους, στους εργαζόμενους με ελαστικές μορφές εργασίας, σε αυτούς που εξασφαλίζουν λίγα ένσημα κάθε χρόνο.
Τα μέτρα αυτά που οδηγούν στην κατεδάφιση της Κοινωνικής Ασφάλισης οι συνδικαλιστικές ηγεσίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ τα χαρακτήρισαν ασαφή ενώ στο παρελθόν έχουν στηρίξει όλους τους αντιασφαλιστικούς νόμους και διατάξεις που ψηφίστηκαν και εφαρμόστηκαν μέχρι σήμερα, με αιχμή το νόμο Ρέππα. Αυτές τις συνδικαλιστικές ηγεσίες που υπάρχουν σε ΓΣΕΕ και σε ΑΔΕΔΥ η εργατική τάξη πρέπει να τις καταδικάσει.
Όσο για τις δηλώσεις των κυβερνητικών στελεχών ότι δε θα θιγούν ώριμα συνταξιοδοτικά δικαιώματα είναι πέρα για πέρα ψευδείς, όπως συνέβαινε πάντα στο παρελθόν. Στόχος τους είναι να διασπάσουν τους εργαζόμενους σε παλιούς και νέους, σε εργαζόμενους στο δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα. Ούτε οι συνταξιούχοι θα μείνουν στο απυρόβλητο. Η γήρανση, σύμφωνα με τους «ειδικούς» του υπουργείου, είναι «κόστος», αφού η επίκληση των ελλειμμάτων είναι η μόνιμη επωδός για τη χορήγηση των συντάξεων πείνας.
Η σημερινή κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, όπως και οι προηγούμενες της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, πορεύεται με κριτήριο τα στρατηγικά συμφέροντα και τις επιλογές της ελληνικής πλουτοκρατίας, που βρίσκονται σε κοινή κατεύθυνση με αυτά του ευρωπαϊκού κεφαλαίου. Για την ελληνική πλουτοκρατία και τα κόμματά της, η λυκοσυμμαχία της Ευρωπαϊκής Ενωσης αποτελεί τη μεγάλη τους συμμαχία, είναι το στήριγμα, ο καθοδηγητής για τη συμμετοχή της στη λεηλασία των λαών.
Η εργατική τάξη σε συμμαχία με τη φτωχή αγροτιά, τους αυτοαπασχολούμενους, τη μαθητική και σπουδάζουσα νεολαία, τους συνταξιούχους, τους ανέργους επιβάλλεται να σχηματίσουν ένα αρραγές μέτωπο με όρους ανασύνταξης του εργατικού - λαϊκού κινήματος. Να πουν ένα ασυμβίβαστο ΟΧΙ στη συναίνεση και στην υποταγή. Να απαντήσουν αποφασιστικά: Καμία θυσία για την πλουτοκρατία, για τα κέρδη της, για την ανταγωνιστικότητά της. Να συμμετάσχουν στην απεργία της ΤΕΤΑΡΤΗΣ 24 ΦΛΕΒΑΡΗ και στην απεργιακή συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στο ΣΑΡΟΚΟ στις 10 το πρωϊ. Να κάνουν καθολικό αίτημα την απόσυρση άμεσα των σχεδίων της κυβέρνησης και να δυναμώσουν τη πάλη για ένα σύγχρονο κοινωνικό ασφαλιστικό σύστημα. Πάνω απ' όλα είναι η υπεράσπιση, η διεκδίκηση και κατάκτηση των δικαιωμάτων των σημερινών, αλλά και αυριανών γενιών, για μόνιμη και σταθερή δουλειά με ουσιαστικά δικαιώματα, για αξιοπρεπή ζωή και ελευθερία.
