ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ : Μίλησε η κυρία Υφυπουργός για το επίδομα κοινωνικής αλληλεγγύης, ότι είναι αναδιανεμητικό, ότι παίρνουν από τους πλούσιους και δίνουν στους φτωχούς κ.λπ..
Κύριε Πρόεδρε, δώσανε κάποια ψίχουλα κάποιοι, που οι κυβερνήσεις και των δύο κομμάτων από το 45% που είχαν φορολογικό συντελεστή τα κέρδη τους τον κατέβασαν στο 25%. Τους χάρισαν, δηλαδή, νόμιμα, το 20% των φόρων που έπρεπε να πληρώσουν,.............
--των νομίμων, διότι όλοι ξέρουμε και την παράνομη φοροδιαφυγή-- και τώρα η σημερινή Κυβέρνηση ζητεί το 25%, --δεν το συζητά-- το φέρνει στο φορολογικό για να γίνει 20%. Έλεος! Θα μπορούσα να πω και «Αιδώς Αργίειοι» να λέμε ότι πήραμε από τους πλουσίους και δώσαμε στους φτωχούς.
Ψυχιατρική μεταρρύθμιση : Κυρία Υφυπουργέ, όταν έγινε η ψυχιατρική μεταρρύθμιση, σχεδόν όλοι τη χαιρετήσαμε, γιατί πιστεύαμε ότι θα περάσουμε σε μια καλύτερη φάση. Πολύ γρήγορα, --πριν ο αλέκτωρ φωνήσαι τρεις--, αποδείχθηκε πόσο άδικο είχαμε όλοι. Ένας ήταν ο σκοπός της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης. Να παραδοθεί η ψυχική υγεία στους ιδιώτες. Από τότε που έγινε η ψυχιατρική μεταρρύθμιση διπλασιάστηκαν τα ψυχιατρικά κρεβάτια του ιδιωτικού τομέα. Κάποια στιγμή, μάλιστα, φτιάχτηκαν τόσες Μ.Κ.Ο., οι οποίες πήραν το μεγαλύτερο μερίδιο της πίτας και υπάρχουν τεράστια προβλήματα. Όχι μόνο εμείς, αλλά και οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ όταν ήταν στην Αντιπολίτευση, έφεραν αυτά τα θέματα. Η προηγούμενη Κυβέρνηση κάτω από το βάρος όλου αυτού του ελέγχου, των φωνών για χιλιάδες ατασθαλίες που γινόντουσαν, για οικονομικές ατασθαλίες για πλημμελές προσωπικό, για περισσότερο αριθμό οικοτρόφων που είχαν, για αλλότρια καθήκοντα - ακόμη προχθές πήρα επιστολή μέσα από το e mail μου από κοινωνική λειτουργό, η οποία λέει ότι την αναγκάζουν να κάνει την οδηγό – πήρε την άδεια λειτουργίας από κάποιες από αυτές τις εταιρείες τις «μη κερδοσκοπικές». Τι κάνατε εσείς με το που αναλάβατε; Μια από τις πρώτες πράξεις που κάνατε, ήταν να επαναφέρετε την άδεια λειτουργίας – και μιλώ συγκεκριμένα για τη «μη κερδοσκοπική εταιρία» «ΙΡΙΣ» –που βαρύνεται με ένα καταπέλτη ελέγχου από τους επιθεωρητές ψυχικής υγείας.
Για τα ΑΜΕΑ: Τι να πω; Είναι το μόνο κεφάλαιο που ακούγονται μεγάλα βαρύγδουπα λόγια συνέχεια. Η πραγματικότητα, όμως, είναι σκληρή. Το 80% από αυτούς ζει κάτω από τα όρια της φτώχειας. Το 80% - 90% είναι άνεργοι. Διακόσιες πενήντα περίπου χιλιάδες παιδιά αποκλείονται από κάθε είδους εκπαίδευση, όχι γιατί το θέλουν εκείνοι ή οι οικογένειές τους, αλλά γιατί τους αποκλείει η ίδια η Πολιτεία.
Για τα κέντρα πρόληψης: Μακάρι να είναι όπως τα λέτε, αλλά σας είπα και την προηγούμενη φορά που συναντηθήκαμε, οι εργαζόμενοι σε αυτά είναι στους δρόμους, έξω από το Υπουργείο σας ήταν πριν μια εβδομάδα. Και είναι έξω από το Υπουργείο σας, διότι υπάρχουν χιλιάδες τεράστια προβλήματα. Το κυριότερο βέβαια είναι και οι σχέσεις εργασίας, η έλλειψη προσωπικού, η μη καταβολή των αμοιβών τους έγκαιρα. Επαναλαμβάνω, κυρία Μαλλιώρη, ότι όταν λέμε πρόληψη, δεν εννοούμε απλά και μόνο, όπως νομίζει ο κόσμος, να κάνουμε γνωστό το πρόβλημα. Υπάρχουν χιλιάδες δράσεις, τις οποίες εσείς ξέρετε πολύ καλύτερα.
Θα ήθελα να πω τώρα δυο λόγια για τη Χάρτα Ψυχικής και Σωματικής Υγείας. Είπε η κυρία Υφυπουργός ότι για πρώτη φορά, τεκμηριώνεται η αλληλοεξάρτηση μεταξύ σωματικής και ψυχικής νόσου. Βέβαια, η κυρία Μαλλιώρη το είπε, ότι αυτό έχει τεκμηριωθεί χιλιετηρίδες πριν με το «νους υγιής εν σώματι υγιεί», αλλά δεν είναι αυτό. Και όλα τα άλλα που αναφέρονται – και η απορία μου είναι κ. Πρόεδρε, γιατί φέρανε σήμερα αυτό το κείμενο – όταν εδώ και ενάμισι αιώνα οι αλληλοεξαρτήσεις αυτές είναι γνωστές. Όσοι είναι γιατροί το ξέρουν. Γιατί λοιπόν; Κυρία Μαλλιώρη, έχω απορία και θέλω να μου απαντήσετε γιατί από την πρώτη στιγμή ευχαριστείτε με μεγάλα λόγια τις πολυεθνικές εταιρίες φαρμάκων. Γιατί; Χθες, ήδη, υπήρχε ερώτηση από παριστάμενο βουλευτή του ΠΑΣΟΚ προς την Υπουργό Υγείας που έψεγε την δράση των φαρμακευτικών εταιριών στην επιμόρφωση των γιατρών και του λοιπού νοσηλευτικού προσωπικού. Τόσο πολύ μας καίει η δράση και της Bristol και των άλλων εταιριών ;Αφού όλα αυτά αναφέρονται στον πρόλογο, είναι ανάγκη να τα επαναλαμβάνουμε; Πιο πέρα, βέβαια, είναι ολοφάνερο τι επιδιώκει η «ΧΑΡΤΑ». Δεν επιδιώκει να μας μάθει κάτι που ξέρουμε για τις αλληλοεξαρτήσεις της ψυχικής και σωματικής υγείας. Επιδιώκει να ενταχθούν όλα αυτά- και το λέει μέσα ξεκάθαρα – στη στρατηγική της Λισαβόνας, η οποία, ουσιαστικά, υπηρετεί την αύξηση της κερδοφορίας του κεφαλαίου, με αποτελέσματα την ανεργία, τις ελαστικές μορφές εργασίας, τη φτώχεια, την πείνα.
Κύριε Πρόεδρε, είναι γνωστό, πριν ένα χρόνο γραφόταν καθημερινά ότι ακόμη και στις πιο ανεπτυγμένες χώρες της Ε.Ε., συνταξιούχοι αγόραζαν ληγμένα τρόφιμα, γιατί ήταν πιο φθηνά. Για να μην πω ότι αγόραζαν ακόμη και σκυλοτροφές για να φάνε κρέας και ηχεί ειρωνικά στη σελίδα 26 της Χάρτας, αυτό το οποίο γράφει και να μου επιτρέψετε να σας το διαβάσω : «Για τη διαχείριση της διαθεσιμότητας και της πρόσβασης σε τρόφιμα υψηλής ποιότητας ή μέσω απαγορεύσεων ειδών διατροφής κακής ποιότητας υψηλής περιεκτικότητας σε λιπαρά, ιδίως σε περιοχές με κοινωνική και οικονομική στέρηση». Καταλαβαίνετε ότι αυτό ηχεί παράξενα στα αυτιά μας, όταν η στρατηγική της Λισαβόνας είναι εκείνη που μας έφερε σε τέτοια σημεία και αποτελέσματα.
Η Χάρτα, λοιπόν, κ. Πρόεδρε, ουσιαστικά, εστιάζει στις αλληλοεπιδράσεις ψυχικής και σωματικής υγείας, έχοντας ένα μόνο βασικό κριτήριο αξιολόγησης, το οικονομικό κόστος και όφελος. Επισημαίνει, λοιπόν, ότι η καλή ψυχική υγεία αυξάνει την εργασιακή ικανότητα και την παραγωγικότητα, ενώ η κακή ψυχική υγεία κοστίζει το 3% - 4% του ΑΕΠ, κυρίως μέσω χαμένης παραγωγικότητας και από το γεγονός ότι οι διανοητικές διαταραχές αποτελούν την κύρια αιτία πρόωρης συνταξιοδότησης και συντάξεων αναπηρίας. Εξάλλου, στα συμπεράσματα της Χάρτας αυτό είναι ολοφάνερο. Το ένα είναι ότι 50 δις επιπλέον ξοδεύονται για τους ασθενείς με ψυχική νόσο όταν σ’ αυτούς έρθει και η σωματική νόσος. Εκτός του ότι αναφέρεται σε πολυεθνικές και τις ευχαριστεί, καταλαβαίνετε ότι εμείς σαν κομμουνιστές, είναι αδύνατο να υπογράψουμε ένα τέτοιο κείμενο. Το κυριότερο είναι ότι ο όλος σκοπός δεν είναι να μας κάνει να καταλάβουμε τη σχέση και την αλληλοεξάρτηση ψυχικής και σωματικής νόσου, αλλά να μας πει ότι στοιχίζει πολύ και πρέπει να βρούμε τρόπους, ούτως ώστε οι άνθρωποι αυτοί να δουλεύουν πιο πολύ, να παράγουν πιο πολύ και γενικά να στοιχίζουν πιο πολύ.
