Οι εκπαιδευτικοί και ευρύτερα όλοι οι εργαζόμενοι, βρισκόμαστε το τελευταίο διάστημα αντιμέτωποι με μια πρωτοφανή επίθεση στις ανάγκες και τα δικαιώματά μας. Στο όνομα της κρίσης και των ελλειμμάτων, το εισόδημά μας, τα ασφαλιστικά και τα εργασιακά μας δικαιώματα, το δημόσιο σχολείο, μπαίνουν στο στόχαστρο. ...
Κυβέρνηση, Ε.Ε. και διεθνείς οργανισμοί, προωθούν μια πολιτική που προβλέπει νέες θυσίες για τους εργαζόμενους, νέα προνόμια και κέρδη για την οικονομική ελίτ που είναι η μόνη υπεύθυνη για την κρίση.
Συγκεκριμένα, προωθείται το πάγωμα των μισθών στο δημόσιο και η μείωση των επιδομάτων κατά 10%, η λεηλασία του εισοδήματος των εργαζομένων με θεαματική αύξηση των άμεσων και έμμεσων φόρων, η διάλυση της κοινωνικής ασφάλισης, η απορρύθμιση και ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, η δραστική μείωση των διορισμών και οι περικοπές κατά 10% των δαπανών για την παιδεία. Ταυτόχρονα, ανοίγει η συζήτηση για τον 14ο μισθό, το 13ο μισθό, ακόμα και για μειώσεις στο βασικό μισθό (!!). Τα μέτρα αυτά στο σύνολό τους, δεν αποτελούν παρά μόνο την αρχή : η αφαίρεση των δικαιωμάτων μας θα είναι συνεχής και θα έχει μόνιμα αποτελέσματα !
Οι εργαζόμενοι είναι οι μόνοι που καλούνται να πληρώσουν την κρίση. Αντίθετα, το μεγάλο κεφάλαιο, οι τράπεζες και τα golden boys, διατηρούν άθικτα και διευρύνουν προκλητικά τα προνόμια και τις φοροαπαλλαγές τους. Έτσι, συντελείται μια τεράστια αναδιανομή εισοδήματος εις βάρος του κόσμου της εργασίας. Ταυτόχρονα, τα ΜΜΕ συκοφαντούν και διασύρουν, τον ένα μετά τον άλλο, όλους τους κλάδους των εργαζομένων. Έφτασαν να δημοσιεύουν άρθρα που ισχυρίζονταν ψευδώς ότι οι εκπαιδευτικοί παίρνουν εξωδιδακτικό επίδομα που ξεπερνά τα 800 € ! Μας λένε πως οι μισθωτοί πρέπει να κάνουν θυσίες. Δεν μας λένε όμως τι θυσίες προβλέπεται να κάνουν οι τράπεζες που πέρσι χρηματοδοτούνταν από το κράτος με 28 δις € ; Τι θυσίες θα κάνουν οι επιχειρήσεις όταν οι φορολογικοί συντελεστές των κερδών τους μειώνονται ; Ποιος θα πληρώσει τα δις € που δαπανώνται ξανά για στρατιωτικές δαπάνες ;
Κυβέρνηση και ΜΜΕ μας καλούν να συναινέσουμε σε αυτή την πολιτική, να συναινέσουμε σε μια χωρίς προηγούμενο κλοπή του εισοδήματός μας, σε μια χωρίς επιστροφή ισοπέδωση των δικαιωμάτων μας. Μας λένε ακόμη, πως αυτά τα μέτρα είναι αναγκαία, αναπόφευκτα και απαραίτητα. Εμείς λέμε πως αναγκαίος, αναπόφευκτος και απαραίτητος είναι ο δρόμος του αγώνα για να μην περάσουν αυτά τα μέτρα, για να πληρώσουν εκείνοι που συσσώρευαν αμύθητα κέρδη από τον κόπο των εργαζομένων, από τη διαρκή λιτότητα είκοσι χρόνων, το χρηματιστήριο, τις Ολυμπιάδες, τις μίζες και τις κομπίνες.
Λέμε ότι, σε μια τέτοια συγκυρία, είναι περισσότερο αναγκαίο από ποτέ, το κίνημα να συντονίζεται πανεργατικά και να επιδιώξει να σπάσει το κλίμα παράλυσης και αποδοχής στους εργαζόμενους των μέτρων που απεργάζονται σε βάρος τους. Σε αντιπαράθεση με λογικές αδράνειας, απραξίας, συναίνεσης, συμμετοχής σε στημένους «διαλόγους», κατακερματισμού και διάσπασης ανάμεσα στους εργαζόμενους του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, τα πρωτοβάθμια σωματεία, μπορούν, συντονίζοντας τη δράση τους, να συμβάλλουν θετικά στον αγώνα για την απόκρουση και ανατροπή των αντιλαϊκών προγραμμάτων σταθερότητας και των μέτρων που εξαγγέλλουν και προωθούν κυβέρνηση – ΕΕ - διεθνείς οργανισμοί.
Σήμερα χρειάζεται μια νέα ανάταση του εργατικού κινήματος χρειάζεται να οργανώσουμε μαχητικούς - ενωτικούς αγώνες και απεργίες, με αποφασιστικότητα, σχέδιο, διάρκεια και προοπτική για να μην περάσουν αυτά τα μέτρα. Ας συνεχίσουμε με τη μαζική συμμετοχή μας στην απεργία και τη συγκέντρωση της 24ης Φλεβάρη απαιτώντας τη συνέχιση, το συντονισμό και κλιμάκωση των αγώνων.
