Αρθρο του Δημήτρη Καρύδη
Είναι χρόνια τώρα- από το 1997 με τον περίφημο νόμο Αρσένη- που το ελληνικό κράτος επιχειρεί το ξεθεμελίωμα του χώρου εκπαίδευσης.
Ο χώρος αυτός επιλέχθηκε για να ασκηθεί η πιο αντιφατική πολιτική. Από τη μία μεριά υπάρχει το δίκαιο αίτημα για διαφάνεια στις προσλήψεις, τον περιορισμό των συμβάσεων, την κατάργηση του ρουσφετιού και των κολλητών της εκάστοτε εξουσίας, και από την άλλη υπάρχει η κατάργηση όλων των θεσμών...............
που εγγυήθηκαν διαχρονικά την ισότητα και τη διαφάνεια στις προσλήψεις εκπαιδευτικών.
ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ: Το πάγιο αίτημα των εκπαιδευτικών για διορισμούς και κατάργηση της ωρομισθίας, προσκρούει στο ίδιο το κράτος που δεν θέλει να καταργήσει την ωρομισθία, την ίδια ώρα που επιθυμεί να καταργήσει (και καταργεί) τους συμβασιούχους στους άλλους τομείς της δημόσιας διοίκησης (βλέπε stage).
Έτσι λοιπόν, το κράτος εμφανίζεται να προωθεί τον διορισμό των εκπαιδευτικών μέσα από το ΑΣΕΠ με εξετάσεις δηλαδή, σα να μην έφταναν οι εξετάσεις στα 4 χρόνια πανεπιστημίου, σα να μην έφταναν οι πτυχιακές και οι άλλες εργασίες που έκανε κάποιος στα φοιτητικά του χρόνια. Κι αν αυτό σας φαίνεται λίγο, σε σχέση με την εξέλιξη της επιστήμης, είναι σαφές ότι οι εκπαιδευτικοί είναι υπέρ της επιμόρφωσης τους, της διαρκούς μάλιστα επιμόρφωσής τους, αλλά δυστυχώς και αυτόν το θεσμό, το ίδιο το κράτος, δεν τον υποστηρίζει όσο θα έπρεπε και μόνο χάρη στο μεράκι μερικών επιμορφωτών προχωρά η ιστορία. Άλλωστε και αυτοί συχνά μένουν απλήρωτοι…..
Οι εκπαιδευτικοί λοιπόν που πήραν το πτυχίο τους επιτυχώς, που το ελληνικό κράτος ξόδεψε ένα σωρό λεφτά για κτίρια και διδακτικό προσωπικό, έρχεται και λέει ότι όλα αυτά δεν είναι αρκετά για τον έλληνα φορολογούμενο πολίτη, δεν είναι αρκετά για έναν πτυχιούχο, και καταργεί την επετηρίδα (1997) και τώρα επιβάλλει τις εξετάσεις στο ΑΣΕΠ καταργώντας τους πίνακες διορισμού.
Κι όμως: Η επετηρίδα ήταν διαφανές σύστημα διορισμού.
Από πού ξεκινά το κακό; Το «κακό» ξεκινά από την υποκρισία του συστήματος. Μιλούν λοιπόν (υπουργοί και λοιποί) για το δήθεν δικαίωμα όλων στη μόρφωση. Και θα περίμενε κανείς, από αυτούς να αναγνωρίσουν και το ίδιο δικαίωμα στην εργασία, αλλά φευ, τέτοιο δικαίωμα δεν αναγνωρίζεται.
Το πολιτικό σύστημα είναι που προώθησε το ξεθεμελίωμα του κράτους δικαίου, δια της κατάργησης της επετηρίδας, το ίδιο το πολιτικό σύστημα είναι που καταστρατήγησε συνταγματικά δικαιώματα των πολιτών όπως λόγου χάρη την υποχρέωση όλων να κρίνονται. Και σήμερα ζητά το Υπουργείο Παιδείας να κρίνονται όλοι, εκπαιδευτικοί και σχολικές μονάδες, αλλά δεν ισχύει το ίδιο για τους μαθητές. Όλοι έχουν δικαίωμα στη μόρφωση και όλοι πρέπει στανικώς σχεδόν να εισάγονται σε ΑΕΙ και ΤΕΙ. Λες και όλοι έχουν τις δυνατότητες. Και ασφαλώς δεν έχουν όλοι οι μαθητές τις απαραίτητες δυνατότητες για να περάσουν σε ΑΕΙ και ΤΕΙ. Αλλά εδώ το πολιτικό σύστημα κλείνει τα μάτια, συγχρόνως δε κλείνει πονηρά το μάτι και στους γονείς- ψηφοφόρους. Το καμάρι σας θα μπει στο πανεπιστήμιο, δώστε μας την ψήφο σας.
Έτσι όμως ανοίγει το φαύλο κύκλο της ανεργίας, στη μεταπτυχιακή ζωή των νέων ανθρώπων. Το πολιτικό σύστημα για να κερδίσει το μεγάλο κομμάτι των ψηφοφόρων έκανε αυτό μέγα ρουσφέτι: Αύξησε και σχεδόν επέβαλε την εισαγωγή των μαθητών σε ΑΕΙ και ΤΕΙ. Και φυσικά δε θα μπορούσε να κάνει διαφορετικά, διότι το ίδιο το σύστημα αδυνατεί να εξασφαλίσει σε όλους τους μαθητές της ελληνικής επικράτειας, ίσους όρους στα νηπιαγωγεία, τα δημοτικά, τα γυμνάσια και τα λύκεια. Κι έτσι, λύνει το θέμα, νίπτοντας τας χείρας του: Μπείτε όλοι τώρα κι αύριο, αν θα προκύψει ανεργία, πρόβλημα σας. Αυτοί θα έχουν εξασφαλίσει μερικές τετραετίες το ψηφαλάκι του μπαμπά και της μαμάς.
Με βάση αυτά, δε θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι αν το ΠΑΣΟΚ θέλει πράγματι να λύσει το πρόβλημα της διαφθοράς σαν πρόβλημα του συστήματος, θα έπρεπε να αναστηλώσει το κύρος των εκπαιδευτικών, να αυξήσει τους μισθούς, να καλύψει τα κενά σε όλες τις σχολικές μονάδες από την έναρξη του χρόνου, να περιορίσει τον αριθμό εισακτέων σε ΑΕΙ και ΤΕΙ, να αποσυμφορηθούν οι πίνακες και να επαναφέρει την επετηρίδα. Και φυσικά να καταργήσει το ΑΣΕΠ για τους εκπαιδευτικούς. Το ΑΣΕΠ υποτίθεται ότι είναι μία ανεξάρτητη αρχή για να προστατεύει τους πολίτες από τις αυθαιρεσίες του πολιτικού συστήματος: υπουργούς, βουλευτές κλπ κλπ που θέλουν να διορίζουν διαχρονικά τους δικούς τους.
Τους πτυχιούχους δεν τους διόριζε ποτέ κανείς. Το πτυχίο ήταν συνδεδεμένο με την εργασία και συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα. Κι εδώ έδωσε δείγμα γραφής το πολιτικό σύστημα, δήθεν ότι κάνει «μεταρρύθμιση» και «τομή» στα εκπαιδευτικά πράγματα.
Σήμερα που η Ψωροκώσταινα χρωστά 300 δις, τα ταμεία 400 δις και τα νοικοκυριά 150 δις, ελπίζω ότι δε βρεθεί κανένας «συστημικός» να πει ότι φταίνε οι πτυχιούχοι. Γιατί όλα αυτά τα λεφτά πήγαν στις τσέπες ορισμένων κολλητών του συστήματος, τα ονόματα των οποίων δε θα μάθουμε ποτέ. Και φυσικά ποτέ δε δόθηκε το 15% στην Παιδεία.
Την Παιδεία, το πολιτικό σύστημα, τη φοβάται. Σιγά που θα διαθέσει τόσα λεφτά…..
