Στις 26-1 πραγματοποιήθηκε Γενική Συνέλευση της ΕΛΜΕ Κέρκυρας. Στη συζήτηση αναπτύχθηκε πλούσιος προβληματισμός, αλλά ήταν χτυπητή και η απουσία σχεδίου για την επόμενη μέρα. Ιδιαίτερα από την πλευρά της ΕΣΑΚ – ΔΕΕ και της ΑΣΚ οι εκτιμήσεις κινήθηκαν σε μια λογική...............
ισχνών αγελάδων, ότι οι αγώνες σήμερα δε μπορούν να νικήσουν και φάνηκε να προσλαμβάνουν τις επερχόμενες κινητοποιήσεις ως ένα είδος συμβολικής διαμαρτυρίας, και «περιφοράς επιταφίου», αφού η λογική τους ήταν λογική ήττας και άμυνας. Σε γενικές γραμμές όμως καταγράφηκε από όλους ότι το πρόγραμμα δράσης της ΟΛΜΕ αποτελεί έναν μπούσουλα και ένα πρώτο βήμα για την ανάπτυξη των αναγκαίων αγώνων.
Ως ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ δώσαμε σημασία: α) Στην ανάγκη πανελλαδικού οριζόντιου συντονισμού μεταξύ των ΕΛΜΕ. β) Στη γεφύρωση του κενού χρόνου μεταξύ 10/2 και 8/3 με πολύμορφες αγωνιστικές κινητοποιήσεις. γ) Αλλά και την εκτίμηση της δυνατότητας κλιμάκωσης με τη μορφή κυλιόμενων 24ωρων, ύστερα από νέα γενική συνέλευση μετά τη 10/2. δ) Στην ανάγκη η Εισήγηση της ΟΛΜΕ να εμπλουτιστεί (ΣΔΙΤ, ενιαίο δωδεκάχρονο Σχολείο, αριθμός μαθητών ανά τάξη, σύμφωνο σταθερότητας κ.α.).
Όσον αφορά τα τοπικά δώσαμε σημασία: α) στην ανάγκη μιας ανοιχτής απεργιακής επιτροπής που θα γίνει όχημα για έναν πλατύ συντονισμό σε τοπικό επίπεδο ώστε η ΕΛΜΕ να κινηθεί αγωνιστικά μαζί με άλλα σωματεία του δημοσίου τομέα. β) στο γεγονός ότι η πλειοψηφία του Τοπικού Παραρτήματος της ΑΔΕΔΥ και το ΠΑΜΕ κινούνται σε μια λογική διευθέτησης και πολιτικής προεξόφλησης των κινητοποιήσεων από τα πριν σε αντίθεση με την ανάγκη ανάληψης πρωτοβουλίας καλέσματος των πρωτοβάθμιων σωματείων για κοινή πορεία της 10/2/10 κάτι που θα μπορούσε να τελεσφορήσει μέσω πρωτοβουλίας της ΕΛΜΕ (πράγμα που έχει ψηφιστεί από προηγούμενη συνέλευση). γ) την ενεργοποίηση του Ταμείου Αλληλοβοήθειας.
Η Παρέμβαση με ανοιχτό, δημοκρατικό και ειλικρινές κάλεσμα για την ενότητα και τη συσπείρωση του κλάδου των εκπαιδευτικών απευθύνθηκε, πριν την ψήφιση της εισήγησης στους ανένταχτους και οργανωμένους σε παρατάξεις συναδέλφους/ισσες, καθώς και σε κάθε αγωνιστική συλλογικότητα του κλάδου μας, ιδιαίτερα στους αγωνιστές και τις παρατάξεις της Αριστεράς, ώστε να συμπληρώσουμε από κοινού την εισήγηση με μια σειρά αναγκαία δεδομένα.
Η αρχαία σκουριά (βλ. παραταξιακές σκοπιμότητες, αγκυλώσεις, πολιτικές εμμονές) όμως των ΕΣΑΚ-ΔΕΕ και ΑΣΚ μπλοκάρισε αυτήν την προσπάθεια με προφανή μικροπαραταξιακά κίνητρα και χρησιμοποιώντας διαδικαστικά τερτίπια, την κατάλληλη στιγμή δημιούργησαν στη συνέλευση διαλυτικό κλίμα για να μην προετοιμαστεί μια ενωτική διαδήλωση στις 10 Φλεβάρη και για να μπλοκάρουν τις συμπληρώσεις – οι οποίες θα γινόταν δήθεν μετά. Ακόμα και όταν μέλη της ΑΣΚ και της ΔΕΕ τοποθετήθηκαν και δήλωσαν ότι συμφωνούν με τις προσθήκες της ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ, έπεσαν τα κατάλληλα βαρίδια για να μη γίνει αυτό. Κατάφεραν έτσι να διώξουν τον κόσμο και ύστερα αποχώρησαν και εκείνοι. Παρόλα αυτά κρίνουμε ότι σχεδόν σ’ όλη τη διάρκεια της Γενικής Συνέλευσης η συζήτηση ήταν γόνιμη, έστω και αν δε στάθηκε δυνατό να φτάσουμε στο επίπεδο που είχε φτάσει η Γενική Συνέλευση του φθινοπώρου η οποία είχε καταλήξει σε συντονισμό πρωτοβάθμιων σωματείων και κοινό ενωτικό αγωνιστικό πλαίσιο.
Συνάδελφοι/ισσες, τώρα είναι η ώρα για να δημιουργηθεί ένα νέο κύμα υπεράσπισης και διεύρυνσης των εργασιακών, ασφαλιστικών και συνταξιοδοτικών μας δικαιωμάτων. Η ανάγκη αγωνιστικής συνεννόησης πρέπει να ενεργοποιήσει την εκπαιδευτική βάση για να ενεργοποιηθούν και να ζωντανέψουν τα πρωτοβάθμια σωματεία μας. Η υπεράσπιση των αναγκών και των δικαιωμάτων μας πρέπει να είναι αδιαπραγμάτευτη.
Η ΜΑΧΗ ΕΧΕΙ ΗΔΗ ΑΡΧΙΣΕΙ, ΣΤΙΣ 10 ΦΛΕΒΑΡΗ ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ!
