Δεν χρειάστηκαν ούτε οι...100 μέρες για να δείξει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ το πραγματικό της πρόσωπο.
Mε απολύσεις 100.000 ελαστικά εργαζόμενων.
Mε πάγωμα των προσλήψεων μόνιμου προσωπικού, με..................
έναν προϋπολογισμό λιτότητας και περικοπών για τους μισθούς και κάθε κοινωνικό αγαθό.
Mε επίθεση στον κοινωνικό/αναδιανεμητικό χαρακτήρα του ασφαλιστικού συστήματος.
Mε όργια καταστολής και αστυνομοκρατίας στις διαδηλώσεις για τον ένα χρόνο από τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου.
H νέα κυβέρνηση έχει ανοίξει τη βεντάλια της επίθεσης σε όλα τα μέτωπα!
Στο πλαίσιο της κρίσης, των οδηγιών της Ε.Ε. και του Συμφώνου Σταθερότητας (Σταθερότητας των υπερκερδών των τραπεζιτών, των βιομήχανων και των χρηματιστηρίων).
Στο όνομα του δημόσιου χρέους προσπαθούν να πείσουν τους εργαζόμενους για το «μονόδρομο» μιας τέτοιας σκληρής και αντιλαϊκής πολιτικής.
Για άλλη μια φορά οι εργαζόμενοι θα κληθούν να πληρώσουν τα βάρη της κρίσης και τα ελλείμματα που δημιούργησαν το κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις τους.
Την ίδια ώρα που δισεκατομμύρια χαρίζονται στις τράπεζες, στους εργαζομένους προσφέρονται απολύσεις, ανεργία, τρομοκρατία!!
Φέρνουν νέο αντιασφαλιστικό νόμο, για να ολοκληρώσουν ότι άφησαν πίσω τους οι νόμοι Σιούφα, Ρέπα, Πετραλιά.
Χαρίζουν τις εργοδοτικές εισφορές και τα ασφαλιστικά χρέη των βιομηχάνων, παρατείνουν το χρόνο για τη σύνταξη.
Εξισώνουν προς τα πάνω τα όρια συνταξιοδότησης στις γυναίκες, καρατομούν περισσότερο τη λίστα των ΒΑΕ για τους νεοεισερχόμενους.
Στον προϋπολογισμό που κατατέθηκε προβλέπεται τρομακτική μείωση των κοινωνικών δαπανών και την μείωση της επιχορήγησης των ταμείων ενώ μένουν άθικτοι ο σύγχρονος κεφαλικός φόρος των 12 δις € τον χρόνο τόκων του χρέους, οι επιχορηγήσεις στους επιχειρηματίες, οι στρατιωτικές δαπάνες.
Οι συνδικαλιστικές ηγεσίες σε ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ αντί να καλέσουν Πανεργατική Απεργία προχωράνε σε «κοινωνικό διάλογο» με τον ΣΕΒ και την κυβέρνηση ενώ αποδέχονται τη λογική του κεφαλαίου και της Ε.Ε. για τα ελλείμματα και την πολιτική των «θυσιών για να βγούμε από την κρίση».
Δεν στηρίζουν τους αγώνες που ξεσπούν (λιμενεργάτες, συμβασιούχοι), δεν παίρνουν πρωτοβουλίες αγωνιστικής απάντησης, αρνούνται να εντάξουν στα σωματεία την ελαστική εργασία.
Η ελπίδα βρίσκεται στους αγώνες!
Το απέδειξαν οι αγώνες των εργαζόμενων σε χώρους που μπόρεσαν να ακυρώσουν έστω προσωρινά αντεργατικά μέτρα, να ανακαλέσουν απολύσεις, να αποτρέψουν ιδιωτικοποιήσεις.
Το έδειξαν και οι ογκώδεις κινητοποιήσεις του Δεκεμβρίου που ακύρωσαν στην πράξη το κλίμα τρομοκρατίας και συντεταγμένης παραπληροφόρησης. Καλούμε τους εργαζόμενους και τα Σωματεία να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους!
Με συνελεύσεις, μαζικές κινητοποιήσεις και πανεργατικό συντονισμό να δώσουμε στην κυβέρνηση την απάντηση που της αρμόζει!
ΣΤΙΣ 17 ΔΕΚΕΜΒΡΗ ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ!
ΔΕΝ ΘΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΤΟΥΣ!
ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΜΙΣΘΟΥΣ-ΜΟΝΙΜΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ
