Αρθρο του Δημήτρη Καρύδη
Το ακατόρθωτο έχει κατορθωθεί στην Κέρκυρα. ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία δια συγκεκριμένων στελεχών τους ελέγχουν την πολιτική εξουσία, ρυθμίζουν την «κυκλοφορία» προσώπων στους θεσμούς και στις προβεβλημένες θέσεις, απολαμβάνουν στήριξης από τα δύο εξ Αθηνών κέντρα, απολαμβάνουν τα οφέλη δικτύων που έχουν στηθεί και δοκιμασθεί επί σειρά ετών, ανασύρουν υλικά και τα χρησιμοποιούν όταν όλοι πιστεύουν ότι υπάρχει αδιέξοδο, βρίσκουν λύσεις για όλα τα θέματα που σχετίζονται με...........
την πολιτική τους επικράτηση και διαιώνιση της πεπερασμένης εξουσίας τους.
Δύο κομμάτια από δύο κόμματα έχουν απορρυθμίση την πολιτική ζωή του τόπου, την έχουν όμως «ρυθμίσει» με τέτοιο τρόπο που οι ίδιοι ή «οι δικοί τους» να βρίσκονται πάντα σε θέσεις- κλειδιά και να κερδίζουν δια της λαϊκής ψήφου και τις θέσεις εξουσίας. Η δικτύωση που υπάρχει, ασφαλώς είναι αόρατη στους μη μυημένους και ασφαλώς είναι ορατή σε λίγους που ξέρουν πρόσωπα και πράγματα, αλλά όλα αυτά όταν λέγονται σε κομματικά όργανα λχ, μοιάζουν περισσότερο σαν σενάριο ταινίας που κινείται στη σφαίρα της πολιτικής φαντασίας παρά σαν υπαρκό ζήτημα.
Και τα δύο κόμματα έχουν επίσης δύο τμήματα που δεν συμφωνούν διόλου με όλα αυτά, αλλά δεν μπορούν να κάνουν τίποτα.
Η ουσία είναι ότι η ιδεολογική αντιπαράθεση έχει παραχωρήσει τη θέση της στις δημόσιες σχέσεις, η πολιτική έχει αντικατασταθεί από μία υποτυπώδη διαχείριση τοπικών ζητημάτων δευτερεύουσας ή και τριτεύουσας σημασίας που μετατρέπονται σε πρωτεύοντα θέματα όποτε το απαιτούν οι επικοινωνιακές ανάγκες και φυσικά τα μεγάλα προβλήματα του τόπου μένουν άλυτα.
Η ιδιότυπη αυτή τοπική συγκυβέρνηση, έχει θέσει το λαό σε πλήρη πολιτική ομηρία, που καλλιεργήθηκε συστηματικά τα προηγούμενα χρόνια μέσα από πελατειακού τύπου σχέσεις και «υποχρεώσεις», βασίστηκε στις επιρροές που είχαν αναπτυχθεί με το κέντρο και οι οποίες διαρκούν μέχρι σήμερα, διατηρήθηκε χάρη σε ένα άγραφο κώδικα επικοινωνίας που υπερβαίνει τα καταστατικά των δύο κομμάτων, τα κομματικά γραφεία, τις κομματικές και πολιτικές υποχρεώσεις στελεχών και μελών και λιπάνθηκε σε σαλόνια και πολιτικά γραφεία, σε εξωκομματικούς χώρους, σε μη πολιτικούς χώρους.
Πρόκειται στην ουσία για εξωθεσμικά κέντρα που σχεδίαζαν και υλοποιούσαν πολιτικές αποφάσεις μέσω των κομμάτων, αντί τα κόμματα να σχεδιάζουν και να υλοποιούν πολιτκικές σύμφωνες με τα ιδεολογικο- πολιτικά προτάγματα και επί τη βάση των καταστατικών αρχών τους και τους κοινούς κώδικες πολιτικής δεοντολογίας.
Μία πελώρια αντίφαση υπάρχει ως απόδειξη αυτών των ισχυρισμών. Η διαφορά που υπάρχει στις πολιτικές επιλογές του λαού στις βουλευτικές εκλογές από το 2004 έως σήμερα. Οι προσπάθειες ανανέωσης του πολιτικού χάρτη του νομού έχουν στεφθεί με επιτυχία πρωτοφανή. Κι όμως δεν μπορεί να συμβεί το ίδιο και στο χώρο της αυτοδιοίκησης. Ο λαός μοιάζει να μην μπορεί να επιχειρήσει το ποιοτικό άλμα προς τα μπροστά στις επιλογές του για τους εκπροσώπους του σε επίπεδο αυτοδιοίκησης.
Η διοικητική μεταρρύθμιση της χώρας, αποτελεί μία καλή ευκαιρία για τους πολίτες να απογαλακτιστούν από τις «υποχρεώσεις» του χθες. Τα νέα πληθυσμιακά σύνολα που θα διαμορφωθούν, δίνουν τη δυνατότητα σε όλους τους πολίτες να απελευθερωθούν από τα δεσμά τους, να δημιουργήσουν προϋποθέσεις ρήξης και ανατροπής σε όλα όσα διαμορφώθηκαν και ισχυροποίησαν το τοπικό κατεστημένο, μπορεί ο λαός να χρησιμοποιήσει την εφαρμογή του Καποδίστρια 2 με τρόπο που να ακυρώσει σχεδιασμούς και σενάρια.
Δεν είναι τυχαίο που δεν υπάρχει πρόταση από την πλευρά των αυτοδιοικητικών της Κέρκυρας. Δεν είναι τυχαίο που «αναζητούν» πρόταση και «λύση». Δε χωράνε όλοι στη νέα πραγματικότητα που διαμορφώνεται. Και αυτό ανεβάζει την αγωνία.
