Πολλές φορές ο κερκυραϊκός λαός βρέθηκε αντιμέτωπος με το καινούριο. Και κάθε φορά ενεργοποιήθηκαν αντιδραστικές δυνάμεις που δεν επέτρεψαν να προχωρήσει ο νομός και ο λαός ένα βήμα μπροστά. Κάθε φορά γινόταν ένα βήμα. Αλλά δεν γινόταν το δεύτερο. Δεν έκανε ο τόπος τα περίφημα δύο βήματα πίσω. Συνέβαινε κάτι χειρότερο: Καθηλωνόταν σε αυτό το ένα βήμα και γυρνούσαμε πίσω πολλά χρόνια.
Κλασσικό παράδειγμα της ακινησίας που επέβαλλαν στον τόπο αποτελεί η εξεύρεση οικοπέδου για τις φυλακές. Τα χαρακτηριστικά δύο εποχών, είναι πανομοιότυπα, γεγονός που πείθει ότι και στις δύο περιπτώσεις ασκήθηκαν δεξιές, αναποτελεσματικές πολιτικές, κόντρα στο γενικότερο συμφέρον των πολιτών και του νησιού. Και στις δύο περιπτώσεις το status quo δεν άλλαξε.
Ειδικότερα: Επί ΠΑΣΟΚ δόθηκαν τα χρήματα προκειμένου να κτιστούν νέες φυλακές. Μετά από πολλές περιπέτειες τα χρήματα αυτά, αφαιρέθηκαν από το νησί, πήγαν σε άλλα έργα που εκτελούντο στη χώρα.
Επί Νέας Δημοκρατίας δόθηκαν πάλι χρήματα για την ανέγερση νέων φυλακών. Προϋπόθεση και πάλι να βρεί η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση κατάλληλο οικόπεδο. Το πράγμα έχει «κολλήσει» ξανά. Ο κίνδυνος της απώλειας των χρημάτων είναι πάλι ορατός.
Οι φυλακές- όσο κι αν ακούγεται περίεργο αυτό- έχουν και την οικονομική τους πτυχή. Οι πολίτες δεν είναι ενήμεροι για τον ετήσιο τζίρο από τη λειτουργία τους. Μοιάζουν να ξέρουν σχεδόν όλα τα οικονομικά δεδομένα (Δήμοι, νομαρχίες, οργανισμοί κλπ) αλλά όχι τον ετήσιο τζίρο και τα ποσά που πέφτουν στην τοπική οκικονομία από τη λειτουργία τους.
Πέρα από τα γεικότερα προβλήματα αδιαφάνειας που υπάρχουν σε αυτό το χώρο, υπάρχει και αυτό το ζήτημα: Ποτέ κανένας δεν ενημέρωσε την κοινή γνώμη για τα θέματα οικονομικής λειτουργίας των φυλακών. Πάντα οι φυλακές παραμένουν μία «σκοτεινή» περιοχή, για την οποία οι τοπικές κοινωνίες δε θέλουν να «ξέρουν». Κι όμως οι θεσμικές και οι οικονομικές επιπτώσεις από την ύπαρξη και λειτουργία τους ή μη, είναι τεράστιες.
Άλλη μία σύμπτωση που δεν πρέπει να διαφύγει της προσοχής μας είναι ότι σε πολιτικό επίπεδο, τόσο το ΠΑΣΟΚ όσο και η Νέα Δημοκρατία δεν μπόρεσαν να διεκπαιρεώσουν αποτελεσματικά την υπόθεση αυτή αν και είχαν την πλήρη πολιτική κυριαρχία σε εθνικό και τοπικό επίπεδο.
Σήμερα το θέμα επανέρχεται. Το επόμενο βήμα είναι η εξεύρεση του οικοπέδου. Και το επόμενο, η ανέγερσή τους.
Η Κέρκυρα χρειάζεται να μπει σε μία καινούρια εποχή. Και η εποχή αυτή περνάει μέσα από την κατάργηση των σημερινών φυλακών και την ανέγερση νέων. Οσοι φοβούνται γενικώς το «νέο», εμποδίζουν μία τέτοια εξέλιξη. Οσοι πάλι δεν πυροδοτούν την εξέλιξη αυτή, απλώς είναι συμβιβασμένοι με την ιδέα ότι στην Κέρκυρα «όλα έχουν καλώς».
Και στις δύο περιπτώσεις ο λαός υφίσταται τις συνέπειες της ακινησίας. Και δεν το ξέρει. Και δεν κάνει τίποτα για να μάθει. Και φυσικά οι άλλοι, οι δυνάμεις της αντίδρασης, τρίβουν τα χέρια τους.
