Αν το περιβάλλον στο οποίο ζούμε χαρακτηρίζει και το επίπεδο του πολιτισμού μας , είναι βέβαιο πως μια επίσκεψη στο ποτάμι της Κέρκυρας που βρίσκεται, για όποιον δεν γνωρίζει, στα όρια της ομώνυμης συνοικίας του Δήμου Κερκυραίων και καταλήγει στη θάλασσα στην περιοχή «Αλυκές», μερικά χιλιόμετρα από το κέντρο της πόλης μας, θα συνοδευτεί τουλάχιστον από θλίψη και οργή για την υπάρχουσα κατάσταση και κάθε άλλο παρά υπερήφανους θα μας κάνει να νοιώσουμε.
Μια κατάσταση που επιγραμματικά περιγράφεται αν αναφέρουμε :
· Την ολοφάνερη μόλυνση της υδάτινης μάζας που γίνεται εύκολα αντιληπτή από το χρώμα του νερού, το κάθε λογής επιπλέον αντικείμενο άψυχο ή έμψυχο (αρουραίοι) και τη δυσοσμία που επικρατεί. Πρόσφατα κάποιος ασυνείδητος πέταξε μέσα στο νερό ένα ψόφιο αρνί που έμεινε σε ένα αβαθές μέρος της κοίτης και αποσυντέθηκε εκεί πλήρως, ένα φαινόμενο που δεν συμβαίνει για πρώτη φορά.
· Τη μόλυνση που προκαλείται από την έλλειψη των απαραίτητων υποδομών για τη σύνδεση των εσχάτως ανεγειρομένων στην περιοχή κατοικιών (η περιοχή είναι πλέον πυκνοδομημένη) με τον κεντρικό αποχετευτικό αγωγό της ΔΕΥΑΚ.
· Την παντελή έλλειψη συντήρησης και καθαρισμού της κοίτης και των όχθεων που ,εκτός του υπάρχοντος «δάσους» από καλάμια και κάθε είδους σκουπιδιού , σε πολλά σημεία έχουν καταρρεύσει ή αρχίζουν να καταρρέουν.
· Την ανεξέλεγκτη καταπάτηση από τους ιδιώτες-ιδιοκτήτες της περιοχής, που καθιστά το ποτάμι από ένα σημείο και μετά απροσπέλαστο για τον επισκέπτη.
· Την απαράδεκτη κατάσταση -και από στατικής άποψης- στην οποία βρίσκεται η γέφυρα, την οποία καθημερινά διασχίζουν αρκετές εκατοντάδες οχήματα κάθε είδους.
Δεν χρειάζεται να αναφέρω το πόσο μεγάλος «θησαυρός» για το τόπο μας είναι η ύπαρξη του ποταμιού ούτε πόσο σημαντική στις μέρες μας είναι η σωστή διαχείριση των υδάτινων πόρων. Θησαυρός που «τον πετάμε στα σκουπίδια» έχοντας επιλογές χωρίς σχεδιασμό και πρόβλεψη, υποτιμώντας τα προβλήματα και καθυστερώντας έτσι την καθιέρωση του περιβαλλοντικού παράγοντα σαν άξονα ανάπτυξης της ζωής μας. Το θέμα των «υδάτινων πόρων» είναι μεγάλο και πολύπλοκο . Θέλει σχεδιασμό και οργάνωση πολύ πριν να μας προλάβουν τα γεγονότα. Προστατεύοντας τα νερά μας είναι σίγουρο πως βοηθούμε στο να εξασφαλίσουμε το μέλλον του πλανήτη μας.
Με την ιδιότητα του «εξοργισμένου» από τη γενικότερη αδιαφορία πολίτη, αλλά και του μέλους της Δημοτικής κίνησης «Δύναμη Παρέμβασης» καλώ τους υπεύθυνους στο Δήμο Κερκυραίων, τη Νομαρχία της Κέρκυρας και την Π.Ι.Ν να παρέμβουν άμεσα και να προχωρήσουν στη διάσωση του ποταμιού μας πριν η κατάσταση είναι μη αναστρέψιμη. Το μέλλον δεν περιμένει.
Σπύρος Μπουνιάς- μαθηματικός
Μια κατάσταση που επιγραμματικά περιγράφεται αν αναφέρουμε :
· Την ολοφάνερη μόλυνση της υδάτινης μάζας που γίνεται εύκολα αντιληπτή από το χρώμα του νερού, το κάθε λογής επιπλέον αντικείμενο άψυχο ή έμψυχο (αρουραίοι) και τη δυσοσμία που επικρατεί. Πρόσφατα κάποιος ασυνείδητος πέταξε μέσα στο νερό ένα ψόφιο αρνί που έμεινε σε ένα αβαθές μέρος της κοίτης και αποσυντέθηκε εκεί πλήρως, ένα φαινόμενο που δεν συμβαίνει για πρώτη φορά.
· Τη μόλυνση που προκαλείται από την έλλειψη των απαραίτητων υποδομών για τη σύνδεση των εσχάτως ανεγειρομένων στην περιοχή κατοικιών (η περιοχή είναι πλέον πυκνοδομημένη) με τον κεντρικό αποχετευτικό αγωγό της ΔΕΥΑΚ.
· Την παντελή έλλειψη συντήρησης και καθαρισμού της κοίτης και των όχθεων που ,εκτός του υπάρχοντος «δάσους» από καλάμια και κάθε είδους σκουπιδιού , σε πολλά σημεία έχουν καταρρεύσει ή αρχίζουν να καταρρέουν.
· Την ανεξέλεγκτη καταπάτηση από τους ιδιώτες-ιδιοκτήτες της περιοχής, που καθιστά το ποτάμι από ένα σημείο και μετά απροσπέλαστο για τον επισκέπτη.
· Την απαράδεκτη κατάσταση -και από στατικής άποψης- στην οποία βρίσκεται η γέφυρα, την οποία καθημερινά διασχίζουν αρκετές εκατοντάδες οχήματα κάθε είδους.
Δεν χρειάζεται να αναφέρω το πόσο μεγάλος «θησαυρός» για το τόπο μας είναι η ύπαρξη του ποταμιού ούτε πόσο σημαντική στις μέρες μας είναι η σωστή διαχείριση των υδάτινων πόρων. Θησαυρός που «τον πετάμε στα σκουπίδια» έχοντας επιλογές χωρίς σχεδιασμό και πρόβλεψη, υποτιμώντας τα προβλήματα και καθυστερώντας έτσι την καθιέρωση του περιβαλλοντικού παράγοντα σαν άξονα ανάπτυξης της ζωής μας. Το θέμα των «υδάτινων πόρων» είναι μεγάλο και πολύπλοκο . Θέλει σχεδιασμό και οργάνωση πολύ πριν να μας προλάβουν τα γεγονότα. Προστατεύοντας τα νερά μας είναι σίγουρο πως βοηθούμε στο να εξασφαλίσουμε το μέλλον του πλανήτη μας.
Με την ιδιότητα του «εξοργισμένου» από τη γενικότερη αδιαφορία πολίτη, αλλά και του μέλους της Δημοτικής κίνησης «Δύναμη Παρέμβασης» καλώ τους υπεύθυνους στο Δήμο Κερκυραίων, τη Νομαρχία της Κέρκυρας και την Π.Ι.Ν να παρέμβουν άμεσα και να προχωρήσουν στη διάσωση του ποταμιού μας πριν η κατάσταση είναι μη αναστρέψιμη. Το μέλλον δεν περιμένει.
Σπύρος Μπουνιάς- μαθηματικός
