Πλησιάζει η ημέρα της κάλπης. Θα περίμενε κανείς να βρίσκεται στο απόγειο της η πολιτική αντιπαράθεση μεταξύ τουλάχιστον των δύο κομμάτων. Ιδεολογία, πολιτική, χειρισμοί, επιλογές, αποφάσεις θα είχαν πέσει στο πεδίο της μάχης. Τίποτα από όλα αυτά δεν συμβαίνει.
Η κυβέρνηση με την ισχνή κοινοβουλευτική δύναμή της ετοιμάζεται να εξηγήσει την επικείμενη ήττα της ως «αξιοπρεπή ήττα», ή ως ήττα που δεν την φέρνει σε δυσαρμονία με το εκλογικό σώμα. Παράλληλα ετοιμάζεται να λάβει εξόχως σκληρά και αντιδημοφιλή οικονομικά μέτρα σε βάρος των ασθενέστερων κοινωνικά ομάδων.
«Η δεξιά του Κυρίου», κατά την έκφραση του μακαριστού Αρχιεπισκόπου, που ενεπλάκη στο σκάνδαλο της Μονής Βατοπεδίου αναμένει τον πέλεκυ της λαϊκής ετυμηγορίας επί της κεφαλής της και η ίδια ετοιμάζει ανάλογο πέλεκυ για την κεφαλή των εργαζομένων και των φτωχών της χώρας.
Το εκλογικό αποτέλεσμα ουδόλως θα την απασχολήσει πολιτικά. Βεβαίως θα εξάγει πολιτικά συμπεράσματα από αυτό, αλλά το βασικό πολιτικό συμπέρασμα το έχει ήδη βγάλει και αποκρυσταλλώνεται στην φράση «τη Δευτέρα κυβέρνηση θα είναι η ΝΔ και Πρωθυπουργός ο Κ. Καραμανλής». Καλούν δηλαδή τον κόσμο να προσέλθει στις κάλπες, αλλά ταυτόχρονα του λένε ότι για το μήνυμα της κάλπης έχουν λάβει τις αποφάσεις τους. Τουτέστιν, ό,τι και να ψηφίσει ο λαός, ό,τι και να βγάλει η κάλπη, η κυβέρνηση δεν αλλάζει.
Εχουν βάλει στόχο να μείνουν στην κυβέρνηση. Είναι δε τόση η υπευθυνότητά τους ώστε θέλουν να μας βγάλουν και από την κρίση. Λες και το ζητήσαμε.
Προσωπικά δεν έχω δει κανένα να ζητά από την κυβέρνηση να βγάλει την Ελλάδα από την κρίση. Δεν έχω δει ένα Δελτίο Τύπου που να απευθύνεται στην κυβέρνηση και να της λέει σας εμπιστεύομαι, σας παρακαλώ, βγάλτε την Ελλάδα από την κρίση. Τώρα πώς αυτό το καθήκον το προσδιόρισε- δημοκρατικά εννοείτε- η κυβέρνηση για τον εαυτό της, είναι άλλο ζήτημα.
Στην πρόσφατη τηλεμαχία ήταν πέρα για πέρα πετυχημένη η έκφραση του Αλέκου Αλαβάνου για τον συνομιλητή του Πρωθυπουργό: «Μας δουλεύει ψιλό γαζί» είπε. Γι’ αυτό το λόγο ο λαός αρχίζει και σκέφτεται την παραλία και τις εκδρομές. Τι να πάει να ψηφίσει;
Ούτε τα σκάνδαλα πτοούν την κυβέρνηση, ούτε τα προβλήματα, ούτε οι ενδυκυβερνητικές κόντρες, ούτε η σκληρή πραγματικότητα. Η Νέα Δημοκρατία αποδεικνύει κάθε μέρα ότι είναι το κόμμα του μεγάλου κεφαλαίου. Κι αν ξεγελάστηκε για λίγο ο λαός, είναι επειδή ήθελε να πιστεύει ότι απέναντι στην απληστία του «προηγούμενου ΠΑΣΟΚ», μπορούσε να έχει μία νουνεχή διακυβέρνηση. Χρειάστηκαν μόλις πέντε χρόνια για να αποδειχθεί ότι η ΝΔ είναι πάντα ίδια. Δεν την αλλάζει ούτε ο χρόνος, ούτε οι συνθήκες. Σκάνδαλα, μίζες, τριβές, έριδες, αλληλοκαρφώματα, ψεύτική ανάληψη ευθυνών, λεκτικές υπερβολές, σχήματα λόγου, εκθέσεις ιδεών. Ουσία τίποτα για τα προβλήματα της χώρας. Μόνοι τους τα κάνουν, μόνοι τους ας τα λουστούν. Ο λαός θα πάει στις κάλπες, όχι μόνο για να ψηφίσει, αλλά για να τους καρα- κατα-ψηφίσει. Ετσι κι αλλιώς η κυβέρνηση τα πολιτικά της συμπεράσματα τα έχει ήδη βγάλει. Προς τι να αναμένει την ετυμηγορία του λαού; Προς τι να εξηγήσει την ήττα ως ήττα; Προς τι να παραιτηθεί η κυβέρνηση; Αλλωστε δεν συνέβη τίποτε το τρομερό. Κάτι ψευτοσκανδαλάκια που τα ρίχνει στην πιάτσα η αντιπολίτευση…
Η ουσία: Η κυβέρνηση αδυνατεί να αντιληφθεί τη δυναμική της ψήφου του λαού. Δεν μπορεί να εστιάσει στο βασικό ζήτημα που έθεσαν οι πολίτες το 2004, το 2007, αλλά και τώρα, στις Ευρωεκλογές του 2009 και αφορούν το πολιτικό σύστημα, αφορούν το κόμμα της, αφορούν τα στελέχη τους, αλλά αφορούν και τη δομή της εξουσίας και της ίδιας της χώρας.
Υπόσχονται μεν μεταρρυθμίσεις, αλλά αυτές θα είναι οι τελευταίες πράξεις που θα κατατείνουν στην πλήρη απορύθμιση της ζωής της χώρας όπως την ξέραμε ως τώρα.
Η κυβέρνηση αυτή πρέπει να παραιτηθεί. Έτσι απλά. Αν καταλαβαίνει ότι ο κόσμος δεν διαμαρτύρεται για τα σκάνδαλα, αλλά για το ίδιο το πολιτικό σύστημα, για την ίδια τη Νέα Δημοκρατία ως μέρος του συστήματος, που δεν έδωσε πνοή και ώθηση στην Ελλάδα μέσα από μεταρρυθμίσεις που μπορούσε να κάνει. Τώρα ο λαός διαπιστώνει ότι η Νέα Δημοκρατία δεν είχε την πολιτική βούληση να χτίσει μία καινούρια Ελλάδα, αλλά να χτίσει ξανά ένα μηχανισμό διαιώνισης της διακυβέρνησής της. Σαν τους προηγούμενους. Και γι’ αυτό θα έχει την ίδια τύχη με αυτούς. Και να θέλετε να το πάμε ακόμα πιο πέρα, για το λόγο αυτό, ο Γ. Παπανδρέου θα είναι ο επόμενος Πρωθυπουργός. Δεν είναι μέρος του συστήματος, δεν είναι κλασικός τύπος φωνακλά στα ντιμπέϊτ, στα μπαλκόνια, στις κομματικές συνάξεις, δεν είναι το πρόβλημα και γι’ αυτό θέλει να αλλάξει την Ελλάδα. Επειδή καταλαβαίνει ότι η στόχευση του λαού, είναι το πρόβλημα και το πρόβλημα λέγεται γερασμένο, παρωχημένο πολιτικό σύστημα. Η αρχή μπορεί να γίνει από την αλλαγή του διοικητικού χάρτη της χώρας. Κάτι που δεν έκαναν Σημίτης και Καραμανλής. Δίστασαν και οι δύο.
