Δευτέρα 1 Ιουνίου 2009

Αριστερά, σε Ελλάδα και Ευρώπη

Άρθρο του Διονύση Στραβοράβδη

Για τους εκπροσώπους μας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο καλούμαστε να ψηφίσουμε στης 7 Ιουνίου. Η όλη προεκλογική αντιπαράθεση όμως βλέπουμε να εστιάζεται περισσότερο στα θέματα της εσωτερικής μας πολιτικής και λιγότερο στα ευρωπαϊκά. Κι αυτό όχι τυχαία. Η προεκλογική ατζέντα βαρύνεται από τη σκιά των δικομματικών σκανδάλων, αλλά και από τη σκιά μιας βαθιάς δομικής οικονομικής κρίσης, ανεργίας, επισφαλούς εργασίας, αποδόμησης του κοινωνικού κράτους, οικολογικής υποβάθμισης, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη.
Όμως τα σκάνδαλα και η οικονομική κρίση δεν είναι απλά «συμπτώματα», άσχετα και ασύνδετα μεταξύ τους. Έχουν κοινό παρονομαστή: την απελευθέρωση των αγορών, την εμπορευματοποίηση των κοινωνικών αγαθών, υπηρεσιών και αναγκών, την αναγωγή των πάντων σε κέρδος.
Το κεντρικό, λοιπόν, δίλημμα των Ευρωεκλογών είναι αν θα συνεχιστούν ή θα αποτραπούν οι νεοφιλελεύθερες συντηρητικές πολιτικές που εφαρμόζονται σε Ελλάδα και Ευρώπη. Αν θα διατηρηθεί ή θα αλλάξει ο σημερινός συσχετισμός των πολιτικών δυνάμεων. Και οι ψηφοφόροι δείχνουν αποφασισμένοι να αποδοκιμάσουν Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ, χρεώνοντάς τους τα σημερινά οικονομικά και κοινωνικά αδιέξοδα, επειδή εφάρμοσαν με συνέπεια και ζήλο το νεοφιλελεύθερο ευρωπαϊκό πλαίσιο, προσθέτοντας συντηρητικές επιλογές και πρακτικές ελληνικής, δικομματικής κοπής.
Τα διλήμματα που προβάλουν, προσπαθώντας να εγκλωβίσουν τους ψηφοφόρους, τα κόμματα του δικομματισμού, είναι υπαρκτά, είναι πραγματικά. Απευθύνονται όμως, ως μπούμερανγκ, σ’ αυτούς τους ίδιους, που καλούνται να δώσουν και τις απαντήσεις. Διότι ο «σοσιαλισμός» που όψιμα θυμήθηκε το ΠΑΣΟΚ δεν έχει βεβαίως καμία σχέση με την βιωμένη κυβερνητική του πραγματικότητα, ούτε με τις τωρινές αντιπολιτευτικές πολιτικές του. Διότι η «βαρβαρότητα» είναι βεβαίως σύμφυτη με τη φύση του ίδιου του συστήματος που τα δύο κόμματα υπηρετούν, και που βιώνουν ακόμη πιο σκληρά σήμερα οι πολίτες, εν μέσω κρίσης. Διότι οι «παπαγάλοι», οι κ.κ. Μπαρόζο, Αλμούνια, κλπ στην Ευρώπη αλλά και οι κυβερνητικοί παράγοντες στην Ελλάδα, ο κ. υπουργός Οικονομίας, ο κ. διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, ο κ. πρόεδρος των βιομηχάνων, κλπ, τιτιβίζουν διαρκώς, πασχίζοντας να μας πείσουν ότι και άλλα σκληρά μέτρα λιτότητας είναι αναγκαία, ότι άλλος δρόμος δεν υπάρχει, βαφτίζοντας μάλιστα αυτούς τους παπαγαλισμούς τους ως … υπευθυνότητα και αποφασιστικότητα! Διότι, εν τέλει, οι πολίτες συνειδητοποιούν ότι τα δύο κόμματα του δικομματισμού, αν δεν «βουλιάξουν» στην κάλπη, δεν πρόκειται να «αλλάξουν» τις πολιτικές τους.
Οι εκλογές, λοιπόν, αυτές είναι μια ευκαιρία οι πολίτες να πούνε με την ψήφο τους ένα μεγάλο ΟΧΙ στο παρόν αλλά και στο μέλλον που τους επιφυλάσσουν οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές του δικομματισμού. Είναι μια μεγάλη ευκαιρία να πούνε ΝΑΙ στις δυνάμεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς. Να ενισχύσουν το ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ. Να ανατρέψουν τους πολιτικούς συσχετισμούς προς τα Αριστερά, προς όφελος των δυνάμεων της εργασίας, των κοινωνικών κινημάτων και της οικολογίας. Να δείξουν με την ψήφο τους ότι ένα άλλο μοντέλο οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης είναι αναγκαίο, είναι εφικτό, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη.

Οι Έλληνες πολίτες καλούνται να πουν όχι στην Ευρώπη των μεγάλων κοινωνικών ανισοτήτων, της ανεργίας, της αφαίρεσης εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων. Να διεκδικήσουν μια Ευρώπη της δημοκρατίας, της κοινωνικής συνοχής, της περιβαλλοντικής προστασίας, του φεμινισμού και των δικαιωμάτων, της ειρήνης και του σοσιαλισμού.
Οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ, της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, ήταν και θα είναι παρούσες στους αγώνες, μέσα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, στο Εθνικό Κοινοβούλιο, στα κοινωνικά κινήματα. Παλεύουν και προτείνουν λύσεις, για μια πολιτική που θα έχει ως αρχή ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΩΝ ΠΟΛΛΩΝ και όχι τα κέρδη των λίγων. Για μια άλλη Ελλάδα, σε μια διαφορετική Ευρώπη, όπου θα βρίσκονται ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΑ ΚΕΡΔΗ.