Τεράστιοι εκσκαφείς υποσκάπτουν τα θεμέλια της πολιτιστικής μας κληρονομιάς και (πλην ορισμένων εξαιρέσεων) η κερκυραϊκή κοινωνία, ελλείψει πληροφόρησης, αδιαφορεί. Ανησύχησαν 444 συνδημότες μας – και αυτοί μόνο για το ύψος του κυματοθραύστη που πιθανόν να τους εμποδίζει να βλέπουν το Βίδο – και απέστειλαν αναφορά προς όλους τους υπηρεσιακούς παράγοντες. Ανησύχησε και ο Δικηγορικός Σύλλογος Κέρκυρας που με μια δική του χλιαρή ανακοίνωση, εκφράζει την αντίθεσή του για το έργο, ατυχώς χωρίς να αναφέρει οποιαδήποτε νομικά επιχειρήματα, γεγονός που δεν σημαίνει φυσικά, ότι δεν υπάρχουν τέτοια.
Έχοντας διερευνήσει, στα πλαίσια του εφικτού βέβαια, το θέμα παραθέτουμε όσα στοιχεία έχουμε έως αυτή τη στιγμή στη διάθεσή μας, ώστε οι κερκυραίοι να έχουν επιτέλους μια πρώτη εικόνα των όσων απίστευτων συμβαίνουν εις βάρος τους και ερήμην τους.
Ήδη με την υπ’ αριθμ. Τ/6048/10/06/2003 Απόφαση του Υπουργείου Aνάπτυξης, που υπογράφει ο τότε Υφυπουργός Δ. Γεωργακόπουλος, εγκρίνεται η χωροθέτηση Καταφυγίου Τουριστικών Σκαφών, δυναμικότητας 80 θέσεων ελλιμενισμού, στη θέση Σπηλιά. Προβλέπεται περίφραξη της χερσαίας ζώνης εμβαδού 7.800 τ. μ. με τρία φυλάκια εισόδου, σταθμός ανεφοδιασμού καυσίμων κλπ. και παραχωρείται η χρήση και εκμετάλλευση στον ΟΛΚΕ για 33 χρόνια αντί ετησίου ανταλλάγματος έντεκα χιλιάδων τριακοσίων δώδεκα (11.312) ευρώ(!) καταβλητέου στη Δ.Ο.Υ. Κέρκυρας. Δηλαδή όσα πληρώνει ετησίως για ελλιμενισμό ένα μόνο μεγάλο σκάφος…
Στη συνέχεια ο Περιφερειάρχης εκδίδει την με αριθ. πρωτ. 1148/27/2006 απόφαση Έγκρισης Περιβαλλοντικών Όρων, η οποία δρομολογεί τις διαδικασίες για τη κατασκευή του έργου. Περιέργως στη παράγραφο Ε’ της εν λόγω Ε.Π.Ο., «Περιβάλλον της περιοχής – Ευαίσθητα στοιχεία…» κλπ. γίνεται λόγος για το Βίδο ως περιοχή ιδιαίτερου φυσικού κάλους, ενώ δεν αναφέρεται στο μνημείο του Νέου Φρουρίου, που απέχει μόνο 100 μέτρα από το έργο, ούτε στο ιστορικό τμήμα της Παλιάς Πόλης της Κέρκυρας, που βάσει της Υ. Α. 29925/828/27-5-1980 κηρύχθηκε ως ιστορικό διατηρητέο(!) μνημείο, εντός των ορίων του οποίου εκτελείται παράνομα η συγκεκριμένη παρέμβαση!
Ενάμισι χρόνο μετά, τις 29 Ιουνίου 2007, δημοσιεύεται από τον ΟΛΚΕ η Προκήρυξη για το διαγωνισμό Α’ Φάσης ανάθεσης του έργου που βάζει προθεσμία για την κατάθεση των προσφορών έως τις 3 Σεπτεμβρίου 2007.
Έτσι στο διαγωνισμό που διεξήχθη τις 3 Σεπτεμβρίου συμμετείχαν οι εξής 7 εταιρείες ή όμιλοι εταιρειών:
1) Σείριος ΑΕΒΕ
2) Lamda Development
3) Γαντζούλας ΑΤΕΕ
4) J & P Αβαξ – ΒΙΟΤΕΡ Α.Ε. – Κορφού Γουότερπαρκ Α.Ε.
5) Ελληνική Τεχνοδομική ΤΕΒ Α.Ε.
6) Λόρδος Τζέϊκομπ Ρότσιλντ (Lord Jacob Rothschild) - Πίτερ Μανκ (Peter Munk) - Τίμοθυ Τσάντγουικ - Γρηγόριος Στάρας
7) Αγροτική Τράπεζα Ελλάδος Α. Ε. – Κλέαρχος Ρούτσης Α. Ε. – Τρίτων Ολοκληρωμένες Υπηρεσίες Θαλαμηγών Α. Ε.
Το έργο, συνολικού προϋπολογισμού 45.000.000 €, είναι ενταγμένο στο στρατηγικό και επιχειρησιακό σχέδιο του Οργανισμού Λιμένα Κέρκυρας, στο πλαίσιο της εθνικής πολιτικής του Υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας και περιλαμβάνεται σ’ αυτό η συντήρηση και εκμετάλλευση της Μαρίνας για 33 χρόνια. Που σημαίνει ότι η κατασκευάστρια εταιρεία έχει πάρει ταυτόχρονα και την εκμετάλλευση της Μαρίνας για 33 χρόνια. Υποθέτουμε, για 11.312,-- το χρόνο (!!!) όπως προαναφέραμε.
Στη συμμετοχή του λόρδου Rothschild στο διαγωνισμό είχε αναφερθεί και ο «Ελεύθερος Τύπος της Κυριακής» (09. 09. 07) με εκτενές δημοσίευμα. Όμως, o κραταιός Rothschild δεν ευτύχησε να πάρει τη δουλειά. Τη δώσανε τελικά στον όμιλο J & P Αβαξ – ΒΙΟΤΕΡ Α.Ε. – Κορφού Γουότερπαρκ Α.Ε., ο οποίος στη συνέχεια την ανέθεσε στη θυγατρική της ΒΙΟΤΕΡ, «Άτομον Α. Ε.», η οποία εκτελεί σήμερα το έργο.
Κατά διαβολική σύμπτωση, συνέπεσε η δημοσίευση της παραπάνω προκήρυξης με την ημερομηνία ένταξης (29. 06. 2007) της παλιάς πόλης στην UNESCO.
Είχε προηγηθεί τις 20. 06. 2007 εν μέσω τυμπανοκρουσιών η αναχώρηση της κερκυραϊκής αντιπροσωπίας για την Νέα Ζηλανδία υπό τον Δήμαρχο Κερκυραίων κ. Σωτ, Μικάλεφ, πλαισιωμένο από τον πρώην Δήμαρχο κ. Γ. Τρεπεκλή, τον Πρόεδρο του Τοπικού Τμήματος του ΤΕΕ κ. Ν. Σπίγγο και στελέχη του Δήμου.
Επιστρέφοντας από τη Νέα Ζηλανδία οι τρεις παραπάνω αιρετοί εκπρόσωποι της Κέρκυρας, σίγουρα θα έπρεπε να είχαν πάρει μαζί τους, αν μη τι άλλο, την με αριθ. 31COM8B.40 απόφαση ένταξης, η οποία μεταξύ άλλων, στη σελίδα 172 και στην αγγλική γλώσσα, αναφέρεται στο κριτήριο ένταξης ως εξής:
«Criterion iv: The urban and port ensemble of Corfu, dominated by its fortresses of Venetian origin, constitutes an architectural example of outstanding universal value in both its authenticity and its integrity».
Που μεταφραζόμενο στα ελληνικά θα πει ότι ως (μοναδικό) κριτήριο, μεταξύ των τεσσάρων που είχαν προταθεί, επελέγη το τέταρτο ήτοι «Το αστικό και λιμενικό σύνολο της Κέρκυρας, που κυριαρχείται απ΄ τα ενετικής προελεύσεως φρούριά της συνιστά ένα αρχιτεκτονικό παράδειγμα εξέχουσας παγκόσμιας αξίας, τόσο για την αυθεντικότητα όσο και για την ακεραιότητά του».
Στη ίδια απόφαση και στη σελίδα 169 αναφέρεται ότι κάθε παρέμβαση για αλλαγή της εν λόγω δόμησης πρέπει να υποβάλετε για έγκριση στις τοπικές υπηρεσίες συμπεριλαμβανομένου και του Υπουργείου Πολιτισμού. (Τώρα «σωθήκαμε» όπως θα δείτε παρακάτω).
Ακριβώς αυτό το χαρακτηριστικό ιστορικό και διατηρητέο κερκυραϊκό αστικό και λιμενικό σύνολο, αυτό το «αρχιτεκτονικό παράδειγμα εξέχουσας παγκόσμιας αξίας, τόσο για την αυθεντικότητα όσο και για την ακεραιότητά του», από τα Μουράγια έως το Νέο Λιμάνι, άρχισαν να κακοποιούν, ανενόχλητοι μπροστά στα μάτια μας, στοχεύοντας να το μετατρέψουν σε «Κερατσίνι» για να θησαυρίσουν. Συμμετέχοντας σ’ ένα ξέφρενο χορό εκατομμυρίων ένας μάλλον κλειστός κύκλος κατασκευαστών μοιράζεται την πίτα εξασφαλίζοντας ταυτόχρονα και την εκμετάλλευση της επένδυσης για μερικές δεκαετίες με όρους και διαδικασίες που αποφασίζονται, συχνά εις βάρος και πάντως ερήμην των κερκυραίων πολιτών. Διότι εκτός από την υπό κατασκευή Μαρίνα στη Σπηλιά, το Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας είχε εγκρίνει και τον ταυτόχρονο διαγωνισμό για δύο πλωτά Parking συνολικά 1000 οχημάτων στην ίδια περιοχή, που μάλλον απέβη άκαρπος, ενώ υπάρχουν πληροφορίες ότι επαναπροκηρύσσεται τώρα, μετά από την τροποποίηση του αρχικού Master Plan που εγκρίθηκε με την υπ’ αριθ. πρωτ. ΥΠΠΟ/ΓΔΑΠΚ/ΑΡΧ/Β1/Φ52/74983/3319 /28-07-2008 Απόφαση του Υπουργείο Πολιτισμού, «Τροποποίηση έργων Προγραμματισμού Σχεδίου (Master Plan) Λιμένα Κέρκυρας», που υπογράφει ο τότε Υπουργός κ. Λιάπης, η οποία στη παράγραφος 5, αναφέρει επί λέξει ότι «Επιτρέπεται η κατασκευή κρηπιδώματος ελλιμενισμού πλωτών χώρων στάθμευσης (parking) στην περιοχή μεταξύ του υπήνεμου μώλου και του τουριστικού καταφυγίου της Σπηλιάς, υπό τον όρο ότι η ανωτέρω κατασκευή θα γίνει επί πασσάλων και θα αφίσταται σαφώς από το χερσαίο τμήμα, ήτοι τους υφισταμένους ιστορικούς κρηπιδότοιχους, οι οποίοι δεν θα πρέπει να θιγούν στο ελάχιστο από το όλο εγχείρημα».
Το βέβαιο είναι ότι θα θιγούν οι κρηπιδότοιχοι, ότι θίγεται ήδη και καταπατείται η πολιτιστική κληρονομιά της Κέρκυρας και ότι το μόνο που δεν θίγεται είναι το φιλότιμο των υπευθύνων.
Ο υπήνεμος μόλος που αναφέρεται είναι ο νέος ανατολικός μόλος, που συμπίπτει με τη περίφραξη του Νέου Λιμένα. Γεγονός που σημαίνει ότι τα απαίσια αυτά τερατουργήματα (βλ. σχετικό απόκομμα εγκεκριμένου Master Plan) θα καλύψουν και θα εξαφανίσουν όλη τη γραφική χαρακτηριστική παραλία από το ανατολικό όριο του Νέου Λιμένα, που είναι μπροστά από το πρώην Τελωνείο και νυν 6ο Γυμνάσιο, έως τον προσήνεμο μόλο της υπό κατασκευή μαρίνας στη Σπηλιά, δημιουργώντας ένα τείχος (του αίσχους) ύψους 7 μέτρων κατά μήκος όλου του μόλου, δίπλα από τον παραλιακό δρόμο, που δένουν σήμερα τα καϊκια κλπ. Αυτό, σε συνδυασμό και με το γεγονός ότι και στην υπήνεμη πλευρά του επίμαχου λιμενοβραχίονα (κυματοθραύστη) της Μαρίνας, όπως είναι φυσικό, θα πλαγιοδετούν τα μεγαλύτερα σκάφη, συν τοις άλλοις, δεν θα μας κάνει να μη βλέπουμε μόνο το Βίδο, αλλά ούτε και το Παντοκράτορα!
Στην σχετική απόφαση για την μετατροπή του Master Plan που είχε πάρει το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο και υιοθέτησε η παραπάνω σχετική Υπουργική Απόφαση του ΥΠΠΟ, αναφέρονται επικριτικά τα δύο παρακάτω χαρακτηριστικά αποσπάσματα από δημοσιεύματα αθηναϊκών εφημερίδων:
Το Έθνος της 15 Απριλίου 2008, υπό τον τίτλο «Πλωτά πάρκινγκ δίπλα στο Μνημείο» γράφει: «Το ΚΑΣ συναίνεσε κατά πλειοψηφία στη δημιουργία δύο πλωτών πάρκινγκ για 1.000 αυτοκίνητα, που θα είναι απολύτως ορατά από το μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς της ΟΥΝΕΣΚΟ, δηλαδή το Νέο φρούριο. Θα πρέπει να σημειωθεί πως τόσο η 21η Εφορία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων όσο και η Εφορία Εναλίων Αρχαιοτήτων διαφωνούσαν με τη δημιουργία πάρκινγκ, αλλά δεν εισακούστηκαν. Το λιμάνι σε εκείνο το σημείο είναι κηρυγμένο μνημείο και ως περιβάλλων χώρος προστασίας του (ενετικού) λιμανιού και της πύλης του, έχει οριστεί το υπόλοιπο τμήμα. Αυτό δεν εμπόδισε το ΚΑΣ να μη δεχθεί την αυτοψία που προτάθηκε από την έφορο κ. Τένια Ρηγάκου…».
Αναφερόμενη στο ίδιο θέμα η Ελευθεροτυπία της 25ης Απριλίου 2008, υπό τον τίτλο «Το πλωτό πάρκινγκ πικραίνει το όνειρο της Κέρκυρας», μεταξύ άλλων, αναφέρει:
«Δεν ήξεραν που να κρυφτούν οι απεσταλμένοι του υπουργείου πολιτισμού το περασμένο Σάββατο στην Κέρκυρα, στη τελετή ένταξης της παλιά πόλης στον κατάλογο των μνημείων της UNESCO».
«Τέτοια ντροπή είχαν χρόνια να νιώσουν καθώς στην κλειστή συνεδρίαση, μέλη του διεθνούς ICOMOS (είναι η οργάνωση της UNESCO που επεξεργάζεται τους φακέλους των υπό ένταξη μνημείων) είχαν πληροφορηθεί από τα δημοσιεύματα του Τύπου ότι σχεδιάζεται από τον ΟΛΚΕ, 30 μέτρα από το προστατευόμενο μνημείο (το ενετικό φρούριο) στο λιμάνι, πλωτό πάρκινγ 1.000 αυτοκινήτων και έφριξαν. Ιδίως όταν έμαθαν πως το ελληνικό υπουργείο Πολιτισμού είχε δώσει το πράσινο φως για το έργο αυτό, και μάλιστα ένα όργανό του το οποίο υποτίθεται ότι μεριμνά για την προστασία των μνημείων όπως είναι το ΚΑΣ».
«Πράγματι, λίγες μέρες πριν από τη γιορτή της Κέρκυρας και της UNESCO, το ΚΑΣ ενέκρινε με πολλές αντιρρήσεις κάποιων μελών του και παρά τις αρνητικές εισηγήσεις των αρμόδιων Εφορειών (21η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων και Εφορεία Εναλίων Αρχαιοτήτων) τη χωροθέτηση του πάρκινγκ. Οι Εφορείες ζητούσαν από τον γεν. γραμματέα του ΥΠΠΟ, μια και θα πήγαινε ούτως ή άλλως στην Κέρκυρα για την εκδήλωση, να κάνει αυτοψία με στελέχη της υπηρεσίας για να έχει ιδία γνώμη. Ηθελαν να πετύχουν μιαν αναβολή για τη λήψη απόφασης, ώστε να προηγηθεί η εκδήλωση».
«Για να μη γίνουμε ρεζίλι στους ξένους, οι οποίοι τους είπαν το αυτονόητο: ότι η δημιουργία του πάρκινγκ κάτω από το Νέο Φρούριο αντιστρατεύεται κάθε έννοια προστασίας που εξασφαλίζει η κήρυξη ενός τόπου ως μνημείου. Αλλοιώνει την εικόνα της πόλης και προσβάλλει την ιστορικότητα του λιμανιού. Ζήτησαν μάλιστα να εκδοθεί ψήφισμα-καταγγελία, με στόχο την ακύρωση του έργου. Και ναι μεν το ψήφισμα απετράπη την τελευταία στιγμή από τους πιο ψύχραιμους, αλλά στο περιθώριο της συνάντησης τα άκουσαν οι Ελληνες συνάδελφοί τους που πήγαν να καμαρώσουν στην εκδήλωση».
«Η ένταξη της παλιάς πόλης της Κέρκυρας στα μνημεία της UNESCO υπήρξε ένα όνειρο στο οποίο κατέθεσαν αναρίθμητες ώρες απλήρωτης εργασίας μερικά μέλη της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας, τα οποία και συγκρότησαν το φάκελο τεκμηρίωσης του μνημείου. Παρ’ όλα αυτά, εκείνος ο περιβόητος φάκελος πήγαινε κι ερχότανε για χρόνια, χωρίς αποτέλεσμα, στην UNESCO. Και πριν γιορτάσουμε την ευτυχή κατάληξη της πολύχρονης εκείνης προσπάθειας, τρέξαμε να ασελγήσουμε επί του μνημείου. Αυτοί είμαστε! Αντιφατικοί και απρόβλεπτοι…».
Γινόμαστε διεθνώς ρεζίλι, ακρωτηριάζεται θανάσιμα η πόλη, συντελείται ένα πρωτόγνωρο περιβαλλοντικό, πολιτιστικό και κοινωνικό έγκλημα και η Δημοτική Αρχή, κλείνει τα μάτια και σιωπά.
Στα δύο χρόνια που πέρασαν από την ένταξη στην UNESCO, η προστασία του ιστορικού κέντρου εξαντλήθηκε προφανώς στην απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου για το περιορισμό των εμπορευμάτων των καταστημάτων στον εσωτερικό τους χώρο, η οποία ατυχώς δεν τελεσφόρησε αφού ανατράπηκε επαναστατικώ δικαίω.
Εκτός και αν πρέπει να περιμένουμε πρώτα τη σύσταση του Φορέα Διαχείρισης που μέχρι που να πραγματοποιηθεί, έτσι που εξελίσσονται τα πράγματα, ενδέχεται να μην έχει μείνει τίποτα πια για να διαχειριστεί…
Το θλιβερό είναι ότι δεν σιωπά μόνο η Δημοτική Αρχή. Σιωπούν οι πάντες!
- Πού είναι οι διανοούμενοι αυτού του τόπου; Που είναι η παραδοσιακή πνευματική ελίτ της Κέρκυρας, οι καλλιτέχνες, οι άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών, το Ιόνιο Πανεπιστήμιο, οι εκπαιδευτικοί, οι πολιτιστικές οργανώσεις, οι ευαισθητοποιημένοι κερκυραίοι πολίτες;
Τέλος, ανήκουμε σ΄ αυτούς, που, και λόγω (επί τέσσερις δεκαετίες) ιδιαίτερης επαγγελματικής σχέσης με το χώρο, στηρίξαμε από την αρχή, για όλους τους γνωστούς λόγους, την ήπια χρήση του Παλιού Λιμανιού, με κάποια χαμηλής κλίμακας βελτιωτικά απαραίτητα έργα, για ελλιμενισμό μικρών σκαφών, κατά το πρότυπο του παλιού λιμανιού της πόλης της Λευκάδας, του Φισκάρδου κλπ., γεγονός που δεν καταστρέφει, αλλά αναπτύσσει και αναδεικνύει ένα τόπο. Ένα λιμανάκι Χωρίς περιφράξεις, χωρίς φυλάκια εισόδου, ανοικτό στους πολίτες, στον γειτνιάζοντα επαγγελματικό κόσμο, διατηρώντας, πάση θυσία, τη σπάνιου κάλους φυσιογνωμία της συγκεκριμένης περιοχής και κυρίως επιδεικνύοντας το δέοντα σεβασμό στο περιβάλλοντα ιστορικό προστατευόμενο χώρο.
Και πιστεύουμε ότι κανείς δεν θα είχε αντίρρηση για κάτι τέτοιο, ενώ, εκτός αυτών που το συμφέρον τους συσχετίζεται με τα εν λόγω μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, δεν θα πρέπει να υπάρξει κερκυραίος που να είναι υπέρ της καταστροφής του Παλιού Λιμανιού.
Σπύρος Α. Σαλβάνος
Πρόεδρος Δ. Σ.
Περιβαλλοντική Παρέμβαση η Αντινιώτη
www.antinioti.com
Έχοντας διερευνήσει, στα πλαίσια του εφικτού βέβαια, το θέμα παραθέτουμε όσα στοιχεία έχουμε έως αυτή τη στιγμή στη διάθεσή μας, ώστε οι κερκυραίοι να έχουν επιτέλους μια πρώτη εικόνα των όσων απίστευτων συμβαίνουν εις βάρος τους και ερήμην τους.
Ήδη με την υπ’ αριθμ. Τ/6048/10/06/2003 Απόφαση του Υπουργείου Aνάπτυξης, που υπογράφει ο τότε Υφυπουργός Δ. Γεωργακόπουλος, εγκρίνεται η χωροθέτηση Καταφυγίου Τουριστικών Σκαφών, δυναμικότητας 80 θέσεων ελλιμενισμού, στη θέση Σπηλιά. Προβλέπεται περίφραξη της χερσαίας ζώνης εμβαδού 7.800 τ. μ. με τρία φυλάκια εισόδου, σταθμός ανεφοδιασμού καυσίμων κλπ. και παραχωρείται η χρήση και εκμετάλλευση στον ΟΛΚΕ για 33 χρόνια αντί ετησίου ανταλλάγματος έντεκα χιλιάδων τριακοσίων δώδεκα (11.312) ευρώ(!) καταβλητέου στη Δ.Ο.Υ. Κέρκυρας. Δηλαδή όσα πληρώνει ετησίως για ελλιμενισμό ένα μόνο μεγάλο σκάφος…
Στη συνέχεια ο Περιφερειάρχης εκδίδει την με αριθ. πρωτ. 1148/27/2006 απόφαση Έγκρισης Περιβαλλοντικών Όρων, η οποία δρομολογεί τις διαδικασίες για τη κατασκευή του έργου. Περιέργως στη παράγραφο Ε’ της εν λόγω Ε.Π.Ο., «Περιβάλλον της περιοχής – Ευαίσθητα στοιχεία…» κλπ. γίνεται λόγος για το Βίδο ως περιοχή ιδιαίτερου φυσικού κάλους, ενώ δεν αναφέρεται στο μνημείο του Νέου Φρουρίου, που απέχει μόνο 100 μέτρα από το έργο, ούτε στο ιστορικό τμήμα της Παλιάς Πόλης της Κέρκυρας, που βάσει της Υ. Α. 29925/828/27-5-1980 κηρύχθηκε ως ιστορικό διατηρητέο(!) μνημείο, εντός των ορίων του οποίου εκτελείται παράνομα η συγκεκριμένη παρέμβαση!
Ενάμισι χρόνο μετά, τις 29 Ιουνίου 2007, δημοσιεύεται από τον ΟΛΚΕ η Προκήρυξη για το διαγωνισμό Α’ Φάσης ανάθεσης του έργου που βάζει προθεσμία για την κατάθεση των προσφορών έως τις 3 Σεπτεμβρίου 2007.
Έτσι στο διαγωνισμό που διεξήχθη τις 3 Σεπτεμβρίου συμμετείχαν οι εξής 7 εταιρείες ή όμιλοι εταιρειών:
1) Σείριος ΑΕΒΕ
2) Lamda Development
3) Γαντζούλας ΑΤΕΕ
4) J & P Αβαξ – ΒΙΟΤΕΡ Α.Ε. – Κορφού Γουότερπαρκ Α.Ε.
5) Ελληνική Τεχνοδομική ΤΕΒ Α.Ε.
6) Λόρδος Τζέϊκομπ Ρότσιλντ (Lord Jacob Rothschild) - Πίτερ Μανκ (Peter Munk) - Τίμοθυ Τσάντγουικ - Γρηγόριος Στάρας
7) Αγροτική Τράπεζα Ελλάδος Α. Ε. – Κλέαρχος Ρούτσης Α. Ε. – Τρίτων Ολοκληρωμένες Υπηρεσίες Θαλαμηγών Α. Ε.
Το έργο, συνολικού προϋπολογισμού 45.000.000 €, είναι ενταγμένο στο στρατηγικό και επιχειρησιακό σχέδιο του Οργανισμού Λιμένα Κέρκυρας, στο πλαίσιο της εθνικής πολιτικής του Υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας και περιλαμβάνεται σ’ αυτό η συντήρηση και εκμετάλλευση της Μαρίνας για 33 χρόνια. Που σημαίνει ότι η κατασκευάστρια εταιρεία έχει πάρει ταυτόχρονα και την εκμετάλλευση της Μαρίνας για 33 χρόνια. Υποθέτουμε, για 11.312,-- το χρόνο (!!!) όπως προαναφέραμε.
Στη συμμετοχή του λόρδου Rothschild στο διαγωνισμό είχε αναφερθεί και ο «Ελεύθερος Τύπος της Κυριακής» (09. 09. 07) με εκτενές δημοσίευμα. Όμως, o κραταιός Rothschild δεν ευτύχησε να πάρει τη δουλειά. Τη δώσανε τελικά στον όμιλο J & P Αβαξ – ΒΙΟΤΕΡ Α.Ε. – Κορφού Γουότερπαρκ Α.Ε., ο οποίος στη συνέχεια την ανέθεσε στη θυγατρική της ΒΙΟΤΕΡ, «Άτομον Α. Ε.», η οποία εκτελεί σήμερα το έργο.
Κατά διαβολική σύμπτωση, συνέπεσε η δημοσίευση της παραπάνω προκήρυξης με την ημερομηνία ένταξης (29. 06. 2007) της παλιάς πόλης στην UNESCO.
Είχε προηγηθεί τις 20. 06. 2007 εν μέσω τυμπανοκρουσιών η αναχώρηση της κερκυραϊκής αντιπροσωπίας για την Νέα Ζηλανδία υπό τον Δήμαρχο Κερκυραίων κ. Σωτ, Μικάλεφ, πλαισιωμένο από τον πρώην Δήμαρχο κ. Γ. Τρεπεκλή, τον Πρόεδρο του Τοπικού Τμήματος του ΤΕΕ κ. Ν. Σπίγγο και στελέχη του Δήμου.
Επιστρέφοντας από τη Νέα Ζηλανδία οι τρεις παραπάνω αιρετοί εκπρόσωποι της Κέρκυρας, σίγουρα θα έπρεπε να είχαν πάρει μαζί τους, αν μη τι άλλο, την με αριθ. 31COM8B.40 απόφαση ένταξης, η οποία μεταξύ άλλων, στη σελίδα 172 και στην αγγλική γλώσσα, αναφέρεται στο κριτήριο ένταξης ως εξής:
«Criterion iv: The urban and port ensemble of Corfu, dominated by its fortresses of Venetian origin, constitutes an architectural example of outstanding universal value in both its authenticity and its integrity».
Που μεταφραζόμενο στα ελληνικά θα πει ότι ως (μοναδικό) κριτήριο, μεταξύ των τεσσάρων που είχαν προταθεί, επελέγη το τέταρτο ήτοι «Το αστικό και λιμενικό σύνολο της Κέρκυρας, που κυριαρχείται απ΄ τα ενετικής προελεύσεως φρούριά της συνιστά ένα αρχιτεκτονικό παράδειγμα εξέχουσας παγκόσμιας αξίας, τόσο για την αυθεντικότητα όσο και για την ακεραιότητά του».
Στη ίδια απόφαση και στη σελίδα 169 αναφέρεται ότι κάθε παρέμβαση για αλλαγή της εν λόγω δόμησης πρέπει να υποβάλετε για έγκριση στις τοπικές υπηρεσίες συμπεριλαμβανομένου και του Υπουργείου Πολιτισμού. (Τώρα «σωθήκαμε» όπως θα δείτε παρακάτω).
Ακριβώς αυτό το χαρακτηριστικό ιστορικό και διατηρητέο κερκυραϊκό αστικό και λιμενικό σύνολο, αυτό το «αρχιτεκτονικό παράδειγμα εξέχουσας παγκόσμιας αξίας, τόσο για την αυθεντικότητα όσο και για την ακεραιότητά του», από τα Μουράγια έως το Νέο Λιμάνι, άρχισαν να κακοποιούν, ανενόχλητοι μπροστά στα μάτια μας, στοχεύοντας να το μετατρέψουν σε «Κερατσίνι» για να θησαυρίσουν. Συμμετέχοντας σ’ ένα ξέφρενο χορό εκατομμυρίων ένας μάλλον κλειστός κύκλος κατασκευαστών μοιράζεται την πίτα εξασφαλίζοντας ταυτόχρονα και την εκμετάλλευση της επένδυσης για μερικές δεκαετίες με όρους και διαδικασίες που αποφασίζονται, συχνά εις βάρος και πάντως ερήμην των κερκυραίων πολιτών. Διότι εκτός από την υπό κατασκευή Μαρίνα στη Σπηλιά, το Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας είχε εγκρίνει και τον ταυτόχρονο διαγωνισμό για δύο πλωτά Parking συνολικά 1000 οχημάτων στην ίδια περιοχή, που μάλλον απέβη άκαρπος, ενώ υπάρχουν πληροφορίες ότι επαναπροκηρύσσεται τώρα, μετά από την τροποποίηση του αρχικού Master Plan που εγκρίθηκε με την υπ’ αριθ. πρωτ. ΥΠΠΟ/ΓΔΑΠΚ/ΑΡΧ/Β1/Φ52/74983/3319 /28-07-2008 Απόφαση του Υπουργείο Πολιτισμού, «Τροποποίηση έργων Προγραμματισμού Σχεδίου (Master Plan) Λιμένα Κέρκυρας», που υπογράφει ο τότε Υπουργός κ. Λιάπης, η οποία στη παράγραφος 5, αναφέρει επί λέξει ότι «Επιτρέπεται η κατασκευή κρηπιδώματος ελλιμενισμού πλωτών χώρων στάθμευσης (parking) στην περιοχή μεταξύ του υπήνεμου μώλου και του τουριστικού καταφυγίου της Σπηλιάς, υπό τον όρο ότι η ανωτέρω κατασκευή θα γίνει επί πασσάλων και θα αφίσταται σαφώς από το χερσαίο τμήμα, ήτοι τους υφισταμένους ιστορικούς κρηπιδότοιχους, οι οποίοι δεν θα πρέπει να θιγούν στο ελάχιστο από το όλο εγχείρημα».
Το βέβαιο είναι ότι θα θιγούν οι κρηπιδότοιχοι, ότι θίγεται ήδη και καταπατείται η πολιτιστική κληρονομιά της Κέρκυρας και ότι το μόνο που δεν θίγεται είναι το φιλότιμο των υπευθύνων.
Ο υπήνεμος μόλος που αναφέρεται είναι ο νέος ανατολικός μόλος, που συμπίπτει με τη περίφραξη του Νέου Λιμένα. Γεγονός που σημαίνει ότι τα απαίσια αυτά τερατουργήματα (βλ. σχετικό απόκομμα εγκεκριμένου Master Plan) θα καλύψουν και θα εξαφανίσουν όλη τη γραφική χαρακτηριστική παραλία από το ανατολικό όριο του Νέου Λιμένα, που είναι μπροστά από το πρώην Τελωνείο και νυν 6ο Γυμνάσιο, έως τον προσήνεμο μόλο της υπό κατασκευή μαρίνας στη Σπηλιά, δημιουργώντας ένα τείχος (του αίσχους) ύψους 7 μέτρων κατά μήκος όλου του μόλου, δίπλα από τον παραλιακό δρόμο, που δένουν σήμερα τα καϊκια κλπ. Αυτό, σε συνδυασμό και με το γεγονός ότι και στην υπήνεμη πλευρά του επίμαχου λιμενοβραχίονα (κυματοθραύστη) της Μαρίνας, όπως είναι φυσικό, θα πλαγιοδετούν τα μεγαλύτερα σκάφη, συν τοις άλλοις, δεν θα μας κάνει να μη βλέπουμε μόνο το Βίδο, αλλά ούτε και το Παντοκράτορα!
Στην σχετική απόφαση για την μετατροπή του Master Plan που είχε πάρει το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο και υιοθέτησε η παραπάνω σχετική Υπουργική Απόφαση του ΥΠΠΟ, αναφέρονται επικριτικά τα δύο παρακάτω χαρακτηριστικά αποσπάσματα από δημοσιεύματα αθηναϊκών εφημερίδων:
Το Έθνος της 15 Απριλίου 2008, υπό τον τίτλο «Πλωτά πάρκινγκ δίπλα στο Μνημείο» γράφει: «Το ΚΑΣ συναίνεσε κατά πλειοψηφία στη δημιουργία δύο πλωτών πάρκινγκ για 1.000 αυτοκίνητα, που θα είναι απολύτως ορατά από το μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς της ΟΥΝΕΣΚΟ, δηλαδή το Νέο φρούριο. Θα πρέπει να σημειωθεί πως τόσο η 21η Εφορία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων όσο και η Εφορία Εναλίων Αρχαιοτήτων διαφωνούσαν με τη δημιουργία πάρκινγκ, αλλά δεν εισακούστηκαν. Το λιμάνι σε εκείνο το σημείο είναι κηρυγμένο μνημείο και ως περιβάλλων χώρος προστασίας του (ενετικού) λιμανιού και της πύλης του, έχει οριστεί το υπόλοιπο τμήμα. Αυτό δεν εμπόδισε το ΚΑΣ να μη δεχθεί την αυτοψία που προτάθηκε από την έφορο κ. Τένια Ρηγάκου…».
Αναφερόμενη στο ίδιο θέμα η Ελευθεροτυπία της 25ης Απριλίου 2008, υπό τον τίτλο «Το πλωτό πάρκινγκ πικραίνει το όνειρο της Κέρκυρας», μεταξύ άλλων, αναφέρει:
«Δεν ήξεραν που να κρυφτούν οι απεσταλμένοι του υπουργείου πολιτισμού το περασμένο Σάββατο στην Κέρκυρα, στη τελετή ένταξης της παλιά πόλης στον κατάλογο των μνημείων της UNESCO».
«Τέτοια ντροπή είχαν χρόνια να νιώσουν καθώς στην κλειστή συνεδρίαση, μέλη του διεθνούς ICOMOS (είναι η οργάνωση της UNESCO που επεξεργάζεται τους φακέλους των υπό ένταξη μνημείων) είχαν πληροφορηθεί από τα δημοσιεύματα του Τύπου ότι σχεδιάζεται από τον ΟΛΚΕ, 30 μέτρα από το προστατευόμενο μνημείο (το ενετικό φρούριο) στο λιμάνι, πλωτό πάρκινγ 1.000 αυτοκινήτων και έφριξαν. Ιδίως όταν έμαθαν πως το ελληνικό υπουργείο Πολιτισμού είχε δώσει το πράσινο φως για το έργο αυτό, και μάλιστα ένα όργανό του το οποίο υποτίθεται ότι μεριμνά για την προστασία των μνημείων όπως είναι το ΚΑΣ».
«Πράγματι, λίγες μέρες πριν από τη γιορτή της Κέρκυρας και της UNESCO, το ΚΑΣ ενέκρινε με πολλές αντιρρήσεις κάποιων μελών του και παρά τις αρνητικές εισηγήσεις των αρμόδιων Εφορειών (21η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων και Εφορεία Εναλίων Αρχαιοτήτων) τη χωροθέτηση του πάρκινγκ. Οι Εφορείες ζητούσαν από τον γεν. γραμματέα του ΥΠΠΟ, μια και θα πήγαινε ούτως ή άλλως στην Κέρκυρα για την εκδήλωση, να κάνει αυτοψία με στελέχη της υπηρεσίας για να έχει ιδία γνώμη. Ηθελαν να πετύχουν μιαν αναβολή για τη λήψη απόφασης, ώστε να προηγηθεί η εκδήλωση».
«Για να μη γίνουμε ρεζίλι στους ξένους, οι οποίοι τους είπαν το αυτονόητο: ότι η δημιουργία του πάρκινγκ κάτω από το Νέο Φρούριο αντιστρατεύεται κάθε έννοια προστασίας που εξασφαλίζει η κήρυξη ενός τόπου ως μνημείου. Αλλοιώνει την εικόνα της πόλης και προσβάλλει την ιστορικότητα του λιμανιού. Ζήτησαν μάλιστα να εκδοθεί ψήφισμα-καταγγελία, με στόχο την ακύρωση του έργου. Και ναι μεν το ψήφισμα απετράπη την τελευταία στιγμή από τους πιο ψύχραιμους, αλλά στο περιθώριο της συνάντησης τα άκουσαν οι Ελληνες συνάδελφοί τους που πήγαν να καμαρώσουν στην εκδήλωση».
«Η ένταξη της παλιάς πόλης της Κέρκυρας στα μνημεία της UNESCO υπήρξε ένα όνειρο στο οποίο κατέθεσαν αναρίθμητες ώρες απλήρωτης εργασίας μερικά μέλη της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας, τα οποία και συγκρότησαν το φάκελο τεκμηρίωσης του μνημείου. Παρ’ όλα αυτά, εκείνος ο περιβόητος φάκελος πήγαινε κι ερχότανε για χρόνια, χωρίς αποτέλεσμα, στην UNESCO. Και πριν γιορτάσουμε την ευτυχή κατάληξη της πολύχρονης εκείνης προσπάθειας, τρέξαμε να ασελγήσουμε επί του μνημείου. Αυτοί είμαστε! Αντιφατικοί και απρόβλεπτοι…».
Γινόμαστε διεθνώς ρεζίλι, ακρωτηριάζεται θανάσιμα η πόλη, συντελείται ένα πρωτόγνωρο περιβαλλοντικό, πολιτιστικό και κοινωνικό έγκλημα και η Δημοτική Αρχή, κλείνει τα μάτια και σιωπά.
Στα δύο χρόνια που πέρασαν από την ένταξη στην UNESCO, η προστασία του ιστορικού κέντρου εξαντλήθηκε προφανώς στην απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου για το περιορισμό των εμπορευμάτων των καταστημάτων στον εσωτερικό τους χώρο, η οποία ατυχώς δεν τελεσφόρησε αφού ανατράπηκε επαναστατικώ δικαίω.
Εκτός και αν πρέπει να περιμένουμε πρώτα τη σύσταση του Φορέα Διαχείρισης που μέχρι που να πραγματοποιηθεί, έτσι που εξελίσσονται τα πράγματα, ενδέχεται να μην έχει μείνει τίποτα πια για να διαχειριστεί…
Το θλιβερό είναι ότι δεν σιωπά μόνο η Δημοτική Αρχή. Σιωπούν οι πάντες!
- Πού είναι οι διανοούμενοι αυτού του τόπου; Που είναι η παραδοσιακή πνευματική ελίτ της Κέρκυρας, οι καλλιτέχνες, οι άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών, το Ιόνιο Πανεπιστήμιο, οι εκπαιδευτικοί, οι πολιτιστικές οργανώσεις, οι ευαισθητοποιημένοι κερκυραίοι πολίτες;
Τέλος, ανήκουμε σ΄ αυτούς, που, και λόγω (επί τέσσερις δεκαετίες) ιδιαίτερης επαγγελματικής σχέσης με το χώρο, στηρίξαμε από την αρχή, για όλους τους γνωστούς λόγους, την ήπια χρήση του Παλιού Λιμανιού, με κάποια χαμηλής κλίμακας βελτιωτικά απαραίτητα έργα, για ελλιμενισμό μικρών σκαφών, κατά το πρότυπο του παλιού λιμανιού της πόλης της Λευκάδας, του Φισκάρδου κλπ., γεγονός που δεν καταστρέφει, αλλά αναπτύσσει και αναδεικνύει ένα τόπο. Ένα λιμανάκι Χωρίς περιφράξεις, χωρίς φυλάκια εισόδου, ανοικτό στους πολίτες, στον γειτνιάζοντα επαγγελματικό κόσμο, διατηρώντας, πάση θυσία, τη σπάνιου κάλους φυσιογνωμία της συγκεκριμένης περιοχής και κυρίως επιδεικνύοντας το δέοντα σεβασμό στο περιβάλλοντα ιστορικό προστατευόμενο χώρο.
Και πιστεύουμε ότι κανείς δεν θα είχε αντίρρηση για κάτι τέτοιο, ενώ, εκτός αυτών που το συμφέρον τους συσχετίζεται με τα εν λόγω μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, δεν θα πρέπει να υπάρξει κερκυραίος που να είναι υπέρ της καταστροφής του Παλιού Λιμανιού.
Σπύρος Α. Σαλβάνος
Πρόεδρος Δ. Σ.
Περιβαλλοντική Παρέμβαση η Αντινιώτη
www.antinioti.com
