Ο χωροταξικός σχεδιασμός, παρά τα όσα ισχυρίζονται κατά καιρούς η Κυβέρνηση, τα άλλα κόμματα του ευρωμονόδρομου και διάφοροι άλλοι φορείς, δεν είναι μία κοινωνικά ουδέτερη τεχνοκρατική διαδικασία. Στοχεύει στην οργάνωση του χώρου σύμφωνα με τα συμφέροντα και τις επιλογές της άρχουσας τάξης. Η ίδια η εισηγητική έκθεση του Εθνικού Χωροταξικού Σχεδίου επικαλείται «τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της Ελληνικής οικονομίας και την αύξηση της ελκυστικότητας της χώρας για την προώθηση των παραγωγικών επενδύσεων στους κλάδους στους οποίους συγκριτικό πλεονέκτημα». Ο ίδιος ο Υπουργός ΠΕΧΩΔΕ σε δηλώσεις του αμέσως μετά τη συνεδρίαση της Κυβερνητικής επιτροπής που αποφάσισε την επιτάχυνση θεσμοθέτησης των ειδικών σχεδίων, ομολόγησε απερίφραστα ότι αυτό γίνεται για την «ασφάλεια των επενδύσεων».
Στους τομείς της βιομηχανίας, των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και του τουρισμού, η κεντρική λογική των νομοθετημάτων είναι ΄άρση των όποιων περιορισμών και ο καθορισμός χρήσεων γης που να επιτρέπουν την ανεμπόδιστη επενδυτική δραστηριότητα του μεγάλου κεφάλαιου, ώστε να διασφαλίζεται η μέγιστη δυνατή κερδοφορία.
Έτσι παρέχεται η δυνατότητα χωροθέτησης εγκαταστάσεων ακόμη και σε ορεινούς όγκους, παραλίες, δάση και γεωργικές εγκαταστάσεις υψηλής παραγωγικότητας.
Για όλες τις παράκτιες περιοχές προβλέπεται η δημιουργία ζώνης 200 μέτρων από την ακτή, όπου απαγορεύονται ασύμβατες με τον τουρισμό χρήσεις, για να διευκολυνθεί η δημιουργία παραθεριστικών συγκροτημάτων κατοικιών από μεγάλους κατασκευαστικούς ομίλους. Γι αυτό προτείνονται τα 8 στρέμματα σε παραθαλάσσιους άξονες.
Όπως διαφαίνεται από το Εθνικό Χωροταξικό Σχέδιο δεν λαμβάνεται κανένα μέτρο για να σταματήσει η άναρχη επέκταση του αστικού ιστού και να τεθεί ένα συγκεκριμένο πλαίσιο στο σχεδιασμό του εξωαστικού χώρου.
Δεν διατυπώνεται με σαφήνεια, ούτε καν ως στόχος, η κατάργηση της εκτός σχεδίου δόμησης, αφήνονται όλα τα «παράθυρα» ανοιχτά για την ιδιωτική πολεοδόμηση.
Η ΝΑΣΥ πιστεύει ότι στο επίκεντρο του προβληματισμού πρέπει να μπει «τι είδους ανάπτυξη πρέπει να υπάρχει και για ποιόν θα υπάρχει» γιατί η χωροταξία είναι ένα εργαλείο που δεν προσδιορίζει το μοντέλο της ανάπτυξης. Το θέμα είναι τι θέλει κάποιος να λύσει με τη χωροταξία και σε ποιόν ανήκει τελικά η γη, αφού διαφορετικά είναι τα πράγματα εάν η γη είναι κοινωνική περιουσία και διαφορετικά εάν ανήκει σε ιδιώτες.
Στόχος και κριτήριο για την οργάνωση του κοινωνικού χώρου είναι η συνδυασμένη ικανοποίηση του συνόλου των λαϊκών αναγκών που προϋποθέτει κοινωνική ιδιοκτησία στα βασικά και συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής και κεντρικό σχεδιασμό, γιατί μόνο αυτός μπορεί να βάλει πραγματικά τάξη στο χώρο, αφού στην ελεύθερη οικονομία στα πλαίσια της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας του κεφάλαιου και αφού η γη χρησιμοποιείται σαν εμπόρευμα, έχουμε αταξία στο χώρο, γι΄ αυτό και η αναρχία στη δόμηση παντού.
Τέλος μελέτες έχουν γίνει πολλές και πρέπει να γίνονται γιατί η Νομαρχία πρέπει να έχει έναν οδηγό, μία κατεύθυνση, όμως δεν είναι πανάκεια γιατί όπου υπάρχει πρόβλημα ετοιμάζουμε και μία μελέτη. Μελέτες έχουν γίνει πάρα πολλές, τα συρτάρια της Νομαρχίας είναι γεμάτα. Τι έχουν γίνει π.χ. οι μελέτες για τον Κερκυραϊκό ελαιώνα, για τα νταμάρια κ.λ.π. που βρίσκονται και δεν ενεργοποιούνται;
Χρειάζεται πολιτική σύγκρουσης και ρήξης με τα οικονομικά συμφέροντα για να αξιοποιηθούν τα όποια θετικά περιέχει μία μελέτη, χρειάζεται αγώνας διεκδικητικός και από την τοπική αυτοδιοίκηση για την εξεύρεση πόρων.
Η σημερινή λοιπόν πλειοψηφία της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Κέρκυρας, όπως και οι προηγούμενες, είναι συμβιβασμένη, δέχεται άκριτα την Κυβερνητική αντιλαϊκή πολιτική και ως εκ τούτου δεν μπορεί να συγκρουστεί, να αγωνιστεί και να διεκδικήσει να εφαρμοστούν τα όποια θετικά μπορεί να έχει μία μελέτη, έτσι λοιπόν από τη φύση της δεν μπορεί να βάλει τάξη στο χώρο.
