Στην Κέρκυρα, εκτός από μία πικετοφορία του ΚΚΕ μερικές ανακοινώσεις, δεν έγινε τίποτε άλλο.
Γιατί να νοιαστούν τα παιδιά; Αν ήταν για κανένα ρουσφέτι, κανένα διορισμό, καμιά καρέκλα, κανένας ημέτερος, θα έτρεχαν με χίλια, θα είχαν κάνει 9 δηλώσεις στο 8ωρο, θα είχαν πάρει φωτιά τα τηλέφωνα, σταθερά και κινητά, θα είχαν βγει σε όλα τα μέσα ενημέρωσης να διαλαλούν την πραμάτεια μας.
Επειτα είναι και χειμώνας, πού να τρέχουν, με βαριά τα στομάχια από την πρωτοχρονιάτικη πολυφαγία και πολυποσία.
Αν σε τέτοιας έκτασης προέλαση τόσο ισχυρών στρατιωτικών δυνάμεων, σε μία άοπλη χώρα που τα μόνα όπλα της είναι υποτυπώδη και δεν μπορούν να προστατεύσουν απολύτως τίποτα, δεν συγκινηθούν, τότε τι πρέπει να γίνει, για να βγουν στους δρόμους;
Το καλοκαίρι θα πουνε ότι δουλεύουν. Την άνοιξη ότι προετοιμάζονται να δουλέψουν. Το φθινόπωρο ότι κουράστηκαν να δουλεύουν. Το χειμώνα που δε δουλεύουν τι δικαιολογία θα βρουν; Οτι τρώνε τον αγλέορα και ότι κάνει κρύο;
Αν αυτό είναι σωστό, τότε πώς θα χαρακτηρίζατε τους 120.000 κατοίκους του νησιού;