Στη συζήτηση για την ψυχιατρική μεταρρύθμιση που έγινε στη Βουλή, ο Βουλευτής του ΚΚΕ Χ. Χαραλάμπους, ανέφερε τα εξής:
«Κύριοι συνάδελφοι, για χρόνια η μοίρα των ψυχιατρικών ασθενών ήταν συνυφασμένη με τα άσυλα, τον εγκλεισμό, την καταπίεση, τον ιδρυματισμό, τον στιγματισμό, την εγκατάλειψη. Όταν, λοιπόν, αναφέρθηκε για πρώτη φορά ο όρος «ψυχιατρική μεταρρύθμιση», ήταν μία πραγματικότητα και ο ελληνικός λαός αλλά περισσότερο «οι παροικούντες στην Ιερουσαλήμ» να χαρούν και να τη δεχθούν με μεγάλο ενθουσιασμό. Το ΚΚΕ από την αρχή ήταν και είναι υπέρ μίας πραγματικής και σωστής ψυχιατρικής μεταρρύθμισης. Εκφράσαμε από τότε τις σοβαρές αμφιβολίες μας, τους δισταγμούς μας για το αν πράγματι αυτό το οποίο εξαγγέλθηκε θα μπορούσε να εφαρμοστεί στην πράξη σαν μία πραγματική, επαναστατική –αν θέλετε- ψυχιατρική μεταρρύθμιση. Και αυτό το σκεπτικό μας το στηρίξαμε σε μία πολύ απλή λογική. Όταν και οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και οι κυβερνήσεις της Νέας Δημοκρατίας δεν αποδέχονται ότι η υγεία είναι εμπόρευμα, αλλά στην πράξη το εφαρμόζουν, πως είναι δυνατόν στην ψυχιατρική υγεία, η οποία αποτελεί το φιλέτο του εμπορεύματος, να μην καραδοκούσαν οι ιδιώτες να πάρουν και αυτοί το μεγάλο μερίδιο από την πίτα;Και αυτό πριν αλέκτωρ φωνήσαι τρεις αποδείχτηκε στην πράξη. Κύριε Υπουργέ, θιχτήκατε για την κυβέρνηση γιατί ειπώθηκε από κάποιους ότι ιδιωτικοποιούν την ψυχιατρική υγεία. Οφείλω να σας πω κάτι που είπα και στον κ. Παπαγεωργίου σε προηγούμενη συζήτηση ότι από την στιγμή που άρχισε να εφαρμόζεται η λεγόμενη ψυχιατρική μεταρρύθμιση ουσιαστικά απονοσοκομειοποίηση είναι ότι αυξήθηκαν, διπλασιάστηκαν τα ψυχιατρικά κρεβάτια στον ιδιωτικό τομέα. Και αυτός είναι ο ένας τρόπος για την ιδιωτικοποίηση της ψυχικής υγείας. Ο άλλος τρόπος είναι αυτός για τον οποίον είχατε και τους διαπληκτισμούς με τον κ. Σκουλάκη για τις λεγόμενες μη κερδοσκοπικές εταιρείες, νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου. Τουλάχιστον εμείς το έχουμε ξεκαθαρίσει. Δεν υπάρχει μη κερδοσκοπική εταιρεία. Κανένας δεν κάνει για την ψυχή του. Κερδίζουν και κερδίζουν με διάφορους τρόπους. Από τους παράνομους που ειπώθηκαν εδώ ότι κάποια στιγμή θα έρθουν και στην δικαιοσύνη μέχρι τους «νόμιμους», αυξάνοντας τον αριθμό των οικοτρόφων στα οικοτροφεία, μειώνοντας το προσωπικό, καταπιέζοντας το προσωπικό που δουλεύει με διάφορες ελαστικές μορφές εργασίας, όπως επίσης ακόμα απαγορεύοντας και τον συνδικαλισμό και απολύοντας αυτούς τους ανθρώπους όταν προσπαθούν να συνδικαλιστούν. Αν λοιπόν είχε υπόψη της η κυβέρνηση, οι προηγούμενες και η τωρινή, να εφαρμόσουν μια πραγματικά σωστή ψυχιατρική μεταρρύθμιση το πρώτο πράγμα που θα έκαναν πριν την απονοσοκομειοποίηση ήταν να φτιάξουν εναλλακτικές ψυχιατρικές δομές σε ικανό αριθμό. Και τι έχουμε αυτή τη στιγμή, κύριε Υπουργέ; Κέντρα Ψυχικής Υγείας.
Από τότε λέγαμε με τους μετριότερους υπολογισμούς πριν 10-15 χρόνια ότι χρειάζονται 100.
Αυτή τη στιγμή στην καλύτερη περίπτωση λειτουργούν 30-40. Ψυχιατρικά κρεβάτια στα δημόσια γενικά νοσοκομεία: με τους μετριότερους υπολογισμούς χρειάζονται πάνω από 1500 κρεβάτια. Αυτή τη στιγμή υπάρχουν 350-400. Αποτέλεσμα είναι όλα αυτά που περιέγραψαν οι προηγούμενοι ομιλητές. Στον Ευαγγελισμό παραδείγματος χάριν έχει 20 κρεβάτια αλλά μόνιμα 37-40 αρρώστους, το ίδιο στο Γενικό Κρατικό, το ίδιο και στα άλλα νοσοκομεία. Σε ράντζα, σε φορεία, όπου μπορούν να προλάβουν να τους βάλλουν. Και επειδή μιλήσατε για την περιστρεφόμενη πόρτα, να σας πω ότι πραγματικά υπάρχει μια περιστρεφόμενη πόρτα η οποία όμως οδηγεί συνέχεια προς μια κατεύθυνση. Να παίρνει τους ψυχιατρικά αρρώστους από τις δημόσιες δομές και να τους μεταφέρει στον ιδιωτικό τομέα. Θα μπορούσα να πω πολλά. Δεν έχω όμως τον απαιτούμενο χρόνο.
Θέλω να τελειώσω με αυτό. Το όραμα της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης πραγματικά διαψεύστηκε, όμως δεν έσβησε.
Χρειάζεται, κύριοι συνάδελφοι, αγώνας πρώτα απ' όλους τους επιστήμονες της ψυχικής υγείας απ' όσους ενασχολούνται με το πρόβλημα αυτό, από τους ίδιους τους αρρώστους, τους συγγενείς των αρρώστων, τον ίδιο τον ελληνικό λαό. Διότι στον ελληνικό λαό, κύριε Υπουργέ, αξίζει πραγματικά μια σωστή ψυχιατρική μεταρρύθμιση και όχι μια ψυχιατρική μεταρρύθμιση η οποία υποτίθεται ότι εφαρμόστηκε στις ΗΠΑ ή στην Ιταλία που όμως το μόνο αποτέλεσμα που είχε εκτός του να διπλασιάσει, όπως σας είπα, τα ψυχιατρικά ιδιωτικά κρεβάτια, ήταν να τριπλασιάσει και τους θανάτους από αυτοκτονίες».
