Περίπτωση πρώτη: Υπόθεση Λαζαρέτο
Στην περίπτωση του Λαζαρέτο, το νησάκι, τόπος εκτελέσεων,αποτελεί ένα ζωντανό μνημείο πόνου, πένθους, ιστορικής μνήμης αλλά και συμφιλίωσης.
Ότι υπάρχει επάνω στο νησί είναι πλέον σεβαστό και αποδεκτό. Και οποιαδήποτε τροποποίηση δεν είναι επιθυμητή, τουλάχιστον αυτό ξέρουμε τα τελευταία 30-35 χρόνια. Πρόταση του ΚΚΕ στο Δημοτικό Συμβούλιο, είχε σαν αποτέλεσμα να υιοθετηθεί από τη δημοτική πλειοψηφία η τοποθέτηση μνημείου του ΚΚΕ. «Συνηγορούμε» ήταν το ρήμα που χρησιμοποίησαν στην τοποθέτηση μνημείου. Το ΚΚΕ έμοιαζε να είχε ικανοποιήσει ένα αίτημά του στην Κέρκυρα, στα πλαίσια μίας γενικότερης πολιτικής του κόμματος για την ανέγερση «των δικών του» μνημείων σε όλη τη χώρα.
Όταν το Σωματείο Λαζαρέτο τίμησε τους νεκρούς σε εκδήλωση που έγινε στη νησίδα, οι εκεί παρευρεθέντες εκπρόσωποι του σωματείου, επεσήμαναν στον επικεφαλής της δημοτικής πλειοψηφίας και δήμαρχο, ότι δεν έπρεπε να υποστηρίξει τέτοιο αίτημα. Ο ίδιος είπε ότι δεν ενέκρινε την τοποθέτηση μνημείου. Τότε οι παριστάμενοι του διάβασαν απόσπασμα της απόφασης του ΔΣ. Τελικά ρωτάμε: Συνηγόρησε και άρα ενέκρινε η δημοτική πλειοψηφία την τοποθέτηση χωριστού μνημείου του ΚΚΕ όπως έλεγε στο Δημ. Συμβούλιο, ή δεν συνηγόρησε και δεν επέτρεψε την αλλοίωση του χώρου και την προσθήκη μνημείου του ΚΚΕ όπως έλεγε στο Λαζαρέτο, στα μέλη του ομώνυμου σωματείου;
Κι ακόμα: Γιατί προσέφυγε το Σωματείο Λαζαρέτο στην Περιφέρεια και γιατί ο Περιφερειάρχης αναίρεσε την απόφαση του Δημ. Συμβουλίου; Κι αλήθεια: Τώρα θα κινηθεί ο Δήμος Κερκυραίων του οποίου ακυρώθηκε η απόφασή του ή θα κινηθεί το ΚΚΕ κατά της απόφασης της Περιφέρειας;
Περίπτωση δεύτερη.
Πότε λέει την πραγματική της θέση η δημοτική πλειοψηφία σε σχέση με το Δημοτικό Θέατρο; Όταν φιλοξενεί στη σκηνή του Δημοτικού Θεάτρου αγώνες μποξ ή όταν λέει σε ανθρώπους του θεάτρου ότι «ξεγελάστηκε» από αρμόδιους που τελικά στη σκηνή έστησαν ρινγκ;
Περίπτωση τρίτη
Πότε έλεγε την πραγματική θέση της η δημοτική πλειοψηφία στην υπόθεση του μνημείου της Ακουι; Όταν καλούσε τους βετεράνους ιταλούς στρατιώτες ή όταν έλεγε ότι δεν πρόκειται για μνημείο της Ακουι αλλά για μνημείο της Ελληνοϊταλικής φιλίας.
Βεβαίως και είμαστε φίλοι και σύμμαχοι λαοί Έλληνες και Ιταλοί. Αυτό το ξέρουμε από το 50 και μετά. Γιατί τόση εμμονή για ένα μνημείο το οποίο τελικά κανείς δεν ήθελε; Γιατί και σε αυτή την περίπτωση διγλωσσία;
Περίπτωση τέταρτη
Κάτοικοι της περιοχής Τεμπλονίου λένε ότι προεκλογικά μέλη της δημοτικής πλειοψηφίας που είχαν επισκεφθεί το χωριό τους είχαν πει ότι σε 6 μήνες ο ΧΥΤΑ Τεμπλονίου κλείνει. Τελικά ο ΧΥΤΑ Τεμπλονίου, δύο χρόνια μετά, όχι μόνο έχει κλείσει, αλλά επεκτείνεται σε δεύτερο και τρίτο κύτταρο. Γιατί και εδώ δύο διαφορετικά πράγματα για το ίδιο θέμα;
Η διγλωσσία, όταν χρησιμοποιείται από τις πολιτικές εξουσίες, συνήθως πετυχαίνει δύο πράγματα:
Πρώτον εκθέτει- κάποτε- όσους άλλα λένε στους μεν και άλλα στους δε, ικανοποιώντας κάθε φορά το ακροατήριο τους.
Δεύτερον, προϊόντος του χρόνου, τους καθιστά πλήρως αφερέγγυους και αναξιόπιστους, όχι μόνο σε επίπεδο εξαγγελίας της πολιτικής ή των απόψεων τους, αλλά στο σύνολο της πολιτικής τους παρουσίας.
