Επερώτηση κατέθεσε η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ με επικεφαλής την κ. Αλέκα Παπαρήγα προς τον Υπουργό Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης με θέμα την απαράδεκτη κατάσταση στο χώρο της Υγείας.
Στο κείμενο της ερώτησης αναφέρονται τα εξής:
«Η όξυνση των προβλημάτων στον χώρο της Υγείας δεν είναι ένα πρόσκαιρο ή τυχαίο φαινόμενο. Επί χρόνια τώρα βιώνουμε μια συνεχή επιδείνωση των προβλημάτων, με σοβαρές επιπτώσεις στην εργατική τάξη, στα λαϊκά στρώματα και τους εργαζόμενους στο χώρο.
Η κατάσταση αυτή είναι αποτέλεσμα των πολιτικών επιλογών που υιοθετήθηκαν και εφαρμόσθηκαν τόσο από την σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ όσο και από τις προηγούμενες κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ με αποτέλεσμα η Υγεία να έχει αναγορευτεί σε εμπόρευμα που προσφέρεται για επενδύσεις και κερδοφορία.
Προωθήθηκαν μια σειρά αρνητικές αλλαγές στην κατεύθυνση της ιδιωτικοποίησης-εμπορευματοποίησης της Υγείας, οι οποίες αποτελούν μέρος των γενικότερων αντιλαϊκών ανατροπών στην κοινωνική ασφάλιση, στις κοινωνικές υπηρεσίες. Στόχος αυτών των αλλαγών είναι η αύξηση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων και η διασφάλιση της κερδοφορίας των μονοπωλίων.
Στα πλαίσια αυτά αντιμετωπίζεται η Υγεία σαν κόστος για το κράτος και ατομική ευθύνη γι' αυτό περικόπτονται οι κρατικές δαπάνες στην κοινωνική ασφάλιση στην ιατροφαρμακευτική και νοσοκομειακή περίθαλψη, παίρνονται όλα τα μέτρα ώστε τα δημόσια νοσοκομεία να λειτουργούν και αυτά ως επιχειρήσεις.
Οι εξελίξεις αυτές διέψευσαν τις αυταπάτες που προβάλλονται τόσο από τα κόμματα που έχουν την ευθύνη της διακυβέρνησης, όλα αυτά τα χρόνια όσο και από τον ΣΥΡΙΖΑ που υποστηρίζει ότι δήθεν μπορεί να υπάρχει ελεγχόμενη επιχειρηματική δράση και ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών.
Τα αποτελέσματα αυτής πολιτικής ενδεικτικά είναι τα εξής:
1. Οι εργαζόμενοι πληρώνουν με άμεσο ή έμμεσο τρόπο τις υπηρεσίες υγείας προκειμένου το κράτος να μειώσει έως μηδενίσει τη χρηματοδότηση. Πληρώνουν άμεσους – έμμεσους φόρους, ασφαλιστικές εισφορές, εισιτήρια στα εξωτερικά ιατρεία των νοσοκομείων, στα ιδιωτικά απογευματινά ιατρεία.
Σαν αποτέλεσμα της συνεχούς μείωσης των κρατικών δαπανών φθάσαμε στην κατάσταση τα δημόσια νοσοκομεία να χρηματοδοτούνται από τον Κρατικό Προϋπολογισμό μόνον για το 3,5% των εσόδων τους.
2. Οι εργαζόμενοι πληρώνουν για οδοντιατρική φροντίδα και περίθαλψη, για εργαστηριακές εξετάσεις και θεραπείες που δεν καλύπτουν πλήρως ή καθόλου τα ταμεία. Πληρώνουν για φάρμακα, αποκλειστικές νοσοκόμες, «φακελάκια».
Οι τεράστιες ελλείψεις του δημόσιου τομέα, που αδυνατεί να καλύψει τις λαϊκές ανάγκες, εξωθούν μεγάλο αριθμό ασθενών να καταφεύγει στην ιδιωτική επιχειρηματική δράση, με βαρύτατες οικονομικές συνέπειες σε βάρος των εργατικών λααίκών οικογενειών.
Έτσι τα χρήματα που κατέβαλαν άμεσα οι εργαζόμενοι το διάστημα 1989 – 2006 έφτασαν από 42,6% στο 48,5% του συνόλου των δαπανών για την Υγεία και στο 57,2% με την αναθεώρηση του ΑΕΠ. Αυτό σημαίνει ότι το 2006 και στις συνθήκες ουσιαστικά παγώματος των μισθών και της ακρίβειας, υποχρεώθηκαν οι εργαζόμενοι ,τα λαϊκά στρώματα να καταβάλλουν 7,49 δισ. ευρώ.
3. Υπάρχει μια συνειδητή έλλειψη ή καθυστέρηση εισαγωγής ιατρικής τεχνολογίας στο δημόσιο τομέα. Σε κάθε περίπτωση δεν καλύπτονται οι ανάγκες και αποτελεί μηχανισμό προώθησης πελατών στην ιδιωτική επιχειρηματική δράση.
Ο τζίρος των ιδιωτικών επιχειρήσεων την περίοδο 1997-2004 αυξήθηκε κατά 134% και το 2005 κατά 12,2%. Υπάρχει δυνάμωμα των μονοπωλιακών μονάδων, υπάρχει συγκέντρωση και συγκεντροποίηση του κεφαλαίου στο χώρο.
Το 2004 οι 20 μεγαλύτερες επιχειρήσεις κατέχουν το 58% των κερδών του κλάδου, ενώ το 2005 έφτασε αντίστοιχα το 66%.
4. Η σχεδόν ανύπαρκτη δημόσια πρωτοβάθμια φροντίδα αξιοποιείται για να οργανωθεί πάνω σε επιχειρηματική βάση όπου – με βάση το προσχέδιο νόμου – τα ασφαλιστικά ταμεία είναι οι αγοραστές υπηρεσιών και οι διάφοροι φορείς του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, οι ΟΤΑ και διάφορες «φιλάνθρωπες» οργανώσεις θα είναι οι πωλητές των υπηρεσιών. Με την καθιέρωση της ηλεκτρονικής κάρτας, των πρωτοκόλλων ιατρικών πράξεων και φαρμάκων ουσιαστικά καθορίζεται ένα πλαφόν ελάχιστο, ανεπαρκές και αυθαίρετο, που το μόνο κριτήριο που υπηρετεί είναι να εξασφαλιστεί η χαμηλότερη δαπάνη των ασφαλιστικών ταμείων και του κράτους και η μεγαλύτερη συμμετοχή της δαπάνης στους ασθενείς και γενικότερα σε όσους έχουν ανάγκη των υπηρεσιών υγείας.
Η κατάσταση αυτή θα υποστεί δραστική επιδείνωση, με ακόμα πιο έντονη την ταξική διαφοροποίηση, με την πολιτική «αποκέντρωσης» (Καποδίστριας ΙΙ) των υπηρεσιών υγείας από την κρατική ευθύνη. Ο ρόλος της αυτοδιοίκησης ενισχύεται στα πλαίσια της εμπορευματοποίησης των κοινωνικών υπηρεσιών.
Την ίδια κατεύθυνση υπηρετούν και οι ΣΔΙΤ, οι οποίες εκτός της κατασκευής, της συντήρησης και των υποστηρικτών υπηρεσιών θα επεκταθούν και σε ιατρικές – θεραπευτικές υπηρεσίες.
5. Ο τομέας της ψυχικής υγείας έχει σχεδόν παραδοθεί στον ιδιωτικό τομέα και στις επιχειρήσεις τύπου Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων σημειώνοντας πορεία υποβάθμισης.
6. Παραμένουν οι τεράστιες ελλείψεις σε νοσηλευτικό προσωπικό (25.000), σε γιατρούς (3.000) με βάση τους παλιούς οργανισμούς. Ενώ διευρύνεται ο αριθμός των εργαζόμενων με ελαστικές σχέσεις εργασίας. Συμβασιούχοι γιατροί στο ΙΚΑ, επικουρικοί γιατροί και νοσηλευτές που πληρώνονται από τα έσοδα των νοσοκομείων, εργαζόμενοι με stage, σπουδαστές που κάνουν πρακτική και αξιοποιούνται για να καλύπτουν τα κενά.
Ενδεικτικά αυτή η κατάσταση οδηγεί να παραμένουν κλειστά 150 κρεβάτια ΜΕΘ στο δημόσιο και ταυτόχρονα να νοικιάζονται αντίστοιχα από τον ιδιωτικό τομέα. Να υπάρχουν τμήματα με ένα νοσηλευτή για 40 ασθενείς που πέραν των άλλων θέτει σε κίνδυνο τους ίδιους τους ασθενείς, δημιουργεί απαράδεκτες συνθήκες δουλειάς στους εργαζόμενους.
Στην ίδια πολιτική οφείλεται και η προωθούμενη κατάργηση του σταθερού ημερήσιου χρόνου εργασίας, με τις γνωστές οδηγίες για τη διευθέτηση. Ξεκινάει από τους γιατρούς, αλλά προβλέπεται επέκταση στο σύνολο των εργαζομένων.
7. Η κατάσταση που βιώνουν οι ασφαλισμένοι στον ΟΠΑΔ και σε άλλα ασφαλιστικά ταμεία είναι αποτέλεσμα της κρατικής υποχρηματοδότησης των ασφαλιστικών ταμείων και της συνεχώς αυξανόμενης επιχειρηματικής δραστηριότητας στην εξωνοσοκομειακή φροντίδα. Η κυβέρνηση έχει την ευθύνη να χρηματοδοτήσει επαρκώς το ταμείο και να εξοφληθούν άμεσα οι αυτοαπασχολούμενοι γιατροί και οι φαρμακοποιοί.
8. Και η σημερινή κυβέρνηση όπως και οι προηγούμενες επιμένουν στην άρνηση τους να μην χαρακτηρίζονται οι χώροι Υγείας σαν ανθυγιεινοί.
Το ΚΚΕ σταθερά όλα αυτά τα χρόνια υποστηρίζει την ανάγκη ανάπτυξης ενός Ενιαίου Συστήματος Υγείας με κεντρικό σχεδιασμό, αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν χωρίς την παρουσία επιχειρηματικής δραστηριότητας που θα καλύπτει όλη τη διαδρομή της ζωής, με υπηρεσίες Υγείας που σχετίζονται με την πρόληψη, υπηρεσίες σε πρωτοβάθμιο επίπεδο με Κέντρα Υγείας, υπηρεσίες σε δευτεροβάθμιο και τριτοβάθμιο επίπεδο (νοσοκομεία, εξειδικευμένα κέντρα καθώς και υπηρεσίες αντιμετώπισης έκτακτων-επειγόντων περιστατικών).
Κριτήριο της ανάπτυξης του Συστήματος Υγείας είναι η πλήρης κάλυψη όλων των αναγκών, η πλήρης αξιοποίηση όλων των δυνατοτήτων που επιτρέπει η πρόοδος της
επιστήμης και της τεχνολογίας. Αυτές οι σύγχρονες υπηρεσίες Υγείας να δίνονται στο σύνολο του πληθυσμού χωρίς όρους και προϋποθέσεις, χωρίς καμιά οικονομική επιβάρυνση είτε άμεσα, είτε έμμεσα. Η πραγματικότητα είναι ότι οι εργαζόμενοι παράγουν όλον τον πλούτο, ο οποίος πρέπει να επιστραφεί στους ίδιους και στις οικογένειές τους και σε υπηρεσίες Υγείας.
Σ' αυτή την κατεύθυνση το ΚΚΕ στηρίζει τους αγώνες του ταξικού κινήματος και διεκδικεί:
1. Να υπάρχει πλήρης και επαρκής χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό ώστε να αναπτυχθεί ένα δημόσιο σύστημα υγείας, κρατικό, που να καλύπτει δωρεάν όλες τις σύγχρονες ανάγκες, όλου του πληθυσμού χωρίς όρους και προϋποθέσεις, σε όλα τα επίπεδα (Κέντρα Υγείας, Νοσοκομεία, ΕΚΑΒ).
2. Να καλυφθούν οι μονάδες υγείας με επαρκές και σύγχρονο ιατρομηχανολογικό εξοπλισμό.
3. Να στελεχωθεί με το απαραίτητο επιστημονικό και άλλο προσωπικό με μόνιμη πλήρη και αποκλειστική απασχόληση. Να απορροφηθούν όλοι οι αυτοαπασχολούμενοι γιατροί στο δημόσιο σύστημα υγείας.
4. Να μονιμοποιηθούν όλοι οι εργαζόμενοι, άμεσα, που είναι με ελαστικές σχέσεις εργασίας.
5. Να χαρακτηριστούν οι χώροι των κλάδων υγείας σαν ανθυγιεινοί.
6. Να εφαρμοστεί σταθερός ημερήσιος χρόνος εργασίας (5ημερο – 6ωρο – 30ωρο) για όλους τους υγειονομικούς και μια (1) εφημερία τη βδομάδα στους γιατρούς.
7. Να καταργηθεί κάθε πληρωμή, άμεση ή έμμεση, για υπηρεσίες υγείας.
8. Να αυξηθούν οι θέσεις για όλες τις ειδικότητες με παράλληλη αναβάθμιση όλων των δημόσιων μονάδων υγείας και ιδιαίτερα στις ειδικότητες που υπάρχει έλλειψη (γενική ιατρική, ιατρική της εργασίας, κοινωνική ιατρική).
9. Να εξασφαλιστεί δωρεάν – δημόσια εκπαίδευση – μετεκπαίδευση και συνεχιζόμενη επιμόρφωση των υγειονομικών.
10. Δωρεάν διάθεση των φαρμάκων.
11. Εξασφάλιση μέτρων υγιεινής και ασφάλειας με συγκρότηση κρατικού σώματος γιατρών εργασίας και τεχνικών ασφαλείας.
Μετά τα παραπάνω ΕΠΕΡΩΤΑΤΑΙ η κυβέρνηση για την πολιτική που εφαρμόζει στο χώρο της υγείας.
