Η χώρα μπήκε σε μία ιδιότυπη αλλά παρατεταμένη προεκλογική περίοδο. Για την εξέλιξη αυτή, ένα χρόνο μετά, δεν είναι η αντιπολίτευση, αλλά η ίδια η κυβέρνηση και οι υπουργοί της.
Και φυσικά δεν φταίνε ούτε οι εταιρείες δημοσκοπήσεων, ούτε τα ΜΜΕ για τα σκάνδαλα που με ρυθμό ένα κάθε μήνα σχεδόν ξεφυτρώνουν.
Αν υπάρχει φταίχτης αυτός μπορεί να είναι οι υπογραφές που βάζουν οι υπουργοί της κυβέρνησης, μπορεί να είναι μέλη της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της ΝΔ. Ητοι, είναι όλοι αυτοί μαζί. Και γι' αυτό δεν μπορεί να ευθύνεται κανείς άλλος παρά μόνον οι ίδιοι. Οι ίδιοι κατάφεραν και έφεραν το κόμμα τους στις 152 έδρες, οι ίδιοι τις μείωσαν κατά 1 βουλευτή και έγιναν 151, οι ίδιοι είναι που δεν τολμούν να ρίξουν τον πρωθυπουργό (την κυβέρνηση) όταν προκλήθηκαν από τον ίδιο τον Πρωθυπουργό.
Ο ίδιος ο Πρόεδρος του Κόμματος αποκάλυψε στο λαό, την ποιότητα της Κοινοβουλευτικής του Ομάδας. Πάνω από την βουλευτική καρέκλα δεν μπόρεσε να αρθεί κανείς. Κανείς δεν μπόρεσε να ασκήσει κριτική και να τη φέρει σε πέρας με πράξεις. Λόγια, λόγια, λόγια, για να περνά η ώρα. Τόσα λόγια που έχουμε αρχίσει να πιστεύουμε ότι όλα ήταν καλά σκηνοθετημένα.
Αλλά ακόμα και αν δεν είναι έτσι τα πράγματα, μήπως αυτό που ζει η χώρα, 12 μήνες τώρα, δεν είναι θέατρο του παραλόγου; Δεν είναι να απορεί κανείς γιατί ένας πρωθυπουργός και πρόεδρος κόμματος, αισθάνεται την ανάγκη να μιλήσει παρουσία ΜΜΕ για να πει στη συνεδρίαση της ΚΟ κάτι που αφορά 152 ανθρώπους; Γιατί πρέπει να ακούσει η Ελλάδα τι έχει να τους πει;
Τι μας ενδιαφέρει εμάς αν κάποιος σκέφτεται να αποσύρει την εμπιστοσύνη του στην κυβέρνηση;
Ποιον πολίτη ενδιαφέρει η τραγωδία που ζει η ΝΔ, πότε με 151 και πότε με 152, σαν τους κατασκευαστές πληντυρίων και το γνωστό ερώτημα: άραγε θα γίνουν 150;
Η νέα Δημοκρατία ζει ένα δράμα. Αλλά αυτό δεν μας ενδιαφέρει. Τα οικογενειακά τους ας τα λύσουν στο εσωτερικό του κόμματός τους. Τι φταίμε εμείς να βλέπουμε δακρυσμένους βουλευτές στο γυαλί, τι φταίμε να ακούμε περί ερώτων δηλώσεις, τι φταίμε να μαθαίνουμε για τα δάνεια υπουργών, τι φταίμε να μαθαίνουμε για τα αυθαίρετα υπουργών, τι φταίμε να μαθαίνουμε για τους ανασφάλιστους Ινδούς, για τους απαχθέντες Πακιστανούς, για τους παράτολμους κουμπάρους, για ξέπλυμα χρημάτων και οικοπέδων, για σύνθετα ομόλογα και οφ σορ ετσαιρείες, για φοροαποφυγή υπουργών, για τόσα και τόσα....
΄Δε φτάνει που δεν δίνουν επίδομα θέρμανσης, δε φτάνει που δεν μπορούν να περιορίσουν την ακρίβεια, δε φτάνει που δεν μπορούν να τιθασσεύσουν την αισχροκέρδεια στα καύσιμα και στα είδη πρώτης ανάγκης, δεν φτάνει που πουλάνε ότι υπάρχει πάνω σε αυτή τη χώρα σε γη αέρα και θαλάσσα, μας φορτώνουν και όλα αυτά τα κατορθώματα που πια δεν αντέχει κανένας πολίτης άλλο.
Τι να αντέξει δηλαδή, όταν ξέρει για τον πολυτελή βίο που διάγουν, με όλες τις ανέσεις, με όλα τα αγαθά του θεού δικά τους, με όλα τα προβλήματά τους λυμένα έως τετάρτης γενεάς;
Ποιος αντέχει να μην έχει επίδομα θέρμανσης και να ξέρει ότι οι άλλοι σκάνε από τη ζέστη;
Ποιος αντέχει να παίρνει άυξηση 1 ευρώ τη μέρα, όταν την ίδια στιγμή αεριτζήδες και κερδοσκόποι κερδίζουν απίστευτα ποσά;
Ποιος αντέχει να του λένε ότι υπάρχει παγκόσμια κρίση στο χρηματοπιστωτικό σύστημα και ο ίδιος παλεύει με νύχια και με δόντια να ξεχρεώσει στεγαστικά, επαγγελματικά και καταναλωτικά δάνεια και κάρτες;
Ποιος αντέχει να ακούει για έκτακτες φορολογήσεις του λαού και πώληση περιουσιακών στοιχείων της Ελλάδας και του Ελληνικού Λαού;
Ποιος Κερκυραίος αντέχει να δει το Καζίνο σε χέρια ιδιώτη;
Ποιος Κεκρυραίος αντέχει να δει το νέο λιμάνι σε χέρια ιδιώτη;
Ποιος Κερκυραίος αντέχει να δει το αεροδρόμιο σε χέρια ιδιώτη;
Και ποιος αντέχει να του λένε για νέο αεροδρόμιο, για νέο νοσκομείο με το κλειδί στο χέρι, για νέο δικαστικό μέγαρο μισό (50%), για ΧΥΤΑ και ΧΥΤΥ και Ολοκληρωμένη Διαχείριση Απορριμμάτων;
Ποιος αντέχει να ακούει ότι ο Πρωθυπουργός θα επισκεφθεί τα υπουργεί και θα τεθούν στόχοι;
Ποιός αντέχει τόσο δούλεμα; Και ως πότε;
