Εχουν δικαίωμα στην άποψη όλοι οι δημοτικοί σύμβουλοι. Εχουν δικαίωμα στη συμφωνία ή τη διαφωνία. Αλλά δεν έχουν κανένα δικαίωμα να ευτελίζουν τους θεσμούς, να ευτελίζουν το βήμα δημοκρατίας στο οποίο ο λαός τους έστειλε.
Δεν έχουν το δικαίωμα να χρησιμοποιούν το χώρο για ανταλλαγή εκφράσεων βαρύτατων που προσβάλλουν τη δημοκρατία, την ιστορία του Δήμου Κερκυραίων, το λαό που τους ψήφισε.
Η ιστορία του Δήμου Κερκυραίων δεν μπορεί να αλλοιωθεί και δεν μπορούν να σβηστούν οι πολιτικές εμπειρίες του ΠΑΣΟΚ και του δημοκρατικού λαού της Κέρκυρας μέσα σε δύο ή τέσσερα χρόνια. Ο λαός, οι πολίτες έχουν μνήμη και κρίση. Ξέρουν ποιον υποψήφιο Δήμαρχο στήριξε το ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του 2006. Και αυτός ήταν ο Χρύσανθος Σαρλής. Δεν μπορεί σήμερα όποιος δεν συμπορεύτηκε, αλλά διέσπασε τη μεγάλη δημοκρατική παράταξη, την πιο δύσκολη ώρα, όταν δηλ. η Νέα Δημοκρατία, είχε κερδίσει την εξουσία, να επιζητεί την ενότητα. Πότε έλεγε την αλήθεια, όταν διασπούσε το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα και αδυνατίζε το πολιτικό εγχείρημα ή τώρα που διαπιστώνει το πολιτικό αδιέξοδο του εγχειρήματος της διάσπασης;
Δεν είναι λοιπόν διόλου τυχαίο, αυτό που συνέβη χθες το βράδυ-11/9/2008- στη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου. Δεν είναι τυχαίο γεγονός τα όσα ακούστηκαν κατά τη διακοπή της συνεδρίασης του Δημοτικού Συμβουλίου.
Οφειλαν όμως να γνωρίζουν και οι δύο- και ο δήμαρχος Κερκυραίων και ο πρώην Αντιδήμαρχος- ότι η πολιτική λειτουργία έχει κανόνες και όρια. Και υπερέβησαν δημοσίως τα όρια αυτά. Και οι δύο.
Η συνεδρίαση που αφορούσε το Γενικό Πολεδομικό Σχέδιο και την πρόσφατη τροποποίησή του, μόνο τέτοια εξέλιξη δεν προμήνυε. Κι όμως υπήρξαν εκφράσεις οι οποίες δεν ταιριάζουν ούτε με την εποχή, ούτε σε νέους ανθρώπους, ούτε με το γενικότερο πολιτικό κλίμα της Κέρκυρας του 2008, της Κέρκυρας της Ουνέσκο, της Κέρκυρας του πολιτισμού και των τεχνών. Ηταν απλή ανταλλαγή πολιτικών ύβρεων για τους οποίους δεν χρωστά τίποτα το ΠΑΣΟΚ, ο Δήμος Κερκυραίων, οι άλλες δημοτικές παρατάξεις, αλλά και ο λαός του Δήμου ΚΕρκυραίων.
Μπορούσαν να πούν όσα ήθελαν και ό,τι ήθελαν αλλού. Οχι όμως στην ιστορική αίθουσα του Μον Ρεπώ, ένα χώρο που "έφερε" ο Χρύσανθος Σαρλής και ο Ανδρέας Παπανδρέου στο Δήμο ΚΕρκυραίων, ένα χώρο στον οποίο τιμήθηκε ο Ευαγόρας Παλικαρίδης- κύπριος αγωνιστής, αλλά και ένας χώρος άρηκτα δεμένος με την Σύνοδο Κορυφής που οργάνωσε η Κέρκυρα και ο Δήμαρχος της πόλης Χρύσανθος Σαρλής με την τότε κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου.
Αυτά δεν ξεχνιούνται.
Και κάποιοι θέλουν ο λαός να ξεχάσει.
Δεν ξεχνάει κανείς τίποτα. Απλώς τουλάχιστον ζητείται περισσότερος σεβασμός προς την σύγχρονη πολιτική ιστορία του Δήμου Κερκυραίων. Προσωπικά δεν θυμάμαι και πολλούς από τη σημερινή δημοτική πλειοψηφία να έχουν πάρει μέρος σε αυτούς τους μεγάλους δημοκρατικούς αγώνες. Κι όμως δρέπουν σήμερα τους καρπούς των επιτυχιών του Χρύσανθου Σαρλή. Ας πετύχουν πρώτα όσα πέτυχε και εκείνος και μετά τα λέμε. Προς το παρόν ας αρκεστούν στους καθαρισμούς στο Βίδο και στο άλσος των φυλακών. Και φυσικά έχουν κάθε λόγο να προβάλλουν και να αυτοθαυμάζονται για το τιτάνιο έργο της κοπής των ξερών χόρτων. Ετσι κι αλλιώς, ο λαός έχει καταλάβει και όπως έχω ξαναπεί, υπομονή ως τον Οκτώβρη του 2010.
