Στο τέλος του 6ου Ιερατικού Συνεδρίου, με θέμα του «Το Μυστήριο της Ιερωσύνης» διοργάνωσε στο αμφιθέατρο του Ιδρύματος Χρονίως Πασχόντων «Η Πλατυτέρα» η Ιερά Μητρόπολη Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων εν όψει της νέας ιεραποστολικής χρονιάς 2008-2009, οι Ιερείς της Μητροπόλεώς μας εξέδωσαν το εξής ψήφισμα:ΨΗΦΙΣΜΑ«Εμείς οι Ιερείς της Ι. Μητροπόλεως Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων, οι οποίοι συμμετείχαμε στο ΣΤ' Ιερατικό Συνέδριο που διεξήχθη στην Κέρκυρα, την Τρίτη 9η Σεπτεμβρίου 2008, στο αμφιθέατρο του Ιδρύματος Χρονίως Πασχόντων «Η ΠΛΑΤΥΤΕΡΑ», υπό την Προεδρία του Σεβ. Μητροπολίτου μας κ. Νεκταρίου, με θέμα: «ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΙΕΡΩΣΥΝΗΣ», ομοφώνως αποφασίζουμε τα εξής:
Θεωρούμε πως οι καιροί απαιτούν περισσότερη δραστηριοποίηση.
Εμείς ως ιερείς καλούμαστε να ζήσουμε πιο γνήσια, να εφαρμόζουμε το Λόγο του Θεού, να είμαστε πιο ενήμεροι για τα σύγχρονα προβλήματα, να πορευόμαστε με μεγαλύτερη ευθύνη στη ζωή μας.
Καλούμαστε ακόμη να γίνουμε άλας της γης κι αυτό δεν μπορεί να γίνει χωρίς εκκλησιοκεντρικό φρόνημα, αν δεν πορευόμαστε εν ενότητι πίστεως και καρδιών, με επικεφαλής τον Επίσκοπο, ο οποίος χαράζει τις γραμμές Ποιμαντικής, αλλά και είναι αυτός που υπάρχει ως τύπος και τόπος Χριστού, ως πατέρας και ποιμένας στον οποίο οφείλουμε υπακοή.
Ανησυχούμε για την προϊούσα αποθρησκευτικοποίηση της κοινωνίας μας, η οποία φάνηκε και με την πρόσφατη απόφαση για το μάθημα των Θρησκευτικών.
Διαμαρτυρόμαστε έντονα για την άκριτη υιοθέτηση θέσεων και απόψεων που δεν συνάδουν με την παράδοση του λαού μας. Ζητούμε από την Πολιτεία να μην διασαλεύει τη σχέση των παιδιών μας με την πίστη και την Ιστορία μας.
Το κλίμα της κοινωνίας μπορεί να φαίνεται περιφρονητικό προς την αποστολή μας. Εμείς όμως χαιρόμαστε γι’ αυτήν που δεν είναι μόνο η κοινωνική εργασία αλλά κυρίως η πνευματική. Η κατήχηση των παιδιών μας και του λαού μας είναι δική μας υπόθεση και δικό μας έργο.
Γι’ αυτό ζητούμε από την ποιμαίνουσα Εκκλησία να στηρίξει το κατηχητικό και ιεραποστολικό μας έργο, να αναλάβει περισσότερες πρωτοβουλίες ώστε να φανεί στον κόσμο η ουσία της αποστολής μας και νιώθουμε την ανάγκη να γίνουμε ποιμένες που αγωνίζονται για τον επανευαγγελισμό του λαού μας.
Η εποχή μας είναι εποχή που απαιτεί και ταπεινή σιωπή και δυναμικό λόγο ταυτόχρονα με την διάκριση να είναι η αρετή που απαιτείται περισσότερο παρά ποτέ. Οφείλουμε να μιλούμε και με το λόγο και με την προσευχή. Αυτός ας είναι ο αγώνας μας».
