Ακόμα μία ιστορική μαρτυρία, αυτή τη φορά του Στέφανου Ριζικάρη, αντιπαρατίθεται στην προσπάθεια του Δήμου Κερκυραίων να κατασκευάσει μνημείο υπέρ της μεραρχίας Aqui. Ο Στέφανος Ριζικάρης παραθέτει προσωπικές μνήμες αλλά και ιστορικά στοιχεία, για εκείνη την περίοδο, καλώντας παράλληλα το Δήμο να κάνει δημοψήφισμα για να δει τι γνώμη έχει ο λαός για την πολιτική του στο συγκεκριμένο θέμα.
Η επιστολή του κ. Ριζικάρη έχει ως εξής:
«Κύριε Διευθυντή,
Με μεγάλη έκπληξη διάβασα σε τοπική καθημερινή εφημερίδα ότι θα τοποθετηθεί μνημείο …..Ελληνοϊταλικής φιλίας και ότι η Ιταλική μεραρχία ΑΚΟΥΙ είχε συμμαχήσει με του Έλληνες ενάντια στους Γερμανούς αποσπώμενη από τον Ιταλικό στρατό. Πρόσθεσε μάλιστα ο εισηγητής της πλειοψηφίας του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Κερκυραίων κ.Λ.Κουλούρης ότι το συγκεκριμένο ιστορικό γεγονός δεν έχει καταγραφεί!!!!
Η παραποίηση της ιστορίας σε ολόκληρο το μεγαλείο της.
Επειδή γνώρισα έστω και σε μικρή ηλικία την φρίκη του πολέμου, οι Ιταλοί δολοφόνησαν τον θείο μου Βασίλη Αυδή, υποδιευθυντή της Αστυνομίας Πόλεων έξω από το καταφύγιο της Ρολίνας, θα ήθελα να πω ορισμένα πράγματα σχετικά με την τραγωδία της Κέρκυρας από τον Ιταλικό φασισμό.Την 31 Αυγούστου 1923 με αφορμή την δολοφονία του μέλους της επιτροπής για την χάραξη των Ελληνοαλβανικών συνόρων στρατηγού Τελίνι, ισχυρή μοίρα του Ιταλικού στόλου με επικεφαλής τα θωρηκτά Καβούρ και Ιούλιος Καίσαρ βομβάρδισαν την ανοχύρωτη πόλη της Κέρκυρας αφήνοντας 14 νεκρούς πρόσφυγες της Μ. Ασίας και την μικρή Μαρία Βρυώνη και κυρίευσαν το νησί για περίπου ένα μήνα. Η κηδεία της μικρής Βρυώνη έγινε την επομένη και την παρακολούθησαν περισσότεροι από τους μισούς κατοίκους της πόλεως, ενώ ένας Ιταλικός θίασος που έδινε παραστάσεις στον θερινό Φοίνικα τις σταμάτησε ελλείψει θεατών.Μετά 2-3 μέρες από την κήρυξη του πολέμου του 1940 άρχισαν οι βομβαρδισμοί.
Στις 2 και 3 Νοεμβρίου 1940 από τους Ιταλικούς βομβαρδισμούς σκοτώθηκαν περίπου διακόσιοι κάτοικοι και κατεστράφησαν η Εβραϊκή και η συνοικία των Αγίων Πατέρων.Καθ΄ όλη δε την διάρκεια του πολέμου οι απώλειες της Κέρκυρας ανήλθαν : Νεκροί 2200 [ συμπεριλαμβάνονται και οι 1600 συμπατριώτες μας Εβραίοι], τραυματίες 3800, φυλακισθέντες, εξορισθέντες, εκτοπισθέντες 4700, κατεστράφησαν το 15% των σπιτιών και έμειναν άστεγοι το 19% των κατοίκων. [ Βλέπε Κων/νου Δαφνή Κερκυραϊκά χρονικά, τόμος ΙΙΙ χρόνια πολέμου και κατοχής, σελίδα 333].Την ημέρα των Χριστουγέννων του 1940 βόμβες έπληξαν την πόλη. Σκοτώθηκαν 21 νέοι και νέες που διασκέδαζαν στο ισόγειο της Εθνικής Τράπεζας (σημερινά δικαστήρια.}. Αλήθεια μήπως θα έπρεπε Κύριε Κουλούρη να τοποθετηθεί μία πλάκα που να θυμίζει το έγκλημα αυτό;Η μεραρχία ΑΚΟΥΙ κατέλαβε την Κέρκυρα στις 28-4-1941 και είχε την διοίκηση μέχρι τις 30-5-1941 με διοικητή τον Μαντσίνι. Όμως οι Γερμανοί παρέδωσαν τα νησιά του Ιονίου στους Ιταλούς και η διοίκηση μεταβιβάζετο σε ειδικό γραφείο {πολιτικών υποθέσεων δια τάς Ιονίους Νήσους}. Επικεφαλής του γραφείου τοποθετήθηκε ο Πιέρο Παρίνι γενικός επιθεωρητής των φάσιο του εξωτερικού. Καταργήθηκε η Ελληνική νομοθεσία, διώχθηκαν οι μη Κερκυραίοι υπάλληλοι της Δημόσιας Διοίκησης, απαγορεύτηκε η μετάβαση στην υπόλοιπη Ελλάδα, τυπώθηκε χαρτονόμισμα η μεσογειακή δραχμή, κυκλοφόρησε η δίγλωσση καθημερινή εφημερίδα Γκαζέτα Ιόνικα επεβλήθηκε τέλος στα σχολεία ο φασιστικός χαιρετισμός.
Όμως οι καθηγητές δεν πειθάρχησαν με αποτέλεσμα από τους 52 εκπαιδευτικούς μέσης εκπαίδευσης να διωχθούν οι 50 {Σεπτέμβριος 1942}.Οι κερκυραίοι δεν δέχτηκαν αδιαμαρτύρητοι την Ιταλική κατοχή και άρχισε η αντίσταση ενάντια στους φασίστες κατακτητές.Οι Ιταλοί απάντησαν με τρομοκρατία και ξυλοδαρμό, καθώς και με εκτοπίσεις στους Παξούς, Διαπόντια νησιά και στην Νότια Ιταλία.Ο διαβόητος Βιντσεντίνι {ο επιλεγόμενος χριστός} έγινε ο φόβος και ο τρόμος των Κερκυραίων. Εκατοντάδες ξυλοκοπήθηκαν και εστάλησαν εξορία και από τον εγκληματία ενωμοτάρχη. Το πρωτοκύριακο του Νοέμβρη του 1941 μετά την λιτανεία κατέβηκαν από τα σχολεία προς την πλατεία οι μαθητές τραγουδώντας το κοροΐδο Μουσολίνι.
Κάποιες Ιταλοκερκυραίες ειδοποίησαν τους καραμπινιέρους που έπεσαν επάνω στους συγκεντρωμένους και άρχισαν να τους κτυπούν αλύπητα, την δε επομένη συνέλαβαν 26 μαθητές.Ο καιρός περνούσε και οι νίκες των συμμάχων άρχισαν να φοβίζουν τον κατακτητή. Μετά την απόβαση των συμμάχων στην Σικελία και Νότια Ιταλία, ο βασιλιάς και το Ιταλικό κεφάλαιο κατάργησαν τον φασισμό, συνέλαβαν τον Μουσολίνι και πέρασαν με το μέρος των συμμάχων. Στις 10 Σεπτεμβρίου 1943 ο Παρίνι αφού παρέδωσε την εξουσία στον βασιλικό επίτροπο Μπαρατιέρι, έφυγε από την Κέρκυρα με κότερο που αγόρασε από τον Κ. Ασπιώτη. Τον ακολούθησε και άλλο ένα βενζινόπλοιο με 40 κιβώτια λεία από την αρπαγή των θησαυρών της Κέρκυρας. Ο αντικαταστάτης Μπαρατιέρι συνέχισε την ίδια τακτική. Νομίζοντας πως η Κέρκυρα είναι…..ιταλική επαρχία δεν την παρέδωσε στους Γερμανούς, αλλά αντέταξε άμυνα.
Η αντιστασιακή οργάνωση του ΕΑΜ που στις τάξεις της υπήρχαν χιλιάδες λαού δεν είχε τον κατάλληλο οπλισμό για να αντισταθεί στους Γερμανούς, ενώ ο ΕΔΕΣ ήταν ολιγάριθμος.Η συνέχεια γνωστή. Το βράδυ στις 13 Σεπτέμβρη 1943 άρχισε ο βομβαρδισμός και τα ξημερώματα άρχισαν να ρίχνουν εμπρηστικές βόμβες με αποτέλεσμα να καεί ένα μεγάλο μέρος της πόλης. Οι βομβαρδισμοί συνεχίστηκαν μέχρι τις 25 Σεπτέμβρη όπου έκαναν απόβαση στην περιοχή των Κορισίων, επιτυχή αυτή την φορά και κατέλαβαν το νησί οι Γερμανοί, αιχμαλωτίζοντας 10000 Ιταλούς και το τέλος των περισσοτέρων ήταν οικτρό. Άξιο απορίας είναι ότι καθ΄ όλη τη διάρκεια των βομβαρδισμών δεν ενεφανίστηκε ούτε ένα αεροπλάνο από τα αεροδρόμια της Νότιας Ιταλίας.
Ενεφανίστηκαν στις 11 Οκτώβρη 1943, 52 αμερικάνικα αεροπλάνα, βομβαρδίζοντας με βόμβες στρατοπέδου την περιοχή από τον Ανεμόμυλο μέχρι το χωριό Άφρα, σκοτώνοντας και τραυματίζοντας 500 περίπου Κερκυραίους και πάνω από 1500 Ιταλούς στρατιώτες.Αν με όλα τα παραπάνω πρέπει να τιμήσουμε τους θύτες, πραγματοποιήστε ένα δημοψήφισμα να δούμε πόσοι θα εγκρίνουν την πολιτική σας».-
Με τιμή
Στέφανος Ριζικάρης
