ΚΕΡΚΥΡΑ- ΩΡΑ ΜΗΔΕΝ

Τα «μεγάλα» δημόσια έργα παραμένουν στον κατάλογο με τίτλο «εκτελούμενα» αν και έχουν περάσει δέκα και πλέον χρόνια, από την έναρξη εκτέλεσής τους. Το μέγεθος της αγροτικής οικονομίας συνεχώς συρρικνώνεται, ο πληθυσμός στρέφεται είτε στο δημόσιο, είτε στο χώρο της παροχής υπηρεσιών (τουριστικές), είτε μεταναστεύει σε άλλες ελληνικές πόλεις ή το εξωτερικό. Το εμπόριο δοκιμάζεται σκληρά αφού η αγορά έχει «στεγνώσει» από ρευστό, οι μεταχρονολογημένες επιταγές είναι πάγιο πλέον μέσον συναλλαγών, ενώ τα «κανόνια» διαδέχονται το ένα το άλλο. Την ίδια ώρα ανοιχτά και τα θέματα των ιδιωτικοποιήσεων. Η Κέρκυρα παρουσιάζει τριπλό ενδιαφέρον για την κυβέρνηση καθώς: έχει καζίνο, λιμάνι και αεροδρόμιο. Ετσι, ο τύπος της Κυριακής, αφού διεκτραγωδούσε την κατάσταση της οικονομίας της χώρας, ήτοι την αύξηση του δημόσιου χρέους, την αύξηση της δαπάνης για την αποπληρωμή τόκων δανείων λόγω αύξησης των επιτοκίων, αλλά και τον ιδιαίτερα υψηλό ετήσιο δανεισμό της χώρας ο οποίος για το 2008 θα φτάσει μέχρι και τα 40 δις ευρώ, έκανε λόγο για αποκρατικοποιήσεις ή ιδιωτικοποιήσεις λιμανιών και αεροδρομίων της χώρας μεταξύ των οποίων και της Κέρκυρας. Παράλληλα οι διαδικασίες για την ιδιωτικοποίηση του καζίνο της Κέρκυρας έχουν τεθεί σε κίνηση. Ανοιχτά παραμένουν επίσης ζητήματα προστασίας του περιβάλλοντος, βελτίωσης ποιότητας ζωής των κατοίκων, διαχείριση απορριμμάτων, υδάτινων πόρων, αποβλήτων ελαιοτριβείων, αλλά και γενικότερα αναβάθμισης του τουριστικού προϊόντος. Αυτά σε πολύ- πολύ γενικές γραμμές είναι τα ανοιχτά μέτωπα του νομού για τα οποία δεν φαίνεται να υπάρχει φως στον ορίζοντα. Σε πολιτικό επίπεδο, η κυβέρνηση προωθεί τον Καποδίστρια 2. Η διαδικασία αυτή στην Κέρκυρα έχει περιοριστεί σε ανταλλαγές απόψεων μεταξύ των δημάρχων ή των ενδιαφερόμενων δημάρχων, στο διάλογο που αναπτύσσεται στα πλαίσια της ΚΕΔΚΕ με το λαό απόντα. Το κλειδί για την αντιμετώπιση των προβλημάτων του Νομού είναι ακριβώς σε αυτό το σημείο. Όπως εκτιμάται, αν η κυβέρνηση προωθήσει το σχετικό νομοσχέδιο για τη διοικητική αναδιάρθρωση της χώρας και ειδικότερα στη μείωση του αριθμού των δήμων από 1.000 σε 400, τότε η Κέρκυρα θα πρέπει λογικά να έχει 4 περίπου Δήμους. Όμως οι συζητήσεις που διεξάγονται στο παρασκήνιο, θέλουν την Κέρκυρα να έχει 5-6 Δήμους και σε κάποιες περιπτώσεις 7 δήμους. Ανεξάρτητα από την πορεία αυτών των συζητήσεων, η ουσία είναι ότι η κυβέρνηση θα προχωρήσει στην υλοποίηση των σχεδίων της, οι αυτοδιοικητικοί το ίδιο, ενώ ο λαός απλώς θα κληθεί να ψηφίσει για νέους (υπερ-) δημάρχους. Μία τέτοια εξέλιξη δεν μπορεί να επηρεάσει ευεργετικά την πολιτική εικόνα του Νομού ο οποίος είναι χωρίς ηγεσία αυτή την ώρα, δεν παράγεται πολιτική για το σήμερα και το αύριο, αποσπασματικά έργα μπορεί να γίνονται ή να προκηρύσσονται, αλλά συνολικός στρατηγικός σχεδιασμός δεν υπάρχει. Πλήθος λοιπόν τα προβλήματα, οικονομική δυσπραγία και ο λαός στο περιθώριο απλός ψηφοφόρος. Πέραν όμως αυτών των πολιτικών διαπιστώσεων που όλοι οι πολίτες κάνουν, υπάρχει σε δημοσιογραφικό επίπεδο και ένα άλλο ενδιαφέρον. Πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα;Κλειδί στις εξελίξεις είναι ως φαίνεται- για άλλη μία φορά- ο Δήμος Αχιλλείων. Δημοσιογραφικές πληροφορίες αναφέρουν ότι σχεδιάζεται η δημιουργία ενός δήμου ο οποίος θα περιλαμβάνει τον σημερινό δήμο Αχιλλείων, το μεγαλύτερο του Δήμου ΜΕλιτειέων (αν όχι ολόκληρο) και μέρος του Δήμου ΠΑρελίων. Όμως στο εσωτερικό της σημερινής δημοτικής πλειοψηφίας φαίνεται ότι υπάρχει ένα ανοιχτό μέτωπο. Ειδικότερα, από την 1-1-2009, ο νυν Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Αχιλλείων μάλλον δε θα βρίσκεται στη θέση του. Ο Δήμαρχος κ. Ε. Καρύδης σκέπτεται (αν δεν το έχει αποφασίσει ήδη) να τον αντικαταστήσει. Από την πλευρά του ο Πρόεδρος του ΔΣ Αχιλλείων κ. Κεφαλλωνίτης δηλώνει ότι στα πλαίσια της αναδιάρθρωσης των δήμων και εφόσον προχωρήσει ο Καποδίστριας 2 ο ίδιος θα είναι παρών. Ο Δήμος Παρελίων φαίνεται ότι θα κοπεί στα τρία, αν ισχύσουν αυτά τα σενάρια. Πλην του Δήμου Αχιλλείων, μερίδιο διεκδικούν και ο Δήμος Εσπερίων και ο Δήμος Παλαιοκαστριτών, ενώ δε λείπουν απόψεις που κάνουν λόγο για ένωση τμημάτων του με το Δήμο Κερκυραίων. Ευκολότερα είναι τα πράγματα για το Δήμο Εσπερίων ο οποίος λογικά θα ενωθεί με το Δήμο Αγ. Γεωργίου και τον Δ. Θιναλίων. Στο «σχεδιασμό» αυτό, Δήμος Κασσωπαίων, Δήμος Φαιάκων και Δ. Παλαιοκαστριτών φαίνεται ότι συγκροτούν ένα Δήμο, αλλά ο νυν Δήμαρχος Παλαιοκαστριτών φαίνεται ότι έχει τις δικές του απόψεις τις οποίες δεν δημοσιοποιεί. Ο Δήμος Παξών παραμένει αυτοτελής Δήμος, ενώ ο Δήμος Κορισσίων και ο Δήμος Λευκιμμαίων συγκροτούν ενιαίο Δήμο. Αυτοί είναι οι 6 Δήμοι (μαζί με το Δ. Κερκυραίων). Όμως είναι πολλοί. Λογικά θα πρέπει να είναι λιγότεροι. Αλλοι πάλι επιμένουν ότι οι δήμοι θα είναι 6. Όμως το πρόβλημα του λαού είναι διαφορετικό. Ηρθε φαίνεται η ώρα, να γίνουν ριζικές τομές παντού. Και πρώτη ριζική τομή είναι η αλλαγή όλων. Αν αυτό προωθηθεί από τα δύο μεγάλα κόμματα, τότε είναι βέβαιο ότι οι εκλογές της αυτοδιοίκησης (και όχι μόνο) θα διεξαχθούν σε ένα εντελώς διαφορετικό κλίμα και περιβάλλον. Είναι εφικτό κάτι τέτοιο; Ναι απαντούν πολλοί, οι οποίοι θεωρούν ότι η Κέρκυρα υπό τις παρούσες συνθήκες δεν έχει καμία τύχη. Αν όλα αυτά αλλάξουν, τότε υπάρχει ελπίδα και για το σήμερα και για το αύριο. Σε επίπεδο Νομαρχίας ο κ. Στέφανος Πουλημένος, φαίνεται ότι θα είναι ξανά υποψήφιος Νομάρχης. Η θητεία του κρίνεται επιτυχημένη αλλά η υποψηφιότητά του περνά από τις συμπληγάδες της κομματικής μηχανής. Αυτό το ξέρει καλά ο ίδιος και γι’ αυτό δεν αποκλείει και το ενδεχόμενο να μην ασχοληθεί. Όμως αν αυτή είναι μία προσφιλής τακτική κίνηση των «παικτών» του πολιτικού παιγνίου, εντούτοις υπάρχουν τόσες πολλές πληγές και τόσα ανοιχτά θέματα, που μάλλον δεν επιτρέπουν σε κανέναν μέσα στη ΝΔ να κινηθεί «εχθρικά» προς την υποψηφιότητά του. Και αυτό την ώρα που η σημερινή δημοτική αρχή οδηγήθηκε σε πλήρες αδιέξοδο και αποτυχία πριν καν κλείσει 24 μήνες. Ηδη ο κόσμος δηλώνει ανοιχτά την απογοήτευσή του από τη σημερινή δημοτική πλειοψηφία του Δήμου Κερκυραίων. Στον ορίζοντα δε φαίνεται καμία εναλλακτική λύση. Το οικονομικό πρόβλημα του Δήμου είναι τέτοιας έκτασης που κανείς εχέφρων δεν σκέπτεται σοβαρά να θέσει υποψηφιότητα. Να κάνει τι άλλωστε σε ένα Δήμο καταχρεωμένο με το 50% και πλέον των ΚΑΠ να πηγαίνει στην εξόφληση δανείων; Συμπέρασμα; Το αδιέξοδο στο οποίο έχει οδηγηθεί ο τόπος είναι διπλό: Πολιτικό και Οικονομικό. Τώρα βρισκόμαστε στο σημείο μηδέν, στο καλύτερο σημείο δηλαδή για να αρχίσει μία νέα συζήτηση και να εκδηλωθούν πρωτοβουλίες για σύμπραξη πολιτικών δυνάμεων και προσωπικοτήτων που θα αναλάβουν σοβαρά και υπεύθυνα να αντιμετωπίσουν τη δεινή θέση στην οποία βρίσκεται η Κέρκυρα. Αν αυτό δεν γίνει, αν δεν προχωρήσουν έτσι τα πράγματα, τότε τα επόμενα 20-30 χρόνια δε θα διαφέρουν από τα προηγούμενα 10.