Η Α.ΓΚΕΡΕΚΟΥ ΚΑΙ 36 ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ ΡΩΤΑΝΕ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Επίκαιρη Ερώτηση κατέθεσαν στις 25.7.2008, 37 βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, μεταξύ των οποίων και η βουλευτής Κέρκυρας του ΠΑΣΟΚ Άντζελα Γκερέκου, προς τους Υπουργούς Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας και Εσωτερικών, με θέμα: «Οι υπηρεσίες κοινωνικής φροντίδας των δήμων για παιδιά και ηλικιωμένους απειλούνται άμεσα με λουκέτο!».

Το πλήρες κείμενο της ερώτησης, έχει ως εξής:

«Οι τελευταίες κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ δημιούργησαν έως το 2004 ένα μεγάλο δίκτυο δομών κοινωνικής μέριμνας για τη φροντίδα παιδιών, ηλικιωμένων και αναπήρων που σηματοδότησε την αλλαγή εποχής για το κοινωνικό κράτος στην Ελλάδα. Το δίκτυο αυτό συνιστούσαν πολλές διαφορετικές δημόσιες υπηρεσίες κοινωνικού χαρακτήρα που στάθηκαν με μεγάλη επιτυχία δίπλα σε εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες παρέχοντας υποστήριξη στους ηλικιωμένους και ανήμπορους, ευκαιρίες για ανάπτυξη της προσωπικότητας και κοινωνικοποίηση στα παιδιά από 0-12 ετών, προστατευμένο και δημιουργικό περιβάλλον στα Άτομα με Αναπηρία, ενδυνάμωση στις άνεργες γυναίκες για να αντιμετωπίσουν τη σκληρή αγορά εργασίες και εξισορρόπηση της οικογενειακής ζωής με την επαγγελματική για τους εργαζόμενους γονείς. Επιπλέον, έδωσαν δουλειά σε χιλιάδες άτομα που ανέλαβαν το σημαντικό κοινωνικό τους ρόλο με ευθύνη και αγάπη. Από τα πρώτα έτη λειτουργίας των Βρεφονηπιακών Σταθμών, των Σταθμών ολοήμερης φροντίδας για παιδιά με αναπηρία, των Κέντρων Δημιουργικής Απασχόλησης Παιδιών και Παιδιών με Αναπηρία, των προγραμμάτων Βοήθεια στο Σπίτι και των Κέντρων Ημερήσιας Φροντίδας Ηλικιωμένων οι πολίτες αγκάλιασαν σαν αυτονόητο τμήμα της καθημερινότητάς τους τη νέα αποκεντρωμένη, εξατομικευμένη και αποτελεσματική κοινωνική πολιτική και εναπόθεσαν σε αυτήν τις προσδοκίες τους για καλύτερη ποιότητα ζωής.
Όλο αυτό το πλέγμα υποστήριξης της κοινωνικής συνοχής, αντί να επεκτείνει ώστε να απευθυνθεί σταδιακά σε κάθε κάτοικο της χώρας, η Κυβέρνηση της ΝΔ διαλύει συστηματικά. Η κυβέρνηση αποδεικνύει πόσο λίγο την ενδιαφέρει η οποιαδήποτε κοινωνική πολιτική αθετώντας τις δεσμεύσεις της χώρας απέναντι στην Ε.Ε. για συνέχιση των υπηρεσιών με έξοδα του κρατικού προϋπολογισμού, υποχρηματοδοτώντας τις υπηρεσίες και αφήνοντας επί μήνες απλήρωτους τους εργαζόμενους και, πρόσφατα, ως χαριστική βολή, αποκλείοντας τους ίδιους τους πολίτες από την πρόσβαση στις δημόσιες υπηρεσίες κοινωνικής μέριμνας. Στο όνομα της μη καταβολής χρημάτων από τους ούτως ή άλλως ανεφάρμοστους Κρατικούς Προϋπολογισμούς, από το 2004 έως σήμερα παρακολουθούμε με αγωνία τον εμπαιγμό εργαζομένων, πολιτών και ΟΤΑ και τη σταδιακή αποδόμηση αυτών των σημαντικών πολιτικών, και δεν έχουμε διαπιστώσει την παραμικρή επιθυμία για εδραίωση και επέκτασή τους ως ελάχιστο δείγμα κοινωνικής προόδου και σεβασμού σε συνταγματικά κατοχυρωμένα κοινωνικά δικαιώματα.
Η πρόσφατη Κ.Υ.Α. 46855/1622 για το νέο τρόπο λειτουργίας των Βρεφονηπιακών Σταθμών, των Κέντρων Δημιουργικής Απασχόλησης Παιδιών και των αντίστοιχων δομών για παιδιά με Αναπηρία είναι η πρώτη απτή απόδειξη των ανωτέρω καθώς:
Περιορίζει τον αριθμό των θέσεων παιδιών σε 16.000 από 25.000!
Διακόπτει τη χρηματοδότηση των δημόσιων Σταθμών δίνοντας έμμεσα και στην καλύτερη των περιπτώσεων το 50% του πραγματικού κόστους λειτουργίας μιας δομής και απαγορεύοντας την είσπραξη άλλων τροφείων ή διδάκτρων, με αποτέλεσμα οι δομές να απειλούνται με κλείσιμο άμεσα,
Προάγει κατάφωρες διακρίσεις μεταξύ των μητέρων αποκλείοντας, με την προσφιλή τακτική της κυβέρνησης του κοινωνικού διαχωρισμού, τις άνεργες, τις οικονομικές μετανάστριες και τις δημοσίους υπαλλήλους. Ειδικά οι μετανάστριες υφίστανται διπλό αποκλεισμό καθώς δεν δικαιούνται δωρεάν φύλαξη για τα παιδιά τους ούτε αν είναι ασφαλισμένες στο ΙΚΑ!
Χρίζει ως δικαιούχους μόνο όσους έχουν οικογενειακό εισόδημα έως 24.000 €, με προσαύξηση κατά 1.000 € για ένα παιδί και 2.000 € για τα δύο, αποκλείοντας τελείως τις περισσότερες οικογένειες μεσαίας εισοδηματικής στάθμης. Δηλαδή μια οικογένεια με δύο σκληρά εργαζόμενους γονείς στον ιδιωτικό τομέα προφανώς δε δικαιούται να στείλει τα παιδιά της σε δημόσιο παιδικό σταθμό, απειλώντας πάλι με επιστροφή στο σπίτι όσες νέες μητέρες επιθυμούν να εργαστούν, φέρνοντας τις γυναίκες ξανά μπροστά σε διλήμματα που οι δυτικές κοινωνίες έχουν επιλύσει από τριακονταετίας.
Εξομοιώνει απόλυτα τους ΟΤΑ με τον ιδιωτικό τομέα, στερώντας τους τη δυνατότητα παροχής των υπηρεσιών στο σύνολο των πολιτών τους.
Εμπαίζει απόλυτα τους ΟΤΑ με όρους και προθεσμίες αποκλεισμού τους στις οποίες αντικειμενικά δεν προλαβαίνουν να ανταποκριθούν. Μέσα σε 15 ημέρες είναι αδύνατο να υποβάλουν αιτήσεις όλοι οι δήμοι έχοντας μάλιστα μεταστρέψει τις επιχειρήσεις τους σε κοινωφελείς. Επιπλέον οι νομαρχίες έχουν δηλώσει αναρμόδιες για την έκδοση αδειών λειτουργίας δημοσίων σταθμών, δημιουργώντας ένα επιπλέον εμπόδιο στους δημοτικούς παιδικούς σταθμούς.
Πετάει κυριολεκτικά στο δρόμο χιλιάδες εργαζόμενους που έζησαν τεσσεράμισι χρόνια μέσα στην ανασφάλεια που τους δημιούργησε η κυβέρνηση για να δουν τελικά το κλείσιμο των υπηρεσιών κοινωνικής φροντίδας.
Παρά το συναγερμό που έχει σημάνει η Τοπική Αυτοδιοίκηση σε όλη τη χώρα βλέποντας να εξανεμίζεται κάθε δυνατότητα για άσκηση αναπτυξιακής κοινωνικής πολιτικής, η κυβέρνηση που υποσχέθηκε τόσα πολλά και έπραξε τόσα λίγα και τόσο καταστροφικά, ήδη ετοιμάζει την επίθεσή της και στις υπόλοιπες υπηρεσίες κοινωνικής μέριμνας. Η κοινωνική υποστήριξη 125.000 ηλικιωμένων και αναπήρων από τα προγράμματα Βοήθεια στο Σπίτι και τα Κέντρα Ημερήσιας Φροντίδας Ηλικιωμένων, που στόχο έχουν την πρόληψη της εγκατάλειψης και του ιδρυματισμού, βαίνει προς περικοπή κατ΄ αντίστοιχο τρόπο. Ήδη έχει εκδηλωθεί η αυθαίρετη πρόθεση σύνδεσης του δικαιώματος του ηλικιωμένου ατόμου με γυναίκα που εργάζεται και την εμποδίζουν οι απαιτήσεις φροντίδας. Αν αυτό εφαρμοστεί, όπως έχετε αφήσει να εννοηθεί γραπτώς σε απάντηση σχετικής ερώτησής μας, θα σημάνει αυτόματο αποκλεισμό εκείνων των ηλικιωμένων και αναπήρων που έχουν τη μεγαλύτερη ανάγκη των υπηρεσιών, δηλαδή εκείνων που ζουν μόνοι και αβοήθητοι!
Μετά από πολλά χρόνια παραπλάνησης η κυβέρνηση εγκαταλείπει τους επί 5ετία, συχνά απλήρωτους εργαζόμενους, παρότι καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες, στην αμφίβολη οικονομική και θεσμική δυνατότητα των Δήμων. Δηλώνει δε ανερυθρίαστα ότι ακριβώς επειδή δίνει ιδιαίτερη σημασία στο ρόλο τους έχει ήδη μονιμοποιήσει με το ΠΔ 164/2004, αποκρύπτοντας ότι αυτό αφορά 400 άτομα από τα 5.203 που καλύπτουν μόνο το 6,4% των ηλικιωμένων και αναπήρων!
Αθετώντας τις δεσμεύσεις της πολιτείας απέναντι στους πολίτες και της χώρας απέναντι στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η κυβέρνηση, αντί να σταθεί στο ύψος των πολιτικών που παρέλαβε, καταλύει το κοινωνικό κράτος και το παραδίδει στους ιδιώτες. Με προφάσεις περί δήθεν «έξωθεν επιβολής» του χάους που έχει δημιουργήσει, αρνείται τις ευθύνες της στην αποτυχία χάραξης και χρηματοδότησης εθνικής κοινωνικής πολιτικής, στην εγκατάλειψη των αδυνάτων και στην υποκατάσταση της κοινωνικής ανάπτυξης από τη φιλανθρωπία. Πρόκειται για μια αναίτια και μοιραία υποχώρηση στη μάχη της εξασφάλισης των κοινωνικών δικαιωμάτων, το τίμημα της οποίας σύντομα θα κληθεί να πληρώσει.

Βάσει των ανωτέρω,

ΕΠΕΡΩΤΑΣΤΕ:

Για την αποτυχία διαχείρισης και χρηματοδότησης της έτοιμης εθνικής κοινωνικής πολιτικής που παραλάβατε και τη μετάλλαξη της σε μέριμνα «δι΄ ολίγους» με τον συνειδητό αποκλεισμό των οικογενειών μεσαίου εισοδήματος.
Για τη συστηματική διάλυση του ιστού του κοινωνικού κράτους με αποκορύφωση τη συρρίκνωση και την καταδίκη σε κλείσιμο των δημοτικών Βρεφονηπιακών Σταθμών και των Σταθμών Ολοκληρωμένης Φροντίδας, των Κέντρων Δημιουργικής Απασχόλησης Παιδιών των προγραμμάτων Βοήθεια στο Σπίτι και των Κέντρων Ημερήσιας Φροντίδας Ηλικιωμένων.
Για τον άνευ λόγου περιορισμό των δικαιούχων δημόσιας παιδικής φροντίδας και δημιουργικής απασχόλησης σε 16.000, αντί της επέκτασής του μέτρου σε όλη τη χώρα.
Για την αντιδημοκρατική και ρατσιστική διάκριση των κατοίκων της χώρας βάσει της εθνικότητας και του επαγγέλματός τους.
Για την πρόθεση κοινωνικής εγκατάλειψης δεκάδων χιλιάδων ανήμπορων ηλικιωμένων.
Για τον πολυετή εμπαιγμό και την ταλαιπωρία χιλιάδων εργαζομένων στις δομές κοινωνικής φροντίδας που κινδυνεύει να καταλήξει σε απόλυσή τους.
Για την απαξίωση του σύνθετου κοινωνικού αναπτυξιακού ρόλου των ΟΤΑ και τον υποβιβασμό τους σε απλούς προμηθευτές της ελεύθερης αγοράς.»